Του Γιάννη Μακρή
Από τις αρχές του 1944 επλανάτο η φήμη πάνω από την πόλη του Ναυπλίου για το τέλος του πολέμου και την κατοχή των Γερμανών. Η φήμη αυτή έγινε βεβαιότητα όταν οι Γερμανοί άρχισαν να υπονομεύουν με εκρηκτικά το Λιμάνι του Ναυπλίου και τις εντός και εκτός της πόλης βιομηχανίες.
Υπονόμευσαν το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής Εταιρείας, τα εργοστάσια Κονσερβοποιίας, το Μακαρονοποιείον, το Παγοποιείον, το Σαπωνοποιείον και άλλα.
Στις 14 Σεπτεμβρίου ημέρα της γιορτής του Τιμίου Σταυρού, πολύ πρωϊ , ειδοποιήθηκαν όλοι οι κάτοικοι του Ναυπλίου να βγούν από τα σπίτια τους και να συγκεντρωθούν στο προάστειον «Πρόνοια». Η διαταγή ήταν περίεργη και ο κόσμος έντρομος και πανικόβλητος έσπευδε προς την Πρόνοια μη γνωρίζοντας περί τίνος πρόκειται και τι μέλλει να ακολουθήσει.
Περίπου στις 12 το μεσημέρι οπότε η πόλη ήταν έρημη άρχισε η ανατίναξη των κρηπιδομάτων του Λιμανιού, με εκρηκτικές ύλες που είχαν τοποθετηθεί τη νύχτα από τους Γερμανούς.Αλλεπάλληλες εκρήξεις συγκλόνισαν το έδαφος σαν ισχυρός σεισμός, εκ σφενδονίζοντας τεράστιους ογκόλιθους.Σύνεφα καπνού σκόνης και χωμάτων κάλυψαν ολόκληρη την πόλη.Πολλά σπίτια καταστράφηκαν από τις πέτρες.
Ευτυχώς με την αποχώρησή τους οι Γερμανοί δεν θέλησαν, άγνωστο γιατί, να ανατινάξουν τα υπονομευθέντα εργοστάσια.
Την 14η ώρα το απόγευμα την ίδια ημέρα, ανεχώρησε και το τελευταίο αυτοκίνητο των Γερμανών, ενώ οι κάτοικοι που συγκεντρωμένοι στον Αι Γιάννη τον Θεολόγο, έντρομοι και με αγωνία παρακολουθούσαν, φοβούμενοι μήπως βομβαρδίσουν την πόλη από μακριά. Το βράδυ της ίδιας ημέρας το Ναύπλιο, σημαιοστόλιστο και με κωδωνοκρουσίες , πανηγύριζε ελεύθερο, ύστερα από τέσσερα χρόνια σκληρής κατοχής.
Στις 14 Σεπτεμβρίου ημέρα της γιορτής του Τιμίου Σταυρού, πολύ πρωϊ , ειδοποιήθηκαν όλοι οι κάτοικοι του Ναυπλίου να βγούν από τα σπίτια τους και να συγκεντρωθούν στο προάστειον «Πρόνοια». Η διαταγή ήταν περίεργη και ο κόσμος έντρομος και πανικόβλητος έσπευδε προς την Πρόνοια μη γνωρίζοντας περί τίνος πρόκειται και τι μέλλει να ακολουθήσει.
Ευτυχώς με την αποχώρησή τους οι Γερμανοί δεν θέλησαν, άγνωστο γιατί, να ανατινάξουν τα υπονομευθέντα εργοστάσια.
Την 14η ώρα το απόγευμα την ίδια ημέρα, ανεχώρησε και το τελευταίο αυτοκίνητο των Γερμανών, ενώ οι κάτοικοι που συγκεντρωμένοι στον Αι Γιάννη τον Θεολόγο, έντρομοι και με αγωνία παρακολουθούσαν, φοβούμενοι μήπως βομβαρδίσουν την πόλη από μακριά. Το βράδυ της ίδιας ημέρας το Ναύπλιο, σημαιοστόλιστο και με κωδωνοκρουσίες , πανηγύριζε ελεύθερο, ύστερα από τέσσερα χρόνια σκληρής κατοχής.
