Λίγες ημέρες μετά τη νίλα του Δράμαλη στα Δερβενάκια. Οι Τούρκοι του Ναυπλίου έχουν χάσει το ηθικό τους. Η μόνη τους ελπίδα είναι η θάλασσα. Από εκεί περιμένουν να τους ανεφοδιάσουν.
Με μεγάλη χαρά βλέπουν μια Γαλλική φρεγάτα συνοδευόμενη από δυο μικρότερα πλοία. Η Ελληνική φρουρά στο Μπούρτζι δεν τολμάει να την χτυπήσει. Τα περιπολούντα Ελληνικά πλοία στέλνουν μιαν αντιπροσωπεία, η οποία παρακαλεί τους Γάλλους να μην σπάσουν τον αποκλεισμό.
Ο Γάλλος ναύαρχος παίρνει μαζί του την αντιπροσωπεία και πηγαίνει στους Μύλους, όπου υπήρχε ένα μεγάλο Ελληνικό στρατόπεδο υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και κάποιοι υπουργοί της διαλυμένης Κυβέρνησης Μαυροκορδάτου. Τους βρίζει. Τους θεωρεί πειρατές και πλιατσικολόγους τους Έλληνες. Επιχείρημά του ότι στην Μονεμβασία κατέσχεσαν οι Έλληνες επαναστάτες το εμπόρευμα ενός πλοίου με Γαλλική σημαία. Απαίτησή του να πάρει 35.000 γρόσια (30.000 το εμπόρευμα και 5.000 λοιπές ζημιές). Θέλει τα λεφτά άμεσα. Του αντιπροτείνουν να του τα δώσουν σε ένα δίμηνο (το Ταμείο ήταν μείον).
Ο Γάλλος ναύαρχος, ονόματι Βιελάς, παραμένει στον Αργολικό κόλπο. Περιπολεί γύρω από τις Σπέτσες και την Ύδρα. Στόχος του είναι μια Ελληνική γολέτα. Τι το ιδιαίτερο περιείχε αυτό το καραβάκι; Τρεις μήνες πιο πριν οι Τούρκοι του Ναυπλίου είχαν παραδώσει σαν ομήρους 5 νεαρούς από αριστοκρατικές οικογένειες, μεταξύ αυτών ο γιός του Πασά – Διοικητή της πόλης και ένας ανιψιός του. Ο Βιελάς ήξερε ότι θα πληρωθεί πλούσια, εάν τους ελευθερώσει.
Επιτέθηκε στην γολέτα και την κατέλαβε… Οι όμηροι είχαν μεταφερθεί για ασφάλεια μέσα στην Ύδρα. Εκεί δεν τον έπαιρνε να κάνει απόβαση.
Είχε μπει πια ο Σεπτέμβρης. Ο Γάλλος περιπολούσε μεταξύ Σπετσών και Μύλων. Μέχρι που γεμίζει ο κόλπος του Ναυπλίου καράβια. 114 μεγάλα πολεμικά με το τούρκικο μπαϊράκι στον ιστό τους. Ο ανίκητος στόλος του Σουλτάνου. Οι Τούρκοι ανεβαίνουν στην Ακροναυπλία και το Παλαμήδι για να απολαύσουν το θέαμα. Πιστεύουν πως τα βασανά τους θα έπαιρναν τέλος. Αρχίζουν να αγωνιούν καθώς βλέπουν τα πλοία τους να μην πλησιάζουν. Δεν είδαν βέβαια την ανατίναξη ενός Αλγερινού πλοίου στις Σπέτσες. Ούτε την επίσκεψη του Βιελά στον Καπουτάν Πασά είδαν. Μόνο τα πλοία να αλλάζουν ρότα και να απομακρύνονται από το Ναύπλιο είδαν, προς μεγάλη τους απογοήτευση.
Τι είχε συμβεί; Ο Γάλλος συγκεντρώνοντας πληροφορίες, είχε εντοπίσει ότι ο μεν Ελληνικός στόλος με τον Μιαούλη ήταν κοντά στις Σπέτσες, τα δε πυρπολικά είχαν κρυφτεί πίσω από Ψηλή, Πλατειά, νησάκια του Τολού και ένα στην Καραθώνα. Εάν πλησίαζε όλος ο στόλος το Ναύπλιο, θα γινόταν παρανάλωμα του πυρός και ό,τι σωζόταν θα το βύθιζε ο Μιαούλης.
Ο Βιελάς έσωσε τον Τούρκικο στόλο. Μόνο ένα πλοίο, με Αυστριακή σημαία, δεν γύρισε πίσω. Ήταν εμπορικό γεμάτο στάρι. Το πυρπολικό του Τζερεμέ, βγήκε από την κρυψώνα του στην Καραθώνα, το πρόλαβε πριν φτάσει κάτω από την προστασία των κανονιών των φρουρίων, το έπιασε χωρίς αντίσταση και το οδήγησε στους Μύλους.
Άθλος του Τζερεμέ, αλλά τους τζερεμέδες τους πλήρωσαν οι Οθωμανοί του Ναυπλίου. Εξαναγκάσθηκαν από την πείνα στην έσχατη εξαθλίωση, με φυσική συνέπεια την παράδοσή τους μόλις πάρθηκε το Παλαμήδι.
Εάν υποθέσουμε πως ο Γάλλος ναύαρχος κοίταγε την τσέπη του προσπαθώντας να πάρει τα 35.000 γρόσια και να απελευθερώσει τα Τουρκόπουλα, θα πρέπει να ακολουθούσε αυστηρές οδηγίες της Κυβέρνησής του για την σωτηρία του Οθωμανικού στόλου.
Η δράση των Γάλλων το 1821 δεν ήταν μόνο η απόβαση του “στρατάρχη” Μαιζών και η συμμετοχή τους στο Ναυαρίνο. Δεν ήταν μόνο οι Φιλέλληνες, που τόσο πολλοί διαφημίζουν οι εορτάζοντες τα 200 χρόνια. Η Γαλλία ήταν μια ανερχόμενη τότε Ιμπεριαλιστική δύναμη, ενίσχυσε την Αίγυπτο με στόχο να την αποσπάσει από τον Σουλτάνο, εμάς μας προξένευε βασιλιάδες και βγήκε κερδισμένη από όλη την ανακοτοσούρα… κατέκτησε, το 1830, την Αλγερία, μέχρι τότε αυτόνομη Οθωμανική επαρχία και την έκανε αποικία, ξεκινώντας την κατάκτηση της βορειοδυτικής Αφρικής.
Υ.Γ. Στην φωτό Γαλλικές φρεγάτες… όχι όμως στον Αργολικό κόλπο … αλλά, την ίδια εποχή στο μακρινό Βιετνάμ. Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός (όπως και ο εγγλέζικος) ήταν αχόρταγοι, όλο τον 19ο αιώνα.
