Αναλύοντας τα όσα συζητούνται και σχεδιάζονται τόνισε:
*Υπερβολικές οι υπερεξουσίες του Προέδρου . Πρωτοφανές να λαμβάνει μόνος του αποφάσεις που θα μπορούσαν να ληφθούν και από αντιπροέδρους.
*Ανησυχητική η προβλεπόμενη κατάργηση των δικαστικών γραφείων (εδρών) του ΝΣΚ που στεγάζονται σε Εφετεία πόλεων όπως η Καβάλα, το Ναύπλιο, η Καλαμάτα, τα Χανιά καθώς και πολλών άλλων μεγάλων πόλεων σε όλη την Ελλάδα.
*Το κριτήριο της «κοινωνικής παράστασης» για την προαγωγή των λειτουργών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους εγείρει μεγάλες αντιρρήσεις και τούτο διότι το στοιχείο αυτό είναι ασαφές, οπισθοδρομικό, ηθικολογικό και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
* Η απαγόρευση για πρόσληψη όσων δεν είναι υγιείς σωματικά ή ψυχικά προφανώς είναι προσβλητική, αν αναφέρεται σε ΑμΕΑ, κάτι θα πρέπει να αποσαφηνιστεί από τον Υπουργό.
* Σαφώς αντιδημοκρατική και δικανικά απαράδεκτη η σκέψη να μην καταχωρίζεται στα Πρακτικά των γνωμοδοτήσεων συμβούλων του Ν.Σ.Κ. η γνώμη της μειοψηφίας.
Ολόκληρη η ομιλία του Γ. Γκιόλα:
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ: ‘Εχω καλυφθεί κατά μεγάλο μέρος του από τους προλαλήσαντες συναδέλφους του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο την Εισηγήτρια όσο και τον προλαλήσαντα κύριο Αλεξιάδη. Παρόλα αυτά οφείλω να αναφερθώ και να σταθώ σε δύο, τρία συγκεκριμένα σημεία. Πρώτον, είναι οι υπερεξουσίες του Προέδρου. ‘Οντως παρερμηνεύεται η κατάσταση, η θέση, ο τρόπος λήψης αποφάσεων με την πλειοδοσία σε πάρα πολλές περιπτώσεις και θα τις αναφέρουμε σε μετέπειτα στάδια των συζητήσεων και των επιτροπών, όπου ο Πρόεδρος παίρνει μόνος του αποφάσεις, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να ανατεθεί και σε αντιπροέδρους.
Δεύτερο θέμα, κεφαλαιώδες κατά τη γνώμη μου σαν δικηγόρου, είναι το θέμα της μελετώμενης περικοπής περιστολής των δικαστικών γραφείων των νομικών συμβούλων του κράτους. Στο άρθρο 21 περιέχονται ονομαστικά τα 21 δικαστικά γραφεία, οι πόλεις δηλαδή που εδρεύουν χωρίς βέβαια να αναφέρεται περιέργως δεν ξέρω γιατί - αν μπορώ να έχω ενημέρωση - η Θεσσαλονίκη και ο Πειραιάς. Εδώ πρέπει να πούμε, κύριε Πρόεδρε, ότι δεν έχουμε να κάνουμε με υποκαταστήματα ΕΛΤΑ ή έστω με υποκαταστήματα τραπεζών ή και του ΕΦΚΑ όπου κυρίως η ληψοδοσία με τους πελάτες γίνεται κυρίως ηλεκτρονικά. Εδώ μιλούμε περί χειρισμού δικαστικών υποθέσεων, με επαρκή γραφεία, τα οποία έχουν πληρότητα σκέψης, νομολογίας, εμπειρίας και πρακτικής και νομίζω η ύπαρξή τους είναι απαραίτητη. Θα ήθελα μάλιστα στο σημείο αυτό - επειδή δεν είχα και καλή ακρόαση από τα ακουστικά – αν δεν έχει περιληφθεί στον κατάλογο των καλεσμένων φορέων αύριο, να συμπεριλάβετε και τον Πρόεδρο της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων, διότι άπτεται αρκετά η λειτουργία πλέον των δικαστικών γραφείων, τα οποία σκέπτεστε να αποστελεχώσετε, να περικόψετε με αναπλήρωση από δικηγόρους. Επειδή έχω αρκετές δεκαετίες στο Δικηγορικό Σώμα μπορώ να σας πω, μετά γνώσης, ότι ο χειρισμός με ανάθεση υποθέσεων σε δικηγορικά γραφεία, δεν ήταν τουλάχιστον εκείνη την περίοδο επιτυχής.
Σας είπα μόλις πριν ότι η στελέχωση με γραμματειακή υποστήριξη, με την ομολογία, με την πρακτική και την εμπειρία που έχουν αποκτήσει δικηγόροι και συνάδελφοι που χειρίζονται αποκλειστικά υποθέσεις και υπερασπίζονται το δημόσιο, νομίζω είναι απαραίτητο να παραμείνει για όλα καταρχήν, αλλά, στη χειρότερη των περιπτώσεων και όλως επικουρικώς, που θα λέγαμε νομικά, οι έδρες που στεγάζονται Εφετεία και που κατά τεκμήριο έχουν μεγαλύτερη ύλη σε παρόμοιες υποθέσεις και εννοώ τις πόλεις, επί παραδείγματι την Καβάλα, την Καλαμάτα, το Ναύπλιο, τα Χανιά, που είπε και πριν ο κύριος συνάδελφος, σίγουρα πρέπει να έχουν την αναγκαία υποστήριξη και εξακολούθηση λειτουργίας των Δικαστικών Γραφείων.
Πάω σε ένα άλλο θέμα που μου χτύπησε αρκετά και θα ήθελα να αναφερθώ, στο άρθρο 65. Εκεί, λοιπόν, υπάρχει η περιγραφή των προσόντων για την προαγωγή των λειτουργών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ένα εκ των οποίων, και μάλιστα το πρώτο, αναγράφει το ήθος και την κοινωνική παράσταση. Δε μιλάμε για σωματική παράσταση, γιατί δεν πάμε για τσολιάδες, αλλά για μια κοινωνική παράσταση. Ας υποθέσουμε ότι για το ήθος μπορεί να υπάρξουν αντικειμενικά στοιχεία, π.χ. αριθμός μηνύσεων, καταμηνύσεων, ποινικών αποφάσεων εις βάρος του ενεχομένου. Στο θέμα, όμως, της κοινωνικής υπόστασης υπάρχουν μεγάλες αντιρρήσεις και τούτο διότι το στοιχείο αυτό είναι ασαφές, ηθικολογικό και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Είναι, επίσης, αόριστο και διόλου περιγραφικό. Ως εκ τούτου, επιδέχεται ευρείας και υποκειμενικής, δυστυχώς, κρίσης, καθώς και ασαφούς, δηλαδή ανεπαρκώς τεκμηριωμένης, εν τέλει, κρίσης. Τέλος, τα πρόσωπα που καλούνται να κρίνουν, πιθανότατα προσλαμβάνοντες και το κριτήριο αυτό ως ένα αξιολογικό, το πιο πιθανό είναι να μην έχουν ολοκληρωμένη γνώση για την προσωπικότητα του κρινομένου. Εν αντιθέσει, λοιπόν, προς τα λοιπά απαριθμούμενα προσόντα, τα οποία, λίγο ή πολύ, είναι μετρήσιμα και περιγραφικά, το συγκεκριμένο εκφεύγει, για την προαγωγή των λειτουργών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Ενα τρίτο θέμα, όπου πραγματικά έχω ένα ερωτηματικό και ελπίζω ότι θα πάρω θετικής απάντησης, είναι η διάταξη νόμων που θεσπίζουν τα προνόμια για την κατά προτίμηση κατάληψη θέσεων και αναφέρεται σε κάποιο από αυτά ότι υπάρχει κώλυμα διορισμού για κάποιους που δεν είναι υγιείς σωματικά ή ψυχικά. Ερωτώ ευθέως: Δεν αναφέρεστε φαντάζομαι σε ΑμεΑ, γιατί το άρθρο 37 λέει ότι η κατά προτίμηση κατάληψη θέσεων σε κάποιο ποσοστό, όπως δίνεται στα ΑμεΑ, δεν έχουν εφαρμογή για το διορισμό σε θέση λειτουργού του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Θέλω να πιστεύω ότι έχω κάνει εγώ παρανόηση και δεν πρέπει να υπεισέρχεται τέτοια άποψη.
‘Ενα τελευταίο, το είπε και ο μόλις πριν από εμένα συνάδελφος, το οποίο για εμένα που είμαι δικηγόρος πράγματι είναι εντυπωσιακό και δημιουργεί κατάπληξη και αρνητική εντύπωση. Αναφερόμαστε στις γνωμοδοτήσεις και στα πρακτικά γνωμοδοτήσεων, όπου καταχωρίζεται η γνώμη της μειοψηφίας, αλλά, σε ειδικές περιπτώσεις και ιδίως για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος ή επιτακτικών αναγκών, μπορεί να μην καταχωρίζεται στη γνωμοδότηση του πρακτικού η γνώμη της μειοψηφίας. Αυτό δικανικά είναι απαράδεκτο! Πρώτα πρώτα δεν υπάρχει πουθενά μέχρι τώρα και εννοείται η νομολογία κανοναρχείται και βάσει πλειοψηφίας και μειοψηφίας, η οποία δεν είναι πάντοτε ad hoc δεδομένη. Υπάρχει περίπτωση μέσα από την επιστημονική ανταλλαγή απόψεων και το διάλογο, κάποτε αυτή η πλειοψηφούσα άποψη να ανατραπεί. Πώς θα γίνει αυτό όταν δεν θα περιέρχεται σε δημοσιότητα η συγκεκριμένη άποψη; Πολύ δε περισσότερο ότι η συγκεκριμένη διάταξη δημιουργεί κινδύνους για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του πολίτη, ο οποίος προσφεύγει και, δυστυχώς, καλώς ή κακώς, η άποψη της μειοψηφίας ήταν υπέρ του, αλλά παρόλα αυτά δεν τελεσφόρησε. Δεν θα έχει τα στοιχεία εκείνα για να προσφύγει, ενδεχομένως, με μια έφεση ή οπουδήποτε αλλού κρίνει για να θεμελιώσει τον υπερασπιστικό του ισχυρισμό; Νομίζω αυτό, κύριε Πρόεδρε και κυρίως αναφέρομαι προς τον Υπουργό, πρέπει να τύχει της κατάλληλης αποδοχής και υποστήριξης, διότι, όπως σας είπα, σαν νομικός, βλέπω ότι είναι κάτι που εξοβελίζει τα, μέχρι τούδε, κρατούντα στη νομική επιστήμη και στην έκδοση των δικαστικών αποφάσεων δικαιοδοτικών οργάνων, όπως είναι και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.
Σας ευχαριστώ
Δείτε το βίντεο της τοποθέτησης του Γιάννη Γκιόλα:
