Παράλληλα μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής ο Γ. Γκιόλας επεσήμανε πως υπάρχουν θετικά στοιχεία στον σχεδιασμό για την αναδιοργάνωση του Οργανισμού αλλά καυτηρίασε τις υπερεξουσίες του Προέδρου, ο οποίος δεν θα ελέγχεται από κανέναν και σχεδόν θα παίρνει όλες τις κρίσιμες αποφάσεις μόνος του.
Αρνητικά σχολίασε επίσης ο βουλευτής Αργολίδας και την διάταξη να μην καταγράφεται η γνώμη της μειοψηφίας σε γνωμοδοτήσεις οργάνων του Ν.Σ.Κ. και την χαρακτήρισε ως μία απόφαση που αντίκειται στη Νομική επιστήμη και το Δίκαιο.
Παρακολουθήστε την ομιλία του Γ. Γκιόλα στην Ολομέλεια στο βίντεο:
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας του Γ. Γκιόλα στην Επιτροπή:
Mε το υπό συζήτηση Ν/Σ γίνεται προσπάθεια για την αναμόρφωση του Οργανισμού λειτουργίας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους προκειμένου να επιτευχθεί, κατά την εισήγηση, εκσυγχρονισμός, ευελιξία και επιτάχυνση στο έργο του, με διατάξεις που κατατείνουν προς τούτο, αλλά και με αρκετές που δεν υπηρετούν το σκοπό αυτό και επομένως δεν μπορούμε να λάβουμε θετική στάση επ’ αυτών.
1. Ειδικότερα με το άρθρο 4 παρ. 4 παρέχεται δυνητικά η ευχέρεια στον Πρόεδρο του ΝΣΚ να αναθέτει την υπεράσπιση υπαλλήλων του Δημοσίου, των Ανεξάρτητων Αρχών και των ν.π.δ.δ., των οποίων η νομική υποστήριξη ανήκει στο ΝΣΚ στα ποινικά δικαστήρια και υπό τέσσερις ρητά και περιοριστικά αναφερόμενες προυποθέσεις.
Μπορούμε να κατανοήσουμε τη διακριτική ευχέρεια του Προέδρου, λόγω του πλήθους παρόμοιων περιπτώσεων και των χρεώσεων και της κοπιώδους εργασίας των λειτουργών του ΝΣΚ, που θα επιβαρύνονται και με αυτού του είδους τις υποθέσεις, δηλ, τις ποινικές.
Δεν μπορούμε όμως να δικαιολογήσουμε, ούτε και να αποδεχθούμε την υποχρεωτική έγκριση προς τούτο του αρμόδιου Υπουργού. Ή υπάρχουν και διαγράφονται οι σχετικές προϋποθέσεις και τούτο γίνεται πράγματι με τους όρους της διάταξης, άλλως πρόκειται περί προσωπικής επιλεκτικής τακτικής του πολιτικού οργάνου, ο οποίος ούτε εξηγεί, ούτε λογοδοτεί για την απόλυτη ευχέρειά του,
πράξη που μπορεί να υποκρύπτει εξυπηρέτηση ή εύνοια των εκλεκτών του.
2. Η διάταξη του α.9 που απαγορεύει για κάποιους –αόριστους- λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος να μην καταχωρίζεται η γνώμη της μειοψηφίας είναι επιεικώς απαράδεκτη. Είναι κάτι πρωτάκουστο σε νομικές διαδικασίες και στη δικαιϊκή τάξη και πρακτική.
Μάλιστα η υπέρβαση, ίσως και αυθαιρεσία, μεγεθύνεται ανησυχητικά με διάταξη που επιτρέπει ακόμη και την τροποποίηση των πρακτικών, με την προϋπόθεση ότι τούτο γίνεται μόνο προς όφελος του Δημοσίου και της ΑΑΔΕ.
Να θυμίσω εδώ τι ειπώθηκε σχετικά από την κ. Πανοπούλου που ως Πρόεδρος εξέφρασε την άποψη της Ένωσης των μελών του ΝΣΚ. :
«Εξακολουθούμε να εμμένουμε, η ρύθμιση αυτή είναι καινοφανής , θεωρούμε ότι από τη στιγμή που οι γνωμοδοτήσεις ενός οιονεί δικαστικού σώματος που έχει ενταχθεί στη Δικαιοσύνη κατά το Σύνταγμα, η αιτιολογία και η αιτιολόγηση των απόψεων και η ύπαρξη μειοψηφίας, είναι κομβική».
Και δε μπαίνει σε ζυγαριά, από ποιο ποσοστό και πάνω θα αποσιωπάται η γνώμη της μειοψηφίας.
3. ΥΠΕΡΕΞΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΝΣΚ
α. 5 παρ. 5 . Ο Πρόεδρος του ΝΣΚ μπορεί να προεδρεύει σε οποιοδήποτε από τα τμήματα στα οποία κατά κανόνα και με ρητή διάταξη προεδρεύει Αντιπρόεδρος και αυτού κωλυομένου ο αρχαιότερος των παριστάμενων. Ο Πρόεδρος, συνεπώς επιλέγει και προεδρεύει παντού, και παρότι η σχετική αρμοδιότητα άσκησης καθηκόντων Προέδρου έχει ανατεθεί σε Αντιπρόεδρο, απολύτως εξουσιαστικά και αδιάκριτα επιλέγει υποθέσεις και προεδρεύει ο ίδιος.
α.29 παρ.5 Με απόφαση του Προέδρου επιτρέπεται η ανάθεση σύνταξης γνωμοδοτήσεων σε Έλληνες ή αλλοδαπούς εμπειρογνώμονες – κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης.
Δεν θα μπορούσε ένα μικρό και ευέλικτο Σώμα τριών Αντιπροέδρων να αναλάβει τη σχετική εργασία και να αποφασίζει ως ευρύτερο, συλλογικό και πιο δημοκρατικό όργανο;
α.32 Εδώ και πάλι θα λάμψει το αστέρι του ενός και μόνο απόλυτου κριτή δηλαδή του Προέδρου. Αναφέρεται το συγκεκριμένο άρθρο σε χειρισμό διαιτητικών υποθέσεων, που όπως αναγράφεται στην ίδια την διάταξη, αφορά σε υποθέσεις με συνήθως υψηλό οικονομικό αντικείμενο και παρίσταται η ανάγκη να ανατίθεται ο χειρισμός τους σε εξειδικευμένη δικηγορική εταιρία ή δικηγόρους. Εναπόκειται στην μοναδική απόφαση του Προέδρου. Ούτε κι εδώ δεν υπήρξε η ευαισθησία να ορίζεται ένα μικρό κι ευέλικτο όργανο τριών ή πέντε Μελών με μέλη τους Αντιπροέδρους και τον Πρόεδρο, ώστε να εξασφαλιστεί και η έξωθεν καλή μαρτυρία;
α. 59 παρ.3 Στην τήρηση των ατομικών φακέλων των λειτουργών και πάλι υπεισέρχεται ο παντεπόπτης Πρόεδρος και ενώ στην παρ. 1 διαγράφονται με σαφήνεια ποια στοιχεία –προσόντα της επαγγελματικής εξέλιξης του λειτουργού περιλαμβάνονται στο φάκελο, αυτός μπορεί να εμπλουτισθεί και με άλλα απροσδιόριστα στοιχεία που θα εισφέρει και πάλι ο Πρόεδρος. Τι παραπάνω γνωρίζει αυτός ο παντογνώστης Πρόεδρος; Πρόκειται περί ενεργείας που φανερώνει μυστική, μη ελεγχόμενη και μη υπείκουσα σε θεσμοθετημένους κανόνες απόλυτη εξουσία.
α. 21 Ενώ τόση φασαρία και τόσες ανατροπές θα επέλθουν με τη συγχώνευση των Δικαστικών Γραφείων του Κράτους υπεισέρχεται η παρ. 6 όπου μετά από εισήγηση και πάλι του Προέδρου του ΝΣΚ με απόφαση του Υπουργού (τι τους θέλουμε τους νόμους που ψηφίζονται;) να ιδρύονται, να συγχωνεύονται και να καταργούνται Δικαστικά Γραφεία.
Θα έχουμε δηλαδή εκ νέου ανατροπές, αφού μιλούμε για συγκρότηση ολόκληρων Υπηρεσιών, με γραφεία, αρχεία, υπαλλήλους κοκ!
4. Επί της ουσίας πλέον της δια του α.21 επιδιωκόμενης συγχώνευσης των 29 υφισταμένων ανά την Επικράτεια Δικαστικών Γραφείων του ΝΣΚ.
Κατεγράφη κατά τη συζήτηση της Επιτροπής το πρωθύστερο της επιδίωξης διακοπής λειτουργίας των πλείστων εκ των λειτουργούντων γραφείων, μετά από ένα έτος, χωρίς γνώση εάν και πότε θα επέλθει η απλούστευση και η επιτάχυνση της λειτουργίας των εν λόγω μονάδων.
Παρακάμπτεται έτσι η σωρευθείσα εμπειρία και γνώση των υπηρετούντων λειτουργών και υπαλλήλων, η ύπαρξη αρχείου, η εξειδίκευση με το γνωστικό και επιστημονικό αντικείμενο καθώς και η εγγύτητα και η τοπικότητα.
Αντ’ αυτών επιλέγεται εκ των προτέρων το σύστημα ανάθεσης υποθέσεων κατά περίπτωση ή με ορισμένη χρονική διάρκεια σε δικηγόρους, που βεβαίως έχουν να διεκπεραιώνουν και τις ίδιες επαγγελματικές τους υποθέσεις, να μετακινούνται και να αμείβονται με κόστος που δεν έχει ούτε στοιχειωδώς υπολογισθεί για να προκύψει και μέτρο σύγκρισης οφέλους.
Είναι θέματα που πρέπει να τύχουν της θεσμοθέτησης όταν πληρωθούν όλες οι προϋποθέσεις και αφού συνεκτιμηθούν και καλυφθούν όλες οι ανάγκες, επί παραδείγματι ύπαρξης δικαστικών γραφείων σε πόλεις που εδρεύουν Εφετεία, αλλά δεν είναι και πρωτεύουσες Περιφερειών (Χανιά, Καλαμάτα, Ναύπλιο, Καβάλα, Αγρίνιο κ.α.) αλλά και η ιδιομορφία της Νησιωτικότητας και οι εξ αυτής προκύπτουσες ανάγκες.
5. Τέλος, μια ακόμη βασική διαφωνία μας εστιάζεται στη συμβιβαστική επίλυση διαφορών με πιθανολόγηση, που προβλέπεται στο α’ 27 παρ.1
Επειδή η δικανική πεποίθηση που στηρίζεται σε πλήρεις αποδείξεις είναι η μόνη που παρέχει τα εχέγγυα αξιοπιστίας, διαφάνειας και δίκαιης κρίσης, όπως και η Ένωση Μελών του ΝΣΚ, ζητούμε το αυτονόητο, να παρέχεται η δυνατότητα συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς, όταν για το εξεταζόμενο θέμα υφίσταται σχετική νομολογία και τούτο έχει κριθεί με αμετάκλητη δικαστική απόφαση.
Τίποτε περισσότερο αλλά και τίποτε λιγότερο. Συμβιβασμοί, αποδοχές απαιτήσεων και άλλες αξιώσεις ιδιωτών μόνο κατόπιν δικαιϊκής κρίσης.
