“Κοιμήθηκε” η μοναχή Χριστοφόραπου διακόνησε για χρόνια τη Μονή του Παλαιού Ημερολογίου Γέννησης του Χριστού στην περιοχή του Κάστρου στο Άργος.
Η μοναχή Χριστοφόρα Σπανού είχε καταγωγή από τη Νέα Κίο Αργολίδας, αλλά και ρίζες από το χωριό Λουκά της Αρκαδίας.
Ειδικότερα, αναφέρει ὁ Αρκάς Μητροπολίτης Πατρῶν Χρυσόστομος...
Ἡ Μοναχή Χριστοφόρα, κατήγετο ἀπό τήν μητέρα της ἀπό τοῦ Λουκᾶ. Τό κατά κόσμον ὂνομά της ἦτο Σταματία, τό ὂνομα τῆς Λουκαΐτισσας γιαγιᾶς της.
Στό ἲδιο Μοναστήρι, ἦτο Μοναχή καί ἡ ἀδελφή της Καλλινίκη, ἡ ὁποία κατά κόσμον ὀνομάζετο Καλλιόπη.
Ἐκεῖ ἐτάφη καί ἡ μητέρα τους, ἡ ὁποία εἶχε γίνει μοναχή κατά τό γήρας αὐτῆς μέ τό ὂνομα Ἀκυλίνα. Τό κατά κόσμον ὂνομά της ἦτο Ἀργυρή καί ἦτο Λουκαΐτισσα. Στό χωριό μας τήν ἢξεραν ὡς Ἀργύρω.
Θά ξεφυλλίσωμε τήν ἱστορία τοῦ χωριοῦ μας, μέ τήν εὐκαιρία τῆς κοιμήσεως τῆς Μοναχῆς Χριστοφόρας, γιά νά μάθωμε κάποια πράγματα, πού εἶναι πολύ συγκινητικά.
Ἓνας νέος ὁ Κωνσταντῖνος Τσαπραλής, λίγο μετά τό 1910, ἀπό φτωχή, ὃπως συνέβαινε τότε οἰκογένεια τοῦ χωριοῦ μας, ἐνυμφεύθη μιά εὐσεβῆ νέα, ἐπίσης Λουκαΐτισσα, τήν Σταματίνα Παπαδοπούλου (τόν πατέρα της στό χωριό τόν ἒλεγαν Λίγγο).
Ὁ νέος αὐτός, γιά ὃσους δέν κατάλαβαν ἦτο ὁ μπαρμπα- Κώστας Τσαπραλῆς (Σαλαβρᾶκος), παππούς τοῦ Χαρίλαου Σιοροβίγκα.
Ὁ Κωνσταντῖνος Τσαπραλῆς καί ἡ σύζυγός του Σταμάτα, ἀπέκτησαν μιά κόρη τήν Ἀργυρή, τήν Ἀργύρω, ὃπως τήν φώναζαν μικρή.
Ὃταν ἡ Ἀργυρή ἒφτασε 8 ἐτῶν, ἡ μητέρα της Σταματίνα, ἀρρώστησε καί ἒφυγε ἀπό τόν κόσμο αὐτό.
Τήν μικρή Ἀργυρή τήν πῆραν γιά νά τήν μεγαλώσουν οἱ θεῖοι της ἀπό τήν πλευρά τῆς μητέρας της, πού ἒμεναν στό Ἂργος, μέ τήν συγκατάθεση καί τό ἐνδιαφέρον τοῦ πατέρα της.
Μεγαλώνοντας ἡ Ἀργυρή, διεκρίνετο γιά τό ἦθος της, τήν σεμνότητα καί τήν νοικοκυροσύνη της.
Ὁ Θεός ἒφερε ἒτσι τά πράγματα καί οἱ συγγενεῖς της τήν πάντρεψαν μέ ἓνα πολύ καλό ἂνθρωπο, πρόσφυγα ἀπό τήν Μικρά Ἀσία, πού εἶχε ἐγκατασταθῆ ξεριζωμένος μετά τήν Μικρασιατική καταστροφή, στό προσφυγικό χωριό τῆς Νέας Κίου, Ἀργολίδος. Τό ὂνομά τoυ ἦτο Ἐμμανουήλ Σπανός.
Ὁ Ἐμμανουήλ καί ἡ Ἀργυρή ἀπέκτησαν πέντε παιδιά.
Τήν Καλλιόπη, τήν Σταματία, τόν Γεώργιο, τήν Γεωργία καί τήν Ὀλυμπία.
Ἡ Καλλιόπη, ἒγινε Μοναχή μέ τό ὂνομα Ἀκυλίνα, τό ἒτος 1965.
Τήν ἀκολούθησε ἡ ἀδελφή της Σταματία, τό ἒτος 1967 ἡ ὁποία ἒλαβε τό ὂνομα Χριστοφόρα.
Ὃπως ἀναφέραμε προηγουμένως, στό τέλος τοῦ βίου της ἒγινε Μοναχή καί ἡ μητέρα τους Ἀργυρή μέ τό ὂνομα Ἀκυλίνα.
(Τό Μοναστήρι πού ἒγιναν Μοναχές ἱδρύθηκε καί λειτουργοῦσε κανονικά, μέ τίς εὐλογίες τοῦ τότε Μητροπολίτου Ἀργολίδος. Διά λόγους, ἀγνώστους σέ μᾶς, ὁ κτήτωρ τῆς Μονῆς καί Πνευματικός τους προσεχώρησε στούς Παλαιοημερολογίτες. Ἒτσι μέσα σ’ αὐτό, πλέον, τό μοναστήρι ἒζησαν καί οἱ Μοναχές αὐτές).
Ἡ μητέρα τους Ἀργυρῆ- Ἀκυλίνα, ἐκοιμήθη τό ἒτος 2008, σέ ἡλικία 94 ἐτῶν.
Ἡ Καλλιόπη- Καλλινίκη, ἐκοιμήθη τό ἒτος 2015 σέ ἡλικία 81 ἐτῶν.
Πέρασαν τά χρόνια καί ἲσως ἡ Άργύρω τοῦ μπάρμπα Κώστα, ξεχάστηκε καί χάθηκε ἡ ἐπικοινωνία καί μέ τά παιδιά της μέ τό χωριό, ἐκτός βέβαια ἀπό τούς στενούς, στό χωριό, συγγενεῖς τους.
•Κάποια μέρα χτύπησε τό τηλέφωνο τοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν Χρυσοστόμου. Ἦτο ἡ Μοναχή Χριστοφόρα. Ὁ Μητροπολίτης, ἐγνώριζε τήν ἱστορία τῆς οἰκογένειας τῆς Ἀργυρῆς καί ὃτι ἡ μητέρα καί κόρες εἶχαν γίνει μοναχές. Τήν Ἀργυρή τήν εἲχε δεῖ μόνο μιά φορά στοῦ Λουκᾶ, πρίν γίνῃ Μοναχή. Τίς κόρες καί τά ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογενείας δέν τά ἐγνώριζε.
Ἡ Μοναχή Χριστοφόρα, παρεκάλεσε τόν Δεσπότη νά σπεύσῃ πρός συνάντησή της, διότι ἐπρόκειτο νά φύγῃ ἀπό τόν κόσμο αὐτό. Τοῦ εἶπε ὃλη τήν ἱστορία τῆς οἰκογένειας κλαίοντας.
Ὁ Δεσπότης λόγῳ πολλῶν ὑποχρεώσεων ἀνέβαλε τήν ἐπίσκεψη στό Ἂργος καί μιλοῦσε τηλεφωνικά μέ τήν Μοναχή Χριστοφόρα. Διεπίστωσε ὃτι ἐπρόκειτο γιά καλλιεργημένη καί εὐλογημένη ψυχή.
Πρίν λίγες ἡμέρες, ἡ Μοναχή Χριστοφόρα, παρεκάλεσε τόν Μητροπολίτη Χρυσόστομο κλαίουσα, νά σπεύσῃ πρός συνάντησή της, διότι θά φύγῃ ἀπό αὐτόν τόν κόσμο.
Ἒτσι τήν παρελθοῦσα Πέμπτη, 6 Σεπτεμβρίου 2021, ὁ Δεσπότης μετέβη στό Ἂργος, στή Μονή ὃπου ἐμόναζε ἡ Χριστοφόρα, ὃπου στό ταπεινό κελί της, τήν βρῆκε στό κρεββάτι, ἀσθενοῦσα. Ἡ σκηνή ἦτο ὂχι ἁπλῶς συγκινητική, ἀλλά καί ἐξόχως συγκλονιστική.
Ἡ Μοναχή Χριστοφόρα, ἀνελύθη σέ δάκρυα καί ἐνῶ ἦτο σχεδόν ἀδύνατον νά σηκωθῇ, στάθηκε στό κρεββάτι, μέ δύναμη καί ἐνηγκαλίσθη τόν Δεσπότη κλαίοντας καί φωνάζοντας « Δεσπότη μου, σέ βλέπω γιά πρώτη φορά μπροστά μου. Δόξα τῷ Θεῷ. Εὐχαριστῶ τόν Θεό πού ἢρθες πρίς πεθάνω... Χρυσόστομέ μου σέ εὐχαριστῶ πού ἦλθες...»
Κάθισε ὁ Δεσπότης μαζί της περί τίς δύο ὧρες. Μίλησαν πνευματικά, ἀλλά καί γιά τήν ἀγάπη της στά πατρογονικά της. Γιά τήν μητέρα της, τόν πατέρα της, τήν φτώχεια καί τήν προσφυγιά. Γιά τούς παπποῦδες καί συγγενεῖς της στοῦ Λουκᾶ, στά παιδικά της χρόνια πού ἐπισκεπτόταν τόν παπποῦ της, στοῦ Λουκᾶ.
Ὃλη τήν ὣρα κρατοῦσε τό χέρι τοῦ Δεσπότη σφιχτά.
Ὃταν ἦλθε ἡ ὣρα νά ἀναχωρήσῃ ὁ Δεσπότης, ἡ Χριστοφόρα, μέ σφρῖγος νεανικό, σάν νά μήν ἦτο ἀσθενής, φώναξε στό Δεσπότη: «Δεσπότη μου, Χρυσόστομέ μου, στό καλό. Καλή ἀντάμωση στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δόξα τῷ Θεῷ, πού σέ εἶδα προτοῦ κλείσω τά μάτια μου».
Τήν εὐλόγησε ὁ Μητροπολίτης, τήν ἀσπάστηκε καί βαθειά συγκινημένος, βγῆκε ἀπό τό ταπεινό κελλί της, γνωρίζοντας, ὃτι ἡ συνάντηση αὐτή ἦτο ἡ πρώτη καί ἡ τελευταία σ’αὐτόν τόν κόσμο. Ἡ ἑπόμενη συνάντηση μέ τήν Χριστοφόρα, θά γίνῃ στήν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Δεσπότης κατέβηκε ἀπό τό Μοναστήρι στήν Νέα Κίο, ὃπου ἐπεσκέφθη τίς ἀδελφές τῆς Χριστοφόρας, Γεωργία καί Ὀλυμπία καί τίς οἰκογένειές τους. Αὐτές οἱ δυό ζοῦν τώρα ἀπό τά παιδιά τῆς Ἀργυρῆς.
•Τήν Τρίτη τό πρωί, 7 Σεπτεμβρίου 2021 χτύπησε τό τηλέφωνο τοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν καί ἀπό τήν ἂλλη μεριά, ὁ ἀνηψιός τῆς Χριστοφόρας, ὁ Μανώλης, ἓνας εὐλογημένος νέος, ἀνήγγειλε τήν μετάσταση τῆς Χριστοφόρας, ἐκ τῆς προσκαίρων πρός τά αἰώνια, ἐκ τῶν φθαρτῶν στά ἂφραρτα, ἐκ τῶν ἐπιγείων στά οὐράνια.
Ὁ Θεός νά ἀναπαύῃ τήν ἁπλῆ, σεμνή, εὐλογημένη, ἀσκητική ψυχούλα τῆς ἀοιδίμου Χριστοφόρας. Θά μετρήσῃ, τίς μετάνοιες, τίς προσευχές, τήν ταπείνωση, τίς δυσκολίες, τούς κόπους καί τούς στεναγμούς καί τόσα ἂλλα ἀσκητικά πού ἀπό τήν καρδιά της, ἒκανε ἡ ἁπλῆ Μοναχή Χριστοφόρα. Ἐμεῖς θά προσευχώμεθα καί γι’ αὐτή καί γιά τήν ἀείμνηστη μητέρα της Ἀργυρή-Ἀκυλίνα, γιά τήν ἀδελφή της Καλλιόπη-Καλλινίκη Μοναχή, γιά τόν ἀδελφό της Γεώργιο καί τόν ἀνηψιό της Μανώλη(γυιό τῆς Γεωργίας) πού ἒχουν φύγει ἀπό τόν κόσμο αὐτό."
Ἡ Μοναχή Χριστοφόρα, κατήγετο ἀπό τήν μητέρα της ἀπό τοῦ Λουκᾶ. Τό κατά κόσμον ὂνομά της ἦτο Σταματία, τό ὂνομα τῆς Λουκαΐτισσας γιαγιᾶς της.
Ἐμόναζε στό Μοναστήρι (μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο) Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καί Ἁγίων Ἀναργύρων στό Ἂργος.
Στό ἲδιο Μοναστήρι, ἦτο Μοναχή καί ἡ ἀδελφή της Καλλινίκη, ἡ ὁποία κατά κόσμον ὀνομάζετο Καλλιόπη.
Ἐκεῖ ἐτάφη καί ἡ μητέρα τους, ἡ ὁποία εἶχε γίνει μοναχή κατά τό γήρας αὐτῆς μέ τό ὂνομα Ἀκυλίνα. Τό κατά κόσμον ὂνομά της ἦτο Ἀργυρή καί ἦτο Λουκαΐτισσα. Στό χωριό μας τήν ἢξεραν ὡς Ἀργύρω.
Θά ξεφυλλίσωμε τήν ἱστορία τοῦ χωριοῦ μας, μέ τήν εὐκαιρία τῆς κοιμήσεως τῆς Μοναχῆς Χριστοφόρας, γιά νά μάθωμε κάποια πράγματα, πού εἶναι πολύ συγκινητικά.
Ἓνας νέος ὁ Κωνσταντῖνος Τσαπραλής, λίγο μετά τό 1910, ἀπό φτωχή, ὃπως συνέβαινε τότε οἰκογένεια τοῦ χωριοῦ μας, ἐνυμφεύθη μιά εὐσεβῆ νέα, ἐπίσης Λουκαΐτισσα, τήν Σταματίνα Παπαδοπούλου (τόν πατέρα της στό χωριό τόν ἒλεγαν Λίγγο).
Ὁ νέος αὐτός, γιά ὃσους δέν κατάλαβαν ἦτο ὁ μπαρμπα- Κώστας Τσαπραλῆς (Σαλαβρᾶκος), παππούς τοῦ Χαρίλαου Σιοροβίγκα.
Ὁ Κωνσταντῖνος Τσαπραλῆς καί ἡ σύζυγός του Σταμάτα, ἀπέκτησαν μιά κόρη τήν Ἀργυρή, τήν Ἀργύρω, ὃπως τήν φώναζαν μικρή.
Ὃταν ἡ Ἀργυρή ἒφτασε 8 ἐτῶν, ἡ μητέρα της Σταματίνα, ἀρρώστησε καί ἒφυγε ἀπό τόν κόσμο αὐτό.
Τήν μικρή Ἀργυρή τήν πῆραν γιά νά τήν μεγαλώσουν οἱ θεῖοι της ἀπό τήν πλευρά τῆς μητέρας της, πού ἒμεναν στό Ἂργος, μέ τήν συγκατάθεση καί τό ἐνδιαφέρον τοῦ πατέρα της.
Μεγαλώνοντας ἡ Ἀργυρή, διεκρίνετο γιά τό ἦθος της, τήν σεμνότητα καί τήν νοικοκυροσύνη της.
Ὁ Θεός ἒφερε ἒτσι τά πράγματα καί οἱ συγγενεῖς της τήν πάντρεψαν μέ ἓνα πολύ καλό ἂνθρωπο, πρόσφυγα ἀπό τήν Μικρά Ἀσία, πού εἶχε ἐγκατασταθῆ ξεριζωμένος μετά τήν Μικρασιατική καταστροφή, στό προσφυγικό χωριό τῆς Νέας Κίου, Ἀργολίδος. Τό ὂνομά τoυ ἦτο Ἐμμανουήλ Σπανός.
Ὁ Ἐμμανουήλ καί ἡ Ἀργυρή ἀπέκτησαν πέντε παιδιά.
Τήν Καλλιόπη, τήν Σταματία, τόν Γεώργιο, τήν Γεωργία καί τήν Ὀλυμπία.
Ἡ Καλλιόπη, ἒγινε Μοναχή μέ τό ὂνομα Ἀκυλίνα, τό ἒτος 1965.
Τήν ἀκολούθησε ἡ ἀδελφή της Σταματία, τό ἒτος 1967 ἡ ὁποία ἒλαβε τό ὂνομα Χριστοφόρα.
Ὃπως ἀναφέραμε προηγουμένως, στό τέλος τοῦ βίου της ἒγινε Μοναχή καί ἡ μητέρα τους Ἀργυρή μέ τό ὂνομα Ἀκυλίνα.
(Τό Μοναστήρι πού ἒγιναν Μοναχές ἱδρύθηκε καί λειτουργοῦσε κανονικά, μέ τίς εὐλογίες τοῦ τότε Μητροπολίτου Ἀργολίδος. Διά λόγους, ἀγνώστους σέ μᾶς, ὁ κτήτωρ τῆς Μονῆς καί Πνευματικός τους προσεχώρησε στούς Παλαιοημερολογίτες. Ἒτσι μέσα σ’ αὐτό, πλέον, τό μοναστήρι ἒζησαν καί οἱ Μοναχές αὐτές).
Ἡ μητέρα τους Ἀργυρῆ- Ἀκυλίνα, ἐκοιμήθη τό ἒτος 2008, σέ ἡλικία 94 ἐτῶν.
Ἡ Καλλιόπη- Καλλινίκη, ἐκοιμήθη τό ἒτος 2015 σέ ἡλικία 81 ἐτῶν.
Πέρασαν τά χρόνια καί ἲσως ἡ Άργύρω τοῦ μπάρμπα Κώστα, ξεχάστηκε καί χάθηκε ἡ ἐπικοινωνία καί μέ τά παιδιά της μέ τό χωριό, ἐκτός βέβαια ἀπό τούς στενούς, στό χωριό, συγγενεῖς τους.
•Κάποια μέρα χτύπησε τό τηλέφωνο τοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν Χρυσοστόμου. Ἦτο ἡ Μοναχή Χριστοφόρα. Ὁ Μητροπολίτης, ἐγνώριζε τήν ἱστορία τῆς οἰκογένειας τῆς Ἀργυρῆς καί ὃτι ἡ μητέρα καί κόρες εἶχαν γίνει μοναχές. Τήν Ἀργυρή τήν εἲχε δεῖ μόνο μιά φορά στοῦ Λουκᾶ, πρίν γίνῃ Μοναχή. Τίς κόρες καί τά ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογενείας δέν τά ἐγνώριζε.
Ἡ Μοναχή Χριστοφόρα, παρεκάλεσε τόν Δεσπότη νά σπεύσῃ πρός συνάντησή της, διότι ἐπρόκειτο νά φύγῃ ἀπό τόν κόσμο αὐτό. Τοῦ εἶπε ὃλη τήν ἱστορία τῆς οἰκογένειας κλαίοντας.
Ὁ Δεσπότης λόγῳ πολλῶν ὑποχρεώσεων ἀνέβαλε τήν ἐπίσκεψη στό Ἂργος καί μιλοῦσε τηλεφωνικά μέ τήν Μοναχή Χριστοφόρα. Διεπίστωσε ὃτι ἐπρόκειτο γιά καλλιεργημένη καί εὐλογημένη ψυχή.
Πρίν λίγες ἡμέρες, ἡ Μοναχή Χριστοφόρα, παρεκάλεσε τόν Μητροπολίτη Χρυσόστομο κλαίουσα, νά σπεύσῃ πρός συνάντησή της, διότι θά φύγῃ ἀπό αὐτόν τόν κόσμο.
Ἒτσι τήν παρελθοῦσα Πέμπτη, 6 Σεπτεμβρίου 2021, ὁ Δεσπότης μετέβη στό Ἂργος, στή Μονή ὃπου ἐμόναζε ἡ Χριστοφόρα, ὃπου στό ταπεινό κελί της, τήν βρῆκε στό κρεββάτι, ἀσθενοῦσα. Ἡ σκηνή ἦτο ὂχι ἁπλῶς συγκινητική, ἀλλά καί ἐξόχως συγκλονιστική.
Ἡ Μοναχή Χριστοφόρα, ἀνελύθη σέ δάκρυα καί ἐνῶ ἦτο σχεδόν ἀδύνατον νά σηκωθῇ, στάθηκε στό κρεββάτι, μέ δύναμη καί ἐνηγκαλίσθη τόν Δεσπότη κλαίοντας καί φωνάζοντας « Δεσπότη μου, σέ βλέπω γιά πρώτη φορά μπροστά μου. Δόξα τῷ Θεῷ. Εὐχαριστῶ τόν Θεό πού ἢρθες πρίς πεθάνω... Χρυσόστομέ μου σέ εὐχαριστῶ πού ἦλθες...»
Κάθισε ὁ Δεσπότης μαζί της περί τίς δύο ὧρες. Μίλησαν πνευματικά, ἀλλά καί γιά τήν ἀγάπη της στά πατρογονικά της. Γιά τήν μητέρα της, τόν πατέρα της, τήν φτώχεια καί τήν προσφυγιά. Γιά τούς παπποῦδες καί συγγενεῖς της στοῦ Λουκᾶ, στά παιδικά της χρόνια πού ἐπισκεπτόταν τόν παπποῦ της, στοῦ Λουκᾶ.
Ὃλη τήν ὣρα κρατοῦσε τό χέρι τοῦ Δεσπότη σφιχτά.
Ὃταν ἦλθε ἡ ὣρα νά ἀναχωρήσῃ ὁ Δεσπότης, ἡ Χριστοφόρα, μέ σφρῖγος νεανικό, σάν νά μήν ἦτο ἀσθενής, φώναξε στό Δεσπότη: «Δεσπότη μου, Χρυσόστομέ μου, στό καλό. Καλή ἀντάμωση στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δόξα τῷ Θεῷ, πού σέ εἶδα προτοῦ κλείσω τά μάτια μου».
Τήν εὐλόγησε ὁ Μητροπολίτης, τήν ἀσπάστηκε καί βαθειά συγκινημένος, βγῆκε ἀπό τό ταπεινό κελλί της, γνωρίζοντας, ὃτι ἡ συνάντηση αὐτή ἦτο ἡ πρώτη καί ἡ τελευταία σ’αὐτόν τόν κόσμο. Ἡ ἑπόμενη συνάντηση μέ τήν Χριστοφόρα, θά γίνῃ στήν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Δεσπότης κατέβηκε ἀπό τό Μοναστήρι στήν Νέα Κίο, ὃπου ἐπεσκέφθη τίς ἀδελφές τῆς Χριστοφόρας, Γεωργία καί Ὀλυμπία καί τίς οἰκογένειές τους. Αὐτές οἱ δυό ζοῦν τώρα ἀπό τά παιδιά τῆς Ἀργυρῆς.
•Τήν Τρίτη τό πρωί, 7 Σεπτεμβρίου 2021 χτύπησε τό τηλέφωνο τοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν καί ἀπό τήν ἂλλη μεριά, ὁ ἀνηψιός τῆς Χριστοφόρας, ὁ Μανώλης, ἓνας εὐλογημένος νέος, ἀνήγγειλε τήν μετάσταση τῆς Χριστοφόρας, ἐκ τῆς προσκαίρων πρός τά αἰώνια, ἐκ τῶν φθαρτῶν στά ἂφραρτα, ἐκ τῶν ἐπιγείων στά οὐράνια.
Ὁ Θεός νά ἀναπαύῃ τήν ἁπλῆ, σεμνή, εὐλογημένη, ἀσκητική ψυχούλα τῆς ἀοιδίμου Χριστοφόρας. Θά μετρήσῃ, τίς μετάνοιες, τίς προσευχές, τήν ταπείνωση, τίς δυσκολίες, τούς κόπους καί τούς στεναγμούς καί τόσα ἂλλα ἀσκητικά πού ἀπό τήν καρδιά της, ἒκανε ἡ ἁπλῆ Μοναχή Χριστοφόρα. Ἐμεῖς θά προσευχώμεθα καί γι’ αὐτή καί γιά τήν ἀείμνηστη μητέρα της Ἀργυρή-Ἀκυλίνα, γιά τήν ἀδελφή της Καλλιόπη-Καλλινίκη Μοναχή, γιά τόν ἀδελφό της Γεώργιο καί τόν ἀνηψιό της Μανώλη(γυιό τῆς Γεωργίας) πού ἒχουν φύγει ἀπό τόν κόσμο αὐτό."
