Επανερχόμεθα λοιπόν με ακόμα μια πρόταση, αυτή τη φορά όμως δημοσιονομικού ενδιαφέροντος, που εκ των πραγμάτων μπορεί να «τρέξει» μόνο η κυβέρνηση αλλά με την ενεργό απαίτηση & συμμετοχή, πάλι των παραπάνω αιρετών Θεσμικών παραγόντων του νομού.
Είναι γνωστό ότι η ακτογραμμή από το Ναύπλιο έως το Κυβέρι, 15.3 χλμ και αντικειμενικής αξίας περισσότερα από 2,5δις€, στερείται της ύπαρξης έστω και μιας «Γαλάζιας Σημαίας» η οποία αποτελεί το σύμβολο της καθαρότητας για την θάλασσα, πιστοποιεί μια σειρά από παροχές που η συγκεκριμένη παραλία προσφέρει στους επισκέπτες, είναι διεθνώς σημαντικό κριτήριο προσέλκυσης τουριστών ως πρώτη επιλογή υπό τις ίδιες συνθήκες (ceteris paribus) & δίνεται ανά σεζόν υπό τις προϋποθέσεις, που στη χώρα μας ορίζονται και εφαρμόζονται από την Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ https://eepf.gr) από το 1992.
Προτείνουμε λοιπόν την αξιοποίηση, ως «Αργολικής Ριβιέρας» της ακτογραμμής του Αργολικού κόλπου, ως Ξενοδοχειακού & οικιστικά οργανωμένου τουριστικού προορισμού με προφανή τα οφέλη που θα προκύψουν και που θα είναι πολλαπλάσια από τις σημερινές λίγες χιλιάδες ευρώ της αγροτικής εκμετάλλευσης & της ανοργάνωτης τουριστικής υποδομής, από τα οποία δε, ελάχιστα καταλήγουν ως φορολογικό αποτέλεσμα στα Δημόσια Ταμεία!
Έχει πλέον αποδειχθεί ότι λεφτά υπάρχουν αν τα προσελκύσουμε με οργανωμένο σχεδιασμό και αξιόπιστη πολιτική συμπεριφορά, αφ’ ενός από την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία όλα αυτά τα χρόνια έχει δείξει εμπράκτως τις διαθέσεις της και αφ’ ετέρου από τον ιδιωτικό τομέα ο οποίος επίσης συνεχίζει επιλεκτικά να επενδύει.
Όποιος δε, γνωρίζει τον πλούτο που συσσωρεύεται & διαχέεται σε τέτοιες περιοχές του εξωτερικού και μάλιστα χωρίς να έχουν το κάλος και την προσβασιμότητα της Αργολίδας σ’ εθνικό δρόμο, στις τηλεπικοινωνίες & σ’ αεροδρόμια, εύκολα καταλαβαίνει τι στερείται ο νομός.
Ο συνδυασμός της οργανωμένης δραστηριότητας που επιβάλλεται στη θάλασσα και την ακτή με την τήρηση των προδιαγραφών της «Γαλάζιας Σημαίας», είναι η εγγύηση που προδιαθέτει για το θετικό αποτέλεσμα.
Καταληκτικά, η αύξηση του ατομικού & ως εκ τούτου Εθνικού εισοδήματος στην παγκοσμιοποιημένη και άκρως ανταγωνιστική οικονομία, επιβάλλει την προσαρμογή μας στις διεθνείς πρακτικές, που με γνώση πλέον τώρα και των εφαρμογών προστασίας των περιβαλλοντικών επιπτώσεων λόγω των κλιματικών αλλαγών, θωρακίζουν με τον καλύτερο τρόπο το περιβάλλον ως κοινό αγαθό. Ταυτόχρονα με επίκληση λόγων δημοσίου οικονομικού συμφέροντος, μπορούν να προσαρμόζονται οι όποιες παράκτιες υποδομές στο παραθαλάσσιο και γενικότερο οικοσύστημα!
Ωφελημένοι δεν θα είναι μόνο οι άμεσα εμπλεκόμενοι επιχειρηματικοί φορείς, αλλά εκ παραλλήλου οι δεκάδες ιδιοκτήτες αναξιοποίητων ή υποαξιοποιούμενων ακινήτων, οι δεκάδες μικροί επιχειρηματίες από εμπόρους-βιοτέχνες έως τα επιστημονικά επαγγέλματα, οι χιλιάδες άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους ως τα ασφαλιστικά μας ταμεία(!) … κλπ κλπ .
Δηλαδή με άλλα λόγια, επισημαίνουμε όλα αυτά που σήμερα κακώς λείπουν ως κοινωνικό όφελος ή αν θέλετε ως οικονομικό αποτέλεσμα στην τσέπη μας, επειδή ακριβώς το κράτος δεν δημιουργεί τις κατάλληλες υποδομές με νομοθετικά πλαίσια για Πράσινη & Αειφόρο ανάπτυξη, δεν διενεργεί τους επιβαλλόμενους ελέγχους γι’ αποφυγή, των πολλές φορές αθέλητων ή εξ αναγκασμού κακών επιχειρηματικών περιβαλλοντικών πρακτικών, με τις οποίες προκαλούνται κατά την ΜικροΟικονομική θεωρία, αρνητικές εξωτερικές επιδράσεις σε φυσικά πρόσωπα, σε και μεταξύ επιχειρήσεων ακόμα & σε γειτνιάζουσες μεταξύ τους γεωγραφικές περιοχές, προκειμένου ν’ αξιοποιηθεί αυτή η τεράστια σ’ έκταση ακτογραμμή η οποία θα φέρει όπως περιγράψαμε, εκτός όλων των άλλων, κατά κύριο λόγο συνάλλαγμα!
Δημοσιονομικά Ωφέλιμη Κοινωνική Πολιτική παράγεται από τη «χάραξη των δρόμων» Ανάπτυξης & όχι από την αλλαγή των φωτιστικών τους …
Λεων. Ζ. Κουτσογιάννης
Οικονομολόγος Μελετητής
Γραμ. Ν.Ε. Κιν.Αλ. Αργολίδας
