Το νομοσχέδιο θίγει τους παραγωγούς οι οποίοι βρίσκουν διέξοδο στις λαϊκές, και ιδιαίτερα τους μικρούς παραγωγούς, τους οποίους η Κυβερνητική πλειοψηφία παραδέχεται ότι θέλει να τούς ωθήσει “να γίνουν επαγγελματίες”. Όπως επίσης παραδέχεται την αδυναμία της να εξηγήσει στον κόσμο γιατί καταργεί και στέκεται απέναντι σε ένα νόμο που η ίδια ψήφισε, με τη στήριξη της Αντιπολίτευσης, ο οποίος από το 2017 έχει βάλει μία τάξη στις λαϊκές αγορές (Ν.4497). Αντ' αυτού, φέρνει ένα νόμο χωρίς αιτιολογική έκθεση, κάτι πρωτοφανές στην κοινοβουλευτική πρακτική, τοποθετώντας απέναντί της σύσσωμη την κοινωνία και τους φορείς.
“Επιβάλλετε εξοντωτικά πρόστιμα και στους παραγωγούς και στους επαγγελματίες. Ακόμα κι αυτοί που κράτησαν μια πιο θετική στάση στο νομοσχέδιο, μάλλον δεν έχουν καταλάβει τι τους περιμένει. Για παράδειγμα, με έξι παραβάσεις στα δύο χρόνια, δηλαδή έξι φορές να ξεχάσει ένας παραγωγός να δηλώσει ένα από τα προϊόντα του, θα επιβαρυνθεί με 3.000 ευρώ πρόστιμο και δεν φτάνει μόνο αυτό. Του ανακαλείτε τη θέση και τη δραστηριοποίηση για 6 μήνες και μετά πρέπει να περιμένει οπότε βγει διαδικασία προκήρυξης για να ξαναμπεί. Επιπλέον για δύο παραβάσεις μη έκδοσης αποδείξεων ανεξαρτήτως ποσού, ανακαλείται επίσης η άδειά του. Αδιανόητη αυτή η εμμονή με τις ανακλήσεις” υπογράμμισε μεταξύ άλλων ο Τομεάρχης Αγροτ. Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Στ. Αραχωβίτης.
Και συμπλήρωσε: “Ισχύουν τα ίδια στο στεγασμένο εμπόριο, οι ίδιες κυρώσεις, οι ίδιες υποχρεώσεις, οι ίδιες ποινές; Γιατί εδώ τίθεται ένα θέμα ισονομίας, γι' αυτό και ο νόμος θα καταπέσει. Δεν πρόκειται να εφαρμοστεί όταν προσβληθεί για τις αρχές της ισονομίας και της ισοτιμίας. Δεν μπορεί να ισχύουν άλλα στο υπαίθριο εμπόριο και άλλα στο στεγασμένο”.
