Νοσταλγική Ναυπλιώτικη ατμόσφαιρα στην παρουσίαση του βιβλίου "Η θεία Μπέμπα"

Ο ΔΟΠΠΑΤ του Δήμου Ναυπλιέων και οι Εκδόσεις Ψυχογιός παρουσίασαν το Σάββατο 16 Οκτωβρίου το απόγευμα στην Πλατεία Δημαρχείου στο Ναύπλιο το νέο μυθιστόρημα "Η ΘΕΙΑ ΜΠΕΜΠΑ "της Ισμήνης Μπάρακλη.

Για το βιβλίο μίλησαν, ο Τόλης Κοϊνης, Μαθηματικός, ο Κώστας Κολόκας, Δικηγόρος, Πρόεδρος Συλλόγου "Ο Ναύπλιος" και ο Νικόλαος Μπουμπάρης, Φιλόλογος-Ιστορικός

Η συγγραφέας παρουσίασε το βιβλίο της, συνομίλησε με το κοινό και υπόγραψε αντίτυπα.

Την εκδηλωση παρακολούθησαν μεταξύ άλλων η Πρόεδρος του ΔΟΠΠΑΤ κ. Μαρία Ράλλη, ο Αντιδήμαρχος Ναυπλιέων Κωνσταντίνος Ρούτουλας, ο Πρόεδρος του Προοδευτικού Συλλόγου Ναυπλίου Θεοδόσης Σπαντιδέας και πολλοί Ναυπλιώτες.

"Η Μπέμπα, εμφανίστηκε ένα καλοκαίρι στο σπίτι του Ναυπλίου και εκ των υστέρων αποδείχθηκε αυτό που λέει ο λαός «αρμένικη βίζιτα» καθώς ούτε λίγο ούτε πολύ έμεινε κοντά δυο χρόνια. Για του λόγου τ’ αληθές, μήτε εγώ ήθελα να φύγει. Χαράς σ’ αυτόν που έχει τέτοιους μουσαφιραίους. Κι ας μην έβαζε γλώσσα μέσα, διότι της άρεσε διαρκώς να μιλά για το αρχοντικό του γιαλού με την ιδιόρρυθμη φαμίλια που το κατοικούσε…

Τον κύριο Βασιλάκη, παραλή και καλόκαρδο. Φιλοβασιλικός μέχρι κεραίας. Μέγας εισαγωγέας μετά εμπορικού καταστήματος, ευημερεί εκ του εμπορίου ραδιοφώνων Φίλιπς κι άλλων ειδών τελευταίας τεχνολογίας.

Την Ελπινίκη, την πέρα βρέχει σύζυγο, φανατική συλλέκτρια καπέλων, στολισμένων άλλοτε με φτερά φασιανού κι άλλοτε πάλι με βαλσαμωμένα πουλιά, με μεγάλο ενδιαφέρον στα σουαρέ, τις δεξιώσεις και τους χορούς.

Τις λουσούδες θυγατέρες Αρίστη και Νανά, αναθρεμμένες με γαλλικά και πιάνο, ενίοτε και κρυφούς αγαπητικούς.

Το φάντασμα της συγχωρεμένης της Βαρβάρας, αραιά και πού, της μητέρας του κυρίου Βασιλάκη, της μυστηριώδους γυναίκας – βίος και πολιτεία- που προσέλαβε την Μπέμπα στο αρχοντικό για να έχει την επίβλεψη της οικίας, κυρίως όμως των ανθρώπων της.

Ωστόσο η Μπέμπα, από όλη την οικογένεια Ροδόπουλου, τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία στον μικρό τους υιό, τον Ντίνο της, κολλάει η γλώσσα της σε αυτόν, κι ας της έχει βγάλει τον αδόξαστο. Ζωηρός όσο κεραμιδόγατος Γενάρη μήνα, έλιωνε ένα πανταλόνι στα πισινά κι αργότερα στον καβάλο, λάτρης, βλέπεις, του ωραίου φύλλου, εις τους αιώνας των αιώνων.

Της κούνησα το μαντήλι την άνοιξη που μας πέρασε με βαριά καρδιά, καθώς η απουσία της άφησε μεγάλο κενό, πληθωρική καθώς ήταν με τέτοιο μπρίο, τόσο ταπεραμέντο, θεός φυλάξει. Της χρωστάω ένα καινούργιο συκώτι μαζί με άλλα πολλά. Σα να την ακούω ακόμα να διηγείται πάλι για την Πρωτοχρονιά του 1936. Ξεχνιέται;

«Η πρωτοχρονιά εκείνη, πάντως, θα έμενε στην ιστορία, καθώς συνέπεσε με την επιστροφή του βασιλιά, και πολύ το χαρήκαμε όλοι, απαξάπαντες. Δώσαμε και μια μεγάλη δεξίωση όπως το όριζε η περίστασης, με βαλς, πίπερμαν, ως και σοκολατάκια λικέρ εκ Φλόκα για τους αξιότιμους προσκεκλημένους. Από τον κύριο Νομάρχη, μέχρι τον κύριο Τέλη, τον άνθρωπο που λατρεύτηκε απ’ όλα τα θηλυκά, καθώς έφερε εις το εμπορικόν του κατάστημα την κάλτσα που δεν τρυπά. Μεταξωτή, παρακαλώ. Για τέτοια δεξίωση μιλάμε. Βασιλικότερη του Βασιλέως. Ψήσαμε και ένα μεγάλο γλυκό σε στρογγυλό ταψί και το ονομάσαμε βασιλόπιτα, εκ του Βασιλέως φυσικά, ζωγραφίσαμε και μια κορώνα εις στο κέντρο από το ίδιο το παντεσπάνι, κι όταν τη σταύρωνε ο κύριος Βασιλάκης, η Ελπινίκη ευχόταν με ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι που το ανέμιζε σαν λαμπριάτικη λαμπάδα: «Ευτυχισμένο το χίλια εννιακόσια τριάντα έξι». Κι όλο τη διόρθωνε ο φουκαράς... «Βασιλικό, Ελπινίκη μου. Πρωτίστως, Βασιλικό!» 

Την επόμενη ημέρα βούιξε το Ανάπλι για την πρωτοχρονιάτικη βεγγέρα εις την οικία Ροδόπουλου, όλοι είχαν να πουν κάτι καλό, εξόν των ιδίων, που είχαν καταπιεί τη γλώσσα τους, καθώς ο Ντίνος μου, το χρυσό μου, ολίγον μέθυσε, αφού καταβρόχθισε όλα τα σοκολατάκια λικέρ απ’ τη φοντανιέρα κι έπειτα μάζεψε τα κοριτσάκια κάτω από την τραπεζαρία, για να τους κάνει μαθήματα ανατομίας, αφού «το γιατρό» του τον είχαν απαγορεύσει πια δια ροπάλου»

Ενόσω στις σκοτεινές κουζίνες της Γερμανίας μαγειρεύεται ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, εις την Οικία Ροδόπουλου εορτάζεται η έλευση του Βασιλιά με ταγκό, πίπερμαν ως και σοκολατάκια λικέρ εκ Φλόκα. Παραλής γαρ, ο κύριος Βασιλάκης ευημερεί εκ του εμπορίου ραδιοφώνων Φίλιπς και η ευτυχής, πλην άχρηστη, σύζυγος Ελπινίκη, φανατική συλλέκτρια φτερωτών καπέλων, διάγει ζωή χαρισάμενη.

Το αυτό και ο μικρός τους υιός, Ντίνος, ο οποίος ζαχαρώνει γυναικείους ποδόγυρους, κάτω από τραπεζαρίες φορτωμένες εδέσματα. Μέχρι την ημέρα-κόλαφο που η Μπέμπα, η δαιμόνια οικονόμος, θα βρεθεί αντιμέτωπη με το επτασφράγιστο μυστικό του αρχοντικού, καλά θαμμένο για χρόνια..."

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η ΙΣΜΗΝΗ Χ. ΜΠΑΡΑΚΛΗ κατάγεται από το Ναύπλιο. Φοίτησε στο St. George Commercial College και εργάστηκε επί σειρά ετών σε μεγάλη οικονομική εφημερίδα ως Υπεύθυνη Εκδηλώσεων και Συνεδρίων. Είναι παντρεμένη και μητέρα ενός παιδιού. Γράφει για παιδιά και μεγάλους. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ, ΣΜΥΡΝΗ. ΚΥΝΗΓΙ ΜΑΓΙΣΣΩΝ, ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ και Η ΘΕΙΑ ΜΠΕΜΠΑ.

Δείτε περισσότερα για το βιβλίο και την συγγραφέα ΕΔΩ