Του Τόλη Κοϊνη
Επειδή οι βιογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο είναι ψεύτικες αγιογραφίες, παρουσιάζουν ένα ελάχιστο μέρος της πραγματικότητας δημιουργώντας μια εικονική πραγματικότητα για το πρόσωπό του, αφιερώνω στην παρουσία του στην πόλη μας την επετειακή ανάρτηση για την 28 του Οκτώβρη.
Ήρθε στο Ναύπλιο τον Γενάρη του 1834. Ήρθε ως Αντιβασιλέας του ανήλικου Όθωνα. Έμεινε κατά την επικρατούσα άποψη σε ένα κτίριο που κατεδαφίστηκε και ήταν εκεί όπου τώρα το προποτζίδικο, πάνω από τα ΚΤΕΛ.
Η άλλη άποψη, αυτή που υποστήριξαν κάποτε οι ιδιοκτήτες του προς κατεδάφιση κτιρίου, ήταν ότι έμενε στη γωνία απέναντι από το Φαρμακείο του Κίμωνα, πάνω από την παλιά ταβέρνα του Βαγγέλη Οικονόμου. Το δεύτερο ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του ως σκοτεινού, ραδιούργου, υπερσυντηρητικού. Αλλά και το πρώτο – τότε- δεν ήταν διαφορετικό, κατασκότεινο και σκιερό ήταν, γιατί μπροστά του υψωνόταν μια μεγάλη Τάπια, που υποστήριζε αμυντικά την Πύλη της Ξηράς.
Μόλις ήρθε στο Ναύπλιο έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά. Αυτό για τους βιογράφους του ήταν τεράστιο κατόρθωμα. Ίσως γιατί έκανε τη διαφορά, ο μεν Άρμανσμπεργκ μάλλον μόνο γλένταγε και «συζητούσε» με τον Άγγλο Πρέσβη, ενώ ο Έυδεκ …ράγιζε τις καρδιές του γυναικείου πληθυσμού της πόλης μας…
Η δουλειά του Μάουρερ ήταν να συντάξει και δημοσιεύσει μια σειρά νόμους, με τους οποίους ο Όθωνας θα μπορούσε να βασιλεύσει εντελώς απολυταρχικά. Η δουλειά αυτή σε όγκο ήταν τεράστια. Είχε σαν βοηθούς νεαρούς γερμανομαθείς, πρώην μέλη του Αγγλόφιλου κόμματος. Μετέφρασαν πολλούς από Γαλλικά και Γερμανικά νόμους. Οι παλιοί του Καποδίστρια και των επαναστατικών Κυβερνήσεων, δεν έκαναν για τους σκοπούς του.
Ίδρυσαν νέα δικαστήρια και επέβαλαν νέες μορφές δικαίου… δηλαδή, έφεραν την καρμανιόλα στο Παλαμήδι και άρχισαν τις εκτελέσεις. Επί Καποδίστρια δεν είχε γίνει ούτε μία θανατική καταδίκη, μόλις ανέλαβε ο Μάουρερ, άρχισαν να κόβονται κεφάλια.
Αυτονομήθηκε η Εκκλησία της Ελλάδος από το Πατριαρχείο. Ναι μεν, έπρεπε να γίνει αυτό γιατί το Πατριαρχείο ήταν υπό τον έλεγχο του Σουλτάνου, αλλά με τον καταστατικό της χάρτη η Εκκλησία υποτάχτηκε στον Θρόνο, παρόλο που ο Βασιλιάς ήταν αλλόδοξος!
Ίδρυσε Γυμνάσια. Ναι. Και πρώτο, πρώτο το δικό μας. Αλλά τα Γυμνάσια αυτά φορτώθηκαν από την πρώτη μέρα λειτουργίας τους με τρεις ξένες γλώσσες (Γερμανικά, Γαλλικά, Λατινικά), τα Μαθηματικά και οι Φυσικές επιστήμες ήταν απλό συμπλήρωμα. Ήθελαν τα Γυμνάσια να βγάζουν υπάλληλους συνεργαζόμενους με την Βαυαρική διοίκηση.
Ανάγκασε τους δημόσιους υπάλληλους να φορέσουν στολές κατά το Βαυαρικό πρότυπο,(με επωμίδες, ρίγες στο παντελόνι και τέτοια) για να ξεχωρίζουν από το λαό!!!!
Διόρισε μια Κυβέρνηση από Αγγλόφιλους πολιτικούς με πρόεδρο τον Σπ. Τρικούπη. Ήταν μια «καλή» κυβέρνηση, γιατί υπέγραφε ό,τι νόμους της έστελνε ο Μάουρερ.
Μέχρι που συνέλαβε τον Κολοκοτρώνη, τον Πλαπούτα και μερικούς ακόμα από τους πρωταγωνιστές της Επανάστασης. Τότε, ο Τρικούπης παραιτήθηκε γιατί έβλεπε πού πάει το πράγμα. Τον αντικατέστησε με τον Μαυροκορδάτο. Αυτός, τον άφησε να πατήσει την πεπονόφλουδα. Έκανε τα στραβά μάτια για την δίκη του Κολοκοτρώνη και το όργιο ψευδομαρτύρων και μόλις καταδικάστηκαν, υπέβαλε την παραίτησή του. Ο Μάουρερ είχε εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Οι ξένοι πρέσβεις πίεσαν τον Όθωνα (ανήλικο ακόμα) και δόθηκε χάρις.
Ο Μάουρερ είχε και έναν αναπληρωματικό τον Άμπελ. Αυτός ήταν υπεύθυνος για τα οικονομικά… δλδ. Τα λεφτά που είχαμε δανειστεί, πώς θα πήγαιναν για μισθούς των Βαυαρών στρατιωτικών και υπαλλήλων. Ο Άμπελ το 1847 έγινε Πρωθυπουργός στην Βαυαρία, με υπουργό τον Μάουρερ, τους σάρωσε η μεγάλη λαϊκή επανάσταση του 1848.
Ο Μάουρερ έστειλε Βαυαρικό στρατό στην Μάνη, να γκρεμίσει τους πύργους. Πανωλεθρία. Οι Μανιάτες έπιαναν αιχμαλώτους Βαυαρούς, τους πούλαγαν σκλάβους (!!), τους ξεβράκωναν και τους έστελναν να γυρνάνε στα χωριά και τους έβαζαν σε σακιά με γάτες και τους πέταγαν στην θάλασσα.
Μόλις τα έμαθαν αυτά στο Μόναχο, τρελάθηκαν. Έβαλαν και το χεράκι τους οι Άγγλοι… Ο Βασιλιάς Λουδοβίκος πείσθηκε ότι έπρεπε να τον μαζέψουν… Έστειλε διαταγή με την οποία αυτός και ο Άμπελ, έπρεπε ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ (!!!) να τα μαζέψουν και να γυρίσουν πίσω. Στη θέση τους έστειλε ένα καλό γεροντάκι, τον Κόμπελ.
Έτσι τέλειωσε η παρουσία του στο Ναύπλιο.
