Μάριος Βουρνάζος: Ένας τριαντάχρονος παίκτης σε πολλά ταμπλό

Συνέντευξη στη Γκέλη Ντηλιά*

Ο συμμαθητής μου Μάριος Βουρνάζος από το Τουριστικό Τμήμα του ΙΕΚ Άργους, είναι αυτό που λέμε «χαμαιλέων», με άλλα λόγια οι ρόλοι του εναλλάσσονται σε τουλάχιστον δύο μέσα στη μέρα, ανάλογα με τον τομέα απασχόλησης, μπαινοβγαίνοντας σε αυτούς με μεγάλη άνεση. Ποτέ δεν κάνει μόνο ένα πράγμα τη φορά. 

Μοιράζει το χρόνο του σε διαφορετικές δραστηριότητες. Τον θεωρώ παράδειγμα προς μίμηση, γιατί αντιπροσωπεύει τη νέα γενιά που δεν κωλώνει πουθενά για να πραγματοποιήσει τα όνειρά της. Η συνέντευξη δόθηκε στο AVEO CAFÉ της οικογένειας Βουρνάζου στο Δρέπανο Ναυπλίου ένα φθινοπωρινό μεσημέρι Παρασκευής.

-Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με μια λέξη;

-Ευχάριστο!

-Σε ενδιαφέρει τι πιστεύουν οι άλλοι για εσένα;

-Κάποιες φορές, ναι γιατί μπορεί να μην ισχύει αυτό που πιστεύουν, είτε είναι καλό είτε όχι.

-Τι θα έλεγες στον έφηβο εαυτό σου;

-Να μην κάνει τα ίδια λάθη και να πατάει επί πτωμάτων.

-Για ποια πράγματα μετανιώνεις;

-Για αυτά που δεν έκανα όπως τα ήθελα, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Επίσης που δεν κατάφερα να πάω στη Λατινική Αμερική και μερικά που δεν λέγονται.

-Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά σου;

-Το ότι συγχωρώ, η καλοσύνη μου. Μου έχουν στοιχίσει.

-Ποιος ηθοποιός θα ήθελες να σε υποδυθεί;

-Ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ.

-Ποιον διάσημο θα ήθελες να γνωρίσεις;

-Τον Κακά, γιατί ήταν αθόρυβος παίχτης, εμφανιζόταν εκεί που δεν τον περίμενες. Δεν ξέρω αν το ξέρεις αλλά έκοψε τη μπάλα και έγινε παπάς. Ξεκίνησε από το μηδέν, αλλά κάνει αγαθοεργίες.

-Αν χτυπούσε τώρα το τηλέφωνο, ποιος θα ήθελες να ήταν;

-Ο παππούς μου, που δεν ζει.

-Αν μπορούσες να ταξιδέψεις σε μια χρονοκάψουλα, σε ποια εποχή θα ήταν;

-Στην εποχή του Ισπανικού Εμφυλίου. Ήταν μια καθοριστική εποχή για τη χώρα.

-Τι θυσίες έχεις κάνει για τον αθλητισμό;

-Πολλές και συνεχίζω να κάνω θυσίες. Μοντάρω τα πράγματα στη δουλειά, έχω έρθει σε ρήξη με ανώτερους, με τις σχέσεις μου, δεν έχω κλείσει δουλειά στο Intercontinental, αλλιώς θα έπρεπε να ξεχάσω τη μπάλα.

-Μίλησέ μου για τη ποδοσφαιρική σου διαδρομή.

-Ξεκίνησα γιατί έπαιζαν τα 2 αδέλφια μου. Βέβαια, δεν έχω την καριέρα του δίδυμου αδελφού μου Πέτρου που παίζει Εθνική Ενόπλων Δυνάμεων. Όταν τον βλέπω να παίζει, εμπνέομαι. Από τον Δρεπανιακό, που είναι πολύ στιβαρή ομάδα, πήγα στον Κεραυνό Ιρίων, μετά στον Πανασινιακό που φόρεσα τη φανέλα με το δεκάρι και το 11. Στην ομάδα που παίζω τώρα, τον Παναυπλιακό 2017 των αδελφών Ταχτσίδη, νιώθω ότι έχω βάλει το λιθαράκι μου. Να σου πω ότι ο παππούς μου ήταν κάποτε Πρόεδρος. Με αγκαλιάσανε.

-Για να παίξεις δεν χρειάζεται μόνο τεχνική, αλλά και πνευματικές παράμετροι.

-Ναι, έχω τον λεγόμενο εγωισμό που με υποκινεί στο να μη μου αρέσει να χάνω.

-Το να παίρνεις γρήγορες αποφάσεις στο γήπεδο είναι κάτι που κάνεις και στη ζωή;

-Σε κάποια θέματα ναι.

-Πώς αντιδράς όταν στο γήπεδο ακούς διάφορα; Το ίδιο κάνεις και έξω από αυτό;

-Στο γήπεδο δεν μπορώ να αντιδράσω. Έξω είναι αλλιώς.

-Η συνέπεια τι ρόλο παίζει;

-Μεγάλο. Και απαιτώ το ίδιο και από τους άλλους.

-Ποιο το μότο σου;

-Οφθαλμός αντί οφθαλμού.

-Σε ποια ομάδα ονειρεύεσαι να παίξεις;

-Στην αγαπημένη μου Ρεάλ Μαδρίτης.

-Η τύχη τι ρόλο έπαιξε στη ζωή σου.

-Δεν θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό.

-Τι αποκόμισες από την πρακτική σου σε ξενοδοχείο 5 αστέρων;

-Δεν είναι αυτό που φαίνεται. Η οργάνωση είναι κάτι δύσκολο. Πίσω από τη βιτρίνα ο πελάτης δεν ξέρει τι συμβαίνει.

-Γιατί είναι απαραίτητο κάποιος να σπουδάζει τουρισμό;

-Για να προσεγγίζει καλύτερα τον άνθρωπο. Μαθαίνει πώς να του απευθύνεται σε επαγγελματικό επίπεδο.

-Ο ποδοσφαιριστής γεννιέται ή γίνεται;

-Και τα δύο. Ο Μέσι γεννήθηκε, ο Ρονάλντο δούλεψε για να φτάσει εκεί που έφτασε. Ο Ιμπραϊμοβιτς έβαλε γκολ από 60 μέτρα.

-Ποια είναι τα κίνητρά σου στη ζωή;

-Να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου. Να κάνω κάτι καλύτερα από χθες.

-Πώς οραματίζεσαι το μέλλον σου;

-Με οικογένεια, παιδιά, κλασσικά πράγματα. Να έχω μια επαγγελματική και οικονομική σταθερότητα.

-Ποια άτομα θαυμάζεις και ποια απεχθάνεσαι;

-Τα καθαρά, τα οργανωτικά άτομα και σιχαίνομαι τους τοξικούς, που έχουν κακία, γκρινιάζουν και έχουν αρνητική σκέψη.

-Τι σε ενοχλεί στην Ελλάδα του 2021;

-Ο ήρωας γίνεται κακός και το αντίθετο. Ο αναρχικός, ο γκέι, ο ληστής όταν πεθαίνει γίνεται ήρωας ενώ ο αστυνομικός, ο πυροσβέστης είναι μισητός αν και είναι πάντα εκεί στην υπηρεσία του πολίτη.

-Τι θα συμβούλευες έναν νεότερό σου;

-Να αποφύγει τα λάθη μου. Επίσης να μην ντρέπεται για το επάγγελμά του και να αποταμιεύει.

-Τι σε γοητεύει σε μια γυναίκα;

-Εξωτερικά μου αρέσουν οι καμπυλωτές γυναίκες. Σαν χαρακτήρας, να είναι σεμνή, υποστηρικτική και να μη ζηλεύει. Να είναι εξαιρετική μαγείρισσα. Η τωρινή μου σχέση έχει όσα ζητάω.

-Τι σε οδήγησε στο να ανήκεις στο προσωπικό του ΑΒ Βασιλόπουλος;

-Ήταν κάτι τυχαίο που μου πάει πολύ. Οι ιδιοκτήτες του υποκαταστήματος είναι πολύ συνεργάσιμοι και βέβαια η φίρμα αυτή είναι εγγύηση για έναν εργαζόμενο.

-Σε τι ωφελεί η παρουσία μιας τόσο δυναμικής εταιρείας σε ένα χωριό της Αργολίδας όπως το Δρέπανο;

-Επειδή το Δρέπανο είναι κόμβος των γύρω περιοχών που έρχονται εδώ για τα ψώνια τους, οι κάτοικοι αλλά και οι τουρίστες το καλοκαίρι αγοράζουν καλής ποιότητας αγαθά σε ανταγωνιστική τιμή.

-Πρέπει οι ποδοσφαιριστές να πληρώνονται τόσα πολλά;

-Όχι. Είναι υπερβολικές οι απαιτήσεις τους.

-Θεωρείς τον εαυτό σου πουλί ή δέντρο;

-Δέντρο. Μου αρέσει η ασφάλεια.

-Βουνό ή θάλασσα;

-Θάλασσα, λόγω ζωδίου. Είμαι Καρκίνος.

-Πρέπει ή θέλω;

-Ανάλογα τη περίσταση.

-Τι σε βγάζει εκτός εαυτού;

-Η άσκοπη γκρίνια, το ψέμα και η υποτίμηση.

-Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που λες όταν ξυπνάς;

-Δεν λέω. Κάνω το σταυρό μου.

Αποχαιρετώντας τον, σκέφτηκα ότι πρόκειται για κάποιον που όταν κάποτε κάνει ταμείο, θα μπορέσει επιτέλους να πει ότι κατάφερε να κάνει περισσότερα από αυτά που ονειρεύτηκε ποντάροντας στη σκληρή δουλειά, το σεβασμό και την ντομπροσύνη στις σχέσεις του. Οι απαντήσεις του λιτές και δωρικές δείχνουν ότι λέει λίγα, γιατί κάνει πολλά. Κι αν κάτι μετράει, δεν είναι ποτέ τα λόγια. Πράξεις μόνο!