Στις 20 Δεκεμβρίου 1821 άρχισαν οι εργασίες της Α΄ Εθνικής Συνελεύσεως των Ελλήνων στο χωριό Πιάδα της Αργολίδας, στην σημερινή Νέα Επίδαυρο.
Συμμετείχαν 59 Παραστάτες, δηλαδή Βουλευτές με τη σημερινή ορολογία. Είχαν προηγηθεί μέσα στο ίδιο έτος οι Τοπικές Συνελεύσεις της Πελοποννήσου (στη Μονή Καλτεζών), της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος (στο Μεσολόγγι) και της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος στα Σάλωνα (Άμφισσα).
Οι Παραστάτες χωρίσθηκαν σε τέσσερις ομάδες αναλόγως της γεωγραφικής προελεύσεώς τους. Πρώτη ομάδα: Παραστάτες από την Ανατολική Στερεά, τη Θεσσαλία και τη Μακεδονία. Δεύτερη ομάδα Παραστάτες. από τη Δυτική Στερεά Ελλάδα και την Ήπειρο. Τρίτη ομάδα: Παραστάτες από την Πελοπόννησο. Τέταρτη ομάδα: Παραστάτες από τις ναυτικές νήσους Ύδρα, Σπέτσες, Ψαρά και Κάσο. Μεταξύ των Παραστατών υπήρχαν και 3 Επίσκοποι. Έλαβαν μέρος και άλλα πρόσωπα ως σύμβουλοι άνευ ψήφου καθώς και ο Ιταλός νομομαθής Γκαλίνα.
Την 1η Ιανουαρίου 1822 η Εθνική Συνέλευση εξέδωσε τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των Ελλήνων θέτοντας στην προμετωπίδα τη φράση: Εν ονόματι της Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος. Από τότε η επίκληση της Αγίας Τριάδος υπάρχει ως Προοίμιο στα Συνταγματικά κείμενα της Ελλάδος, όπως βλέπουμε και στο ισχύον Σύνταγμα.
Η Α΄ Εθνική Συνέλευση ολοκλήρωσε τις εργασίες της στις 15 Ιανουαρίου 1822 με τη σύνταξη του πρώτου Συντάγματος της Ελλάδος, το οποίο ονομάσθηκε Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος. Το κείμενο προβλέπει τη διάκριση των εξουσιών και περιλαμβάνει στοιχεία από τα Συντάγματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Η Ορθοδοξία ορίζεται ως η Επικρατούσα Θρησκεία και τα δικαστήρια καλούνται να εφαρμόζουν τους Νόμους των “αειμνήστων Χριστιανών ημών Αυτοκρατόρων”, δηλαδή τη νομοθεσία των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, την οποία κωδικοποίησε τον 14ο αιώνα ο Θεσσαλονικεύς Κωνσταντίνος Αρμενόπουλος.
