Στην Ελλάδα τα Χριστούγεννα τρώγαμε χοιρινό
Η σφαγή και η κατανάλωση του χοιρινού τα Χριστούγεννα είναι έθιμο το οποίο έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα, μιας και οι γεωργοί θυσίαζαν τα χοιρινά στον Κρόνο και στη θεά Δήμητρα για την προαγωγή της ευφορίας και της ευκαρπίας της γης και τον εξαγνισμό του ίδιου του σπιτικού από το κακό και τα δαιμόνια όλου του χρόνου.
Σαν ιεροτελεστία γινόταν σε κάθε οικογένεια η σφαγή του γουρουνιού, το οποίο εξέτρεφαν για το σκοπό αυτό. Το γουρούνι αναλάμβαναν να το σφάξουν οι άντρες του σπιτιού την παραμονή των Χριστουγέννων. Τα μέλη της οικογένειας αντάλλαζαν μεταξύ τους ευχές. Το χοιρινό κρέας αποτελούσε το κύριο φαγητό στο χριστουγεννιάτικο γεύμα, όπως άλλωστε και σήμερα. Επίσης, έφτιαχναν λουκάνικα από το γουρούνι, τα οποία κρεμούσαν μέχρι να στεγνώσουν, ενώ το λίπος του γουρουνιού το αποθήκευαν σε δοχεία και το χρησιμοποιούσαν στη μαγειρική
Έτσι, κάθε περιοχή ανά την Ελλάδα ανέπτυξε τη δική της παραδοσιακή συνταγή:
Επτάνησα: «Πουτρίδα» χοιρινό με κουνουπίδι και λάχανο
Εύβοια: «Μπάμπες»: Βρασμένο παχύ έντερο γεμιστό με συκώτι, σπλήνα και μπαχαρικά, όπου το χρώμα της σπλήνας συμβόλιζε αν ήταν καθαρός, ήταν καλός οιωνός, αν ήταν κίτρινος και χαραγμένος, ήταν δυσοίωνο σημάδι, αλλά και το γουρουνόπουλο(ολόκληρο πολλές φορές) στον φούρνο αλλά και στη θράκα ως κοντοσούβλι.
Ήπειρος: Στα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου τα Χριστούγεννα έφτιαχναν τα “Σπάργανα” (τηγανίτες), τα οποία συμβόλιζαν τα σπάργανα του Χριστού στη Φάτνη. Αλλά και το γουρουνόπουλο(ολόκληρο πολλές φορές) στον φούρνο
Δωδεκάνησα: Τα παραδοσιακά «γιαπράκια», δηλαδή ντολμαδάκια, όπου το τύλιγμα του λάχανου γύρω από τον κιμά συμβόλιζε το φάσκιωμα του Χριστού.
Θράκη: Την παραμονή στο τραπέζι υπήρχαν εννιά διαφορετικά φαγητά, άβραστα και νηστίσιμα, ώστε να υπάρχει αφθονία φαγητών όλο τον χρόνο. Αλλά και το γουρουνόπουλο(ολόκληρο πολλές φορές) στον φούρνο.
Θεσσαλία: Η «αετόπιτα» μία πίτα φτιαγμένη με το ψαχνό κρέας του γουρουνιού «αετός». Αλλά και το γουρουνόπουλο(ολόκληρο πολλές φορές) στον φούρνο
Τρίκαλα : Ανήμερα των Χριστουγέννων, συνήθιζαν να τρώνε όλοι μαζί «γουρνάδα», δηλαδή ψητό χοιρινό κρέας.Τ ο βράδυ των Χριστουγέννων ψήνουν κομματάκια χοιρινού, στη θράκα, πασπαλισμένο με μπόλικο αλάτι το «κοντοσούβλι».
Στερεά Ελλάδα : Το βράδυ των Χριστουγέννων τρώνε χοιρινό με σέλινο, αλλά και το γουρουνόπουλο(ολόκληρο πολλές φορές) στον φούρνο αλλά και στη θράκα ως κοντοσούβλι.
Γιάννενα : Το γουρουνόπουλο έχει την τιμητική του ολόκληρο πολλές φορές στον φούρνο. Το αγριογούρουνο σαλμί είναι το παραδοσιακό έδεσμα που περιέχει χοιρινό. Στην Ήπειρο στο γιορτινό τραπέζι οι πίτες έχουν την τιμητική τους.
Εύβοια: Το γουρουνόπουλο στον φούρνο αλλά και στη θράκα ως κοντοσούβλι.
Γιατί τρώμε γαλοπούλα τα Χριστούγεννα;
Το 1630 ο Άγγλος μονάρχης Ερρίκος Η΄ ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τη γαλοπούλα στο χριστουγεννιάτικο γεύμα. Μέχρι τότε στην Ευρώπη το κυρίως πιάτο την ημέρα των Χριστουγέννων ήταν χήνες, παγώνια, ακόμη και κεφάλι αγριογούρουνου.
Εκείνοι που συνάντησαν για πρώτη φορά γαλοπούλα ήταν οι Ισπανοί κατακτητές στο Μεξικό. Πιστεύοντας λανθασμένα ότι είχαν φτάσει στην Ινδία, της έδωσαν την ονομασία ινδικό κοτόπουλο. Οι Ιησουίτες μοναχοί ήταν εκείνοι που μεταφέροντας την στην Ευρώπη, ανέλαβαν την εκτροφή της, ώστε γύρω στο 1630 να είναι στη Γαλλία εξαιρετικά δημοφιλής.
Παράλληλα το νόστιμο κρέας της και το γεγονός πως ήταν προσιτές στην τιμή και ταυτόχρονα αρκετά μεγάλες ώστε να φάει ολόκληρη οικογένεια αλλά και πως τα άλλα ζώα, όπως οι αγελάδες , ήταν πιο πολύ χρήσιμες ζωντανές για να παράγουν γάλα ή τα κοτόπουλα που έκαναν αυγά κατέστησε την γαλοπούλα ως ένα δημοφιλές χριστουγεννιάτικο γεύμα .
