Η ανάρτηση της προσωπογραφίας του πορθητή του κάστρου του Παλαμηδίου -η οποία είναι δωρεά της Περιφέρειας Πελοποννήσου- έγινε στο πλαίσιο εκδήλωσης την οποία διοργάνωσαν ο Σύνδεσμος των Απανταχού Ζατουνιτών σε συνεργασία με τον Δήμο Γορτυνίας.
Ακολούθησε περιήγηση στα εκθέματα του Μουσείου “Μίκης Θεοδωράκης”, το οποίο στεγάζεται στον ίδιο χώρο, με τον περιφερειάρχη να δηλώνει ότι η Περιφέρεια θα επιδιώξει να συνδράμει ως προς την στελέχωση του μουσείου με προσωπικό ώστε να λειτουργεί χωρίς προβλήματα, εκτιμώντας ότι μέχρι το Πάσχα ενδεχομένως θα έχει εξευρεθεί ο τρόπος για να γίνει.
Στην εκδήλωση -στην οποία τον περιφερειάρχη καλωσόρισε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ζατουνιτών Αλέξανδρος Κατσίρος, υποστράτηγος ε.α.- παρέστησαν, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Μανώλης Σκαντζός, ο αντιπεριφρειάρχης Αρκαδίας Χρήστος Λαμπρόπουλος, ο δήμαρχος Γορτυνίας Στάθης Κούλης, αντιδήμαρχος Ναυπλιέων Κώστας Ρούτουλας, ο διοικητής ΔΙΚΕ (IV ΜΠ) “Πελοπόννησος” υποστράτηγος Λεωνίδας Γιοβάνης, περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι.
Την εκδήλωση πλαισίωνε, ντυμένη με παραδοσιακές στολές, 5μελής ομάδα του συλλόγου “Αρματωμένοι Μωραΐτες – Στάικος Σταϊκόπουλος”, από το Ναύπλιο.
ΣΤΑΪΚΟΣ ΣΤΑΪΚΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ήρωας του Παλαμηδιού Στάικος Σταϊκόπουλος γεννήθηκε το 1798 στη Ζάτουνα. Ο πατέρας του Παναγιωτάκης ήταν κρεοπώλης ενώ ο ίδιος δερµατέµπορος. Το 1818 πήγε στην Υδρα όπου ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση επεξεργασίας και εµπορίας δερμάτων. Εκεί μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία από τον Νικόλαο Σπηλιωτόπουλο. Οταν ξεκίνησε η Επανάσταση πήρε πρώτος τα όπλα και επικεφαλής στρατιωτικού σώματος, έσπευσε στο Αργος και έλαβε µέρος στην αντίσταση κατά του Κεχαγιάµπεη. Τη νύχτα της 29ης προς 30ή Νοεμβρίου του 1822, οι Ελληνες κατέλαβαν το Παλαμήδι. Πρωταγωνιστής εκείνης της “λαμπρής” νύχτας, αλλά και της πολύμηνης πολιορκίας του, ήταν ο 23χρονος Ζατουνίτης Στάικος Σταϊκόπουλος, ο οποίος σύµφωνα µε το Φωτάκο “υπήρξε διαρκής πολιορκητής, και δια της ικανότητός του πρώτος των άλλων εµβήκε εις το Παλαμήδιον. Γιατί πολλοί εφάνησαν πολιορκηταί του Ναυπλίου εκ διαλειμμµάτων”.
Αυτός, σύµφωνα µε τον Μιχ. Λαμπρυνίδη, εμψύχωσε τα παλικάρια του λέγοντάς τους “στρατιώτες του Χριστού και της πατρίδας, η ηµέρα τ’ Αγιαντρέα πρέπει να φωτίσει τους Ελληνες λεύτερους. Το Παλαμήδι φημίζεται, σε τούτη την πλάση, άπαρτο. Ομως, η δόξα που θα σας σκεπάσει αν το αποχτήσετε, θα φωτίσει Ανατολή και Δύση. Μοραΐτες, οµπρός, ας γιορτάσουµε σήµερα τη γιορτή τ’ Αγιαντρέα, που µας προστατεύει, πατώντας το πιο δυνατό κάστρο των οχτρών µας”.
Η προσωρινή διοίκηση, τιμώντας τον για τα κατορθώματά του, τον προβίβασε από χιλίαρχο στον βαθµό του στρατηγού. Ο ίδιος ούτε σπίτι δεν δέχθηκε να πάρει από τα τόσα που άδειασαν τότε, από τη φυγή των Τούρκων. Τον Απρίλιο του 1823 έλαβε µέρος στην Β΄ Εθνική Συνέλευση του Αστρους και λίγο αργότερα, µε διαταγή του Εκτελεστικού, στάλθηκε στην πολιορκία του Κάστρου του Ακροκορίνθου, όπου πρωταγωνίστησε στην κατάληψή του.
Μετά την άφιξη του Οθωνα, παρέμεινε στο στράτευμα µε τον βαθµό του αντισυνταγµατάρχη. Ο ήρωας της Επανάστασης είχε τραγικό τέλος. Αρρώστησε από βαριά μελαγχολία και πέθανε πάµπτωχος τον Φεβρουάριο του 1835. Φίλοι και συγγενείς έκαναν έρανο για να καλυφθούν τα έξοδα της κηδείας, αλλά οι προεστοί της πόλης του Ναυπλίου ανέλαβαν αυτοί κάθε δαπάνη, µε αποτέλεσµα ο άτυχος ήρωας να κηδευτεί µε μεγαλοπρέπεια”.
Ο ήρωας του Παλαμηδιού Στάικος Σταϊκόπουλος γεννήθηκε το 1798 στη Ζάτουνα. Ο πατέρας του Παναγιωτάκης ήταν κρεοπώλης ενώ ο ίδιος δερµατέµπορος. Το 1818 πήγε στην Υδρα όπου ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση επεξεργασίας και εµπορίας δερμάτων. Εκεί μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία από τον Νικόλαο Σπηλιωτόπουλο. Οταν ξεκίνησε η Επανάσταση πήρε πρώτος τα όπλα και επικεφαλής στρατιωτικού σώματος, έσπευσε στο Αργος και έλαβε µέρος στην αντίσταση κατά του Κεχαγιάµπεη. Τη νύχτα της 29ης προς 30ή Νοεμβρίου του 1822, οι Ελληνες κατέλαβαν το Παλαμήδι. Πρωταγωνιστής εκείνης της “λαμπρής” νύχτας, αλλά και της πολύμηνης πολιορκίας του, ήταν ο 23χρονος Ζατουνίτης Στάικος Σταϊκόπουλος, ο οποίος σύµφωνα µε το Φωτάκο “υπήρξε διαρκής πολιορκητής, και δια της ικανότητός του πρώτος των άλλων εµβήκε εις το Παλαμήδιον. Γιατί πολλοί εφάνησαν πολιορκηταί του Ναυπλίου εκ διαλειμμµάτων”.
Αυτός, σύµφωνα µε τον Μιχ. Λαμπρυνίδη, εμψύχωσε τα παλικάρια του λέγοντάς τους “στρατιώτες του Χριστού και της πατρίδας, η ηµέρα τ’ Αγιαντρέα πρέπει να φωτίσει τους Ελληνες λεύτερους. Το Παλαμήδι φημίζεται, σε τούτη την πλάση, άπαρτο. Ομως, η δόξα που θα σας σκεπάσει αν το αποχτήσετε, θα φωτίσει Ανατολή και Δύση. Μοραΐτες, οµπρός, ας γιορτάσουµε σήµερα τη γιορτή τ’ Αγιαντρέα, που µας προστατεύει, πατώντας το πιο δυνατό κάστρο των οχτρών µας”.
Η προσωρινή διοίκηση, τιμώντας τον για τα κατορθώματά του, τον προβίβασε από χιλίαρχο στον βαθµό του στρατηγού. Ο ίδιος ούτε σπίτι δεν δέχθηκε να πάρει από τα τόσα που άδειασαν τότε, από τη φυγή των Τούρκων. Τον Απρίλιο του 1823 έλαβε µέρος στην Β΄ Εθνική Συνέλευση του Αστρους και λίγο αργότερα, µε διαταγή του Εκτελεστικού, στάλθηκε στην πολιορκία του Κάστρου του Ακροκορίνθου, όπου πρωταγωνίστησε στην κατάληψή του.
Μετά την άφιξη του Οθωνα, παρέμεινε στο στράτευμα µε τον βαθµό του αντισυνταγµατάρχη. Ο ήρωας της Επανάστασης είχε τραγικό τέλος. Αρρώστησε από βαριά μελαγχολία και πέθανε πάµπτωχος τον Φεβρουάριο του 1835. Φίλοι και συγγενείς έκαναν έρανο για να καλυφθούν τα έξοδα της κηδείας, αλλά οι προεστοί της πόλης του Ναυπλίου ανέλαβαν αυτοί κάθε δαπάνη, µε αποτέλεσµα ο άτυχος ήρωας να κηδευτεί µε μεγαλοπρέπεια”.
