Οι διοργανωτές των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2022 χρησιμοποίησαν δεκάδες γεννήτριες χιονιού και εκατοντάδες εκχιονιστικά μηχανήματα για να δημιουργήσουν 1,2 εκατομμύρια κυβικά μέτρα φρέσκου χιονιού.
Το Bloomberg εκτιμά ότι η συγκεκριμένη ποσότητα τεχνητού χιονιού αρκεί να γεμίσει 800 πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων.
Σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα, περίπου 12 κανόνια συμμετείχαν στην εκτίναξη μιας «σκόνης χιονιού» στα βουνά της Zhangjiakou, διαδικασία που επαναλαμβανόταν για ώρες μέχρι η περιοχή να ντυθεί στα λευκά. Στη συνέχεια ψεκάστηκαν σταγονίδια νερού στο περιβάλλον για να βοηθήσουν στη μετατροπή του υλικού σε πάγο.
Τα οφέλη της χρήσης τεχνητού χιονιού περιλαμβάνουν τη δυνατότητα κατασκευής από περισσότερες πίστες σκι σε περιοχές όπου η φυσική χιονόπτωση δεν είναι τόσο πυκνή, καθώς και τη δυνατότητα δημιουργίας πιο σταθερών περιοχών για σκι, καθώς ο πάγος είναι πιο σταθερός από το χιόνι .
Ωστόσο, πολλοί αθλητές διαμαρτύρονται ότι τα ατυχήματα μπορεί να είναι χειρότερα με το τεχνητό χιόνι. Είναι «πιο παγωμένο, [και επομένως] πιο γρήγορο και πιο επικίνδυνο», δήλωσε η Εσθονή αθλήτρια δίαθλου Johanna Taliharm στο Associated Press τον περασμένο μήνα.
Αλλά ίσως το μεγαλύτερο κόστος είναι στο κλίμα του ίδιου του Zhangjiakou, καθώς οι εξαιρετικά άνυδρες συνθήκες του καθιστούν δύσκολη τη δημιουργία τεχνητού χιονιού.
Η λειψυδρία της περιοχής θεωρείται από τις χειρότερες στην Κίνα, επομένως, πρέπει να «δημιουργήσει χιόνι από το πουθενά».
«Δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου νερό το χειμώνα», λέει στο Bloomberg η Carmen de Jong, γεωγράφος στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Το νερό πρέπει να διοχετευτεί σε ξηρό έδαφος για να παγώσει πριν το τεχνητό χιόνι στρωθεί από πάνω.
Επιπλέον η παραγωγή τεχνητού χιονιού απαιτεί μεγάλη ποσότητα ενέργειας και νερού, «ακόμη και αν τροφοδοτείται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας», προειδοποιούν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Loughborough.
Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή υπήρξε αρκετά επιφυλακτική για τις δυνατότητες της Κίνας να φτιάξει τεχνητό χιόνι. Το 2015, είχε γράψει σε μια αξιολόγηση ότι το Πεκίνο «υποτίμησε την ποσότητα νερού που θα χρειαζόταν για παραγωγή χιονιού» και «υπερεκτίμησε την ικανότητα να ανακτήσει το νερό που χρησιμοποιήθηκε».
