Μνηµόσυνο για τον Γέρο του Μοριά από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Πελοποννησίων

Στο ναό της Αγίας Ειρήνης στην οδό Αιόλου, όπου τον Φεβρουάριο του 1843 εψάλλει η εξόδιος ακολουθία για τον Γέρο του Μοριά, η Πανελλήνια Οµοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Πελοποννησίων θα τιµήσει την µνήµη του.

Οι απανταχού καταγόμενοι από την Πελοπόννησο την Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2022 στις 10:30 π.µ. θα προσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του στην Εκκλησία και στη συνέχεια θα καταθέσουν στεφάνι στον Ανδριάντα του Στρατηγού, στην οδό Σταδίου.

Η Οµοσπονδία καλεί όσους έχουν ρίζες από την Πελοπόννησο «να συµµετέχουν στην επιµνηµόσυνη δέηση και στην τιµητική κατάθεση στεφάνου, στις δύο εκδηλώσεις τιµής και µνήµης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, τηρώντας όλα τα προβλεπόµενα και απαραίτητα υγιειονοµικά µέτρα».

Ο Γέρος του Μοριά πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 1843 το πρωί, από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Κηδεύτηκε µε κάθε επισηµότητα στην Αθήνα µε χιλιάδες λαού να ακολουθεί την ποµπή από τις οδούς Ερµού και Αιόλου για να καταλήξει στον τότε Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Ειρήνης, όπου και τελέσθηκε η νεκρώσιµη ακολουθία. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός οτι στην «τιµητική φρουρά» ήταν όλοι οι εναποµείναντες εν ζωή συµπολεµιστές του, όπως οι Γεώργιος Κουντουριώτης, Τζαβέλας, ∆ηµήτρης Πλαπούτας, Ρήγας Παλαµήδης, Μακρυγιάννης, Γιατράκος, ∆εληγιάννης κ.ά. Στα πόδια του είχε εναποτεθεί µια τουρκική σηµαία για να συµβολίζει τις µεγάλες του νίκες επί των Οθωµανών καθόλη τη διάρκεια της Επανάστασης. Συντετριµµένοι παρακολούθησαν την τελετή οι δυο γιοι του «Γέρου του Μοριά», ο Γενναίος και ο Κολίνος που αναλύθηκαν σε λυγµούς τη στιγµή που εκφωνούνταν οι επικήδειοι λόγοι, ενώ ο δεύτερος έχασε και τις αισθήσεις του.

Ως παρακαταθήκη, όχι µόνο για τους Πελοποννήσιους αλλά για όλους τους Έλληνες , για όλους τους σκλαβωµένους λαούς (άφησε εκτός των άλλων) ένα συγκλονιστικό απόσπασµα από την οµιλία του στους νέους στην Πνύκα το 1838:

"Όταν αποφασήσαµε να κάµοµε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαµε, ούτε πόσοι είµεθα, ούτε πως δεν έχοµε άρµατα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιµος µας είπε: «Που πάτε εδώ να πολεµήσετε µε σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά, ως µία βροχή, έπεσε σε όλους µας η επιθυµία της ελευθερίας µας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευµένοι, και οι έµποροι, µικροί και µεγάλοι, όλοι εσυµφωνήσαµε εις αυτό το σκοπό και εκάµαµε την Επανάσταση”.