Όταν φεύγει ένας άνθρωπος από τη ζωή, φεύγει ένα κλαδί από τη δροσιά του κόσμου.
Όταν φεύγει ένας αγαπημένος συνάδελφος, αξέχαστος φίλος συνδικαλιστής, αλλά και πολύ στενός συνεργάτης σου, τότε ξεριζώνεται ένα δέντρο από το δικό σου αγροκήπι.
Χρέος τιμής και όχι τυπική υποχρέωση αποτελεί για μένα η στερνή λαλιά στη μνήμη του αξέχαστου Προέδρου της Ομοσπονδίας μας. Ψυχική ανάγκη λοιπόν και βαθιά υποχρέωση πηγάζουσα από μια γνωριμία, φιλική και αδελφική σχέση, με κάνει να πω λίγα λόγια, να τα σκορπίσω σαν λουλούδια στο σεπτό σκήνωμά του τούτη τη στιγμή, 11πμ 26-2-2022, που αυτός προχωρεί προς την αθανασία, ενώ εμείς μένουμε στην καθημερινή πεζότητα.
Ναι! Σήμερα, τούτη την ώρα ένας τεράστιος έλατος που μέσα στα 98 χρόνια γνώρισε χαρές απερίγραπτες, αφού πάνω του έπαιξαν ανέμελα οι ηλιαχτίδες και ένιωσε στις φυλλωσιές του το γλυκό θρόισμα του ανέμου.
Συνάντησε στο διάβα της ζωής του, όπως όλοι μας, και πολλές λύπες και αδικίες σαν απρόσμενες καταιγίδες. Έτσι, ο Μεγάλος δάσκαλος, ο Παναγιώτης Βαβουγυιός, ακολουθώντας τον ανελέητο φυσικό νόμο της ύπαρξης της ζωής, έγειρε καταγής. Έφυγε από κοντά μας ο Πρόεδρος. Ένα επίλεκτο στέλεχος του συνδικαλιστικού μας κινήματος, ένα αξιοσέβαστο άτομο στην ελληνική κοινωνία.
Η ψυχή και η καρδιά της ΠΟΠΣ, ο υπερασπιστής των κινημάτων όλων των ανά την ελληνική επικράτεια συνταξιούχων, μία αξιολάτρευτη ύπαρξη, μια οντότητα, σωστός γίγαντας θα έλεγα, που πρόσφερε πολλά, πάρα πολλά στο διάβα της ζωής του.
Σε εκτιμούσα και σε σεβόμουν, με αγαπούσες και μου συμπαραστεκόσουν σε κάθε μου δυσκολία. Ήσουν πράγματι φωτισμένος άνθρωπος, στο πέρασμά σου, όπου κι αν υπηρέτησες, στις υψηλές βαθμίδες των ΕΛΤΑ, άφησες τη σφραγίδα σου.
Η ψυχή και η καρδιά της ΠΟΠΣ, ο υπερασπιστής των κινημάτων όλων των ανά την ελληνική επικράτεια συνταξιούχων, μία αξιολάτρευτη ύπαρξη, μια οντότητα, σωστός γίγαντας θα έλεγα, που πρόσφερε πολλά, πάρα πολλά στο διάβα της ζωής του.
Σε εκτιμούσα και σε σεβόμουν, με αγαπούσες και μου συμπαραστεκόσουν σε κάθε μου δυσκολία. Ήσουν πράγματι φωτισμένος άνθρωπος, στο πέρασμά σου, όπου κι αν υπηρέτησες, στις υψηλές βαθμίδες των ΕΛΤΑ, άφησες τη σφραγίδα σου.
Ήσουν σωστός οικογενειάρχης, με μια τρυφερή σύζυγο δίπλα σου, πιστό φύλακα άγγελό σου, την κα Ελισάβετ. Δημιούργησες μια αξιοθαύμαστη οικογένεια. Ήσουν άριστος πατέρας, τρυφερός παππούς.
Έκανες το χρέος σου στη ζωή με ευθύνη και συνέπεια. Πρόσφερες τα πάντα στον αγώνα για δικαίωση και καλύτερη διαβίωση των τιμημένων γηρατειών των πολιτικών συνταξιούχων που σ’ όλη τους τη ζωή πρόσφεραν, μέσα σε πέτρινα χρόνια, τα πάντα για να δημιουργηθεί και να σταθεί στα πόδια του το ελληνικό κράτος.
Όλοι οι συνταξιούχοι, με πόνο ψυχής, σε συνοδεύουν στον πηγαιμό σου. Η θλίψη και ο πόνος που μας διακατέχει είναι αδιάψευστος μάρτυρας στην απέραντη αγάπη και την άπειρη εκτίμηση που όλοι μας τρέφουμε στο πρόσωπό σου.
Να είσαι, λοιπόν, Πρόεδρε αναπαυμένος στον κόσμο των δικαίων. Αναπαύσου, λοιπόν, εν ειρήνη αγαπητέ μου και αξέχαστε δάσκαλε – Πρόεδρε. Η αιώνια γαλήνη να είναι ο κόσμος σου. Ευλαβικά κλίνουμε το γόνυ μπροστά σου.
Όλοι οι συνταξιούχοι, με πόνο ψυχής, σε συνοδεύουν στον πηγαιμό σου. Η θλίψη και ο πόνος που μας διακατέχει είναι αδιάψευστος μάρτυρας στην απέραντη αγάπη και την άπειρη εκτίμηση που όλοι μας τρέφουμε στο πρόσωπό σου.
Να είσαι, λοιπόν, Πρόεδρε αναπαυμένος στον κόσμο των δικαίων. Αναπαύσου, λοιπόν, εν ειρήνη αγαπητέ μου και αξέχαστε δάσκαλε – Πρόεδρε. Η αιώνια γαλήνη να είναι ο κόσμος σου. Ευλαβικά κλίνουμε το γόνυ μπροστά σου.
Δέξου το τελευταίο μας αντίο.
Ευχόμαστε στους οικείους σου τη θεία παραμυθία με την προτροπή να είναι υπερήφανοι για σένα, ακολουθώντας το φωτεινό σου παράδειγμα. Να είναι πανάλαφρο το χώμα της Αγίας Παρασκευής, της γης που θα σε σκεπάσει.
Αιωνία σου η μνήμη!
Διδασκάλου Σωκράτης
Πρόεδρος του Συνδέσμου Πολιτικών Συνταξιούχων Ναυπλίου
Αιωνία σου η μνήμη!
Διδασκάλου Σωκράτης
Πρόεδρος του Συνδέσμου Πολιτικών Συνταξιούχων Ναυπλίου
