Οι ηλιακές προεξοχές (solar prominences) είναι τεράστιες δομές γραμμών μαγνητικού πεδίου, που συγκρατούν πυκνές συγκεντρώσεις ηλιακού πλάσματος αιωρούμενες πάνω από την επιφάνεια του Ήλιου και οι οποίες συχνά σχετίζονται με τις εκρήξεις στεμματικής μάζας.
Η συγκεκριμένη έκρηξη, που συνέβη στις 15 Φεβρουαρίου, ευτυχώς δεν είχε ως στόχο τη Γη (αλλιώς θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα), αλλά «ταξιδεύει» μακριά από τον πλανήτη μας», καθώς προκλήθηκε στην πλευρά του Ήλιου που δεν «κοιτάζει» τη Γη.
Η εικόνα του φαινομένου έγινε ορατή από το όργανο του τηλεσκοπίου Solar Orbiter που λειτουργεί στο υπεριώδες τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Και άλλες ηλιακές διαστημικές αποστολές, όπως το Parker Solar Probe της NASA, παρακολούθησαν το συμβάν.
Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, το Solar Orbiter, που είναι μια συνεργασία της ESA με την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA), θα φθάσει στις 26 Μαρτίου στο περιήλιο του, δηλαδή στο κοντινότερο σημείο του από τον Ήλιο, περίπου 0,3 φορές την απόσταση Γης-Ήλιου.
Όπως αναφέρει η ESA, «μολονότι το συγκεκριμένο συμβάν δεν έστειλε μια έκρηξη φονικών σωματιδίων προς τη Γη, αποτελεί μια σημαντική υπενθύμιση για την απρόβλεπτη φύση του Ήλιου και τη σημασία της κατανόησης και παρακολούθησης της συμπεριφοράς του».
