"Οι χάρες της ισημερίας"

Του Ανδρέα Βεργιόπουλου. 

Το ανθρωπιστικό και πολιτισμικό εορτολόγιο, έχει θεσπίσει την 21η Μαρτίου, ως ημέρα της ποίησης. Επιλεγμένη λόγω του συμβολισμού τής ισημερίας, φαντάζομαι, καθώς η ημέρα, το φώς δηλαδή, αποκτά ισόχρονη διάρκεια, στιγμιαία, με την νύχτα δηλαδή το σκοτάδι.

Σκέφτομαι αν το φώς το αντιπροσωπεύει σ' αυτήν την εορτή η ποίηση, ο ανθρώπινος γραπτός λόγος που καλλιεργείται στην παράφορη γεωργία του, χιλιάδες χρόνια. 

Το σκοτάδι όμως, ποιός το αντιπροσωπεύει; 

Ποιός βάζει το χέρι του και στο δείπνο, γιατί αρχίζει ήδη να βραδιάζει, καλεί συνδαιτημόνες τις σκοτεινές πλευρές της ζωής, ποιός βάζει στο ίδιο τραπέζι την μισαλλοδοξία να πιεί από το ίδιο ποτήρι με τον θεό του πολέμου. 

Μήπως ο ίδιος άνθρωπος, που πριν γιόρταζε; 

Μήπως η ανθρώπινη φύση, με την μορφή της εξουσίας, κάτω από μια υποφώσκουσα σελήνη έχει πάρει τον διαβήτη και τον χάρακα επαναχαράσσοντας το θλιβερό χάρτη των εθνικιστικών ή οικονομικών συμφερόντων; 

Μήπως την ίδια ημέρα της 21ης Μ., η ποίηση ισημερεί με την τραγική γεωπολιτική; 

Ο εφετινός Μάρτιος έχει ανοίξει τα χαρτιά του, εύγλωττα. 

Ένας ξεχασμένος αγωνιστής, ελάσσων ποιητής, ο Φώτης Αγγουλές με τους στίχους του, ακολουθεί εκδιηγούμενος, καλύτερα από μένα:

Ευχαριστώ την ειδησεογραφική ιστοσελίδα Αργολικές Ειδήσεις που με έχει πολλές φορές φιλοξενήσει.

Ανδρέας Βεργιόπουλος