Επειδή η σιωπηρή ευγνωμοσύνη δεν έχει αξία, ειλικρινέστατες ευχαριστίες στους πολλούς εκλέκτορές μου -τόσο στην τελευταία όσο και στις προηγούμενες ακαδημαϊκές μου κρίσεις- για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν.
Βαθιά ευγνωμοσύνη οφείλω στους γονείς μου, την Νίτσα και τον Χρήστο· ήταν και είναι, με άλλο τρόπο πια, πάντα παρόντες. Όπως δίπλα μου ήταν και είναι ο αδελφός μου Σπύρο Στείρη, η σύζυγός μου Καλλιρρόη Αργυροπούλου Στείρη και τα παιδιά μου, που εξακολουθούν να ανέχονται τον ιδιαίτερο (κομψά μιλώντας) τρόπο ζωής μου.
Ξεχωριστή μνεία οφείλω και στον δάσκαλό μου, στο Δημοτικό Σχολείο Κιβερίου, Χάρη Παπαγεωργίου. Υπήρξε έμπνευση και πρότυπο. Τέλος, ευχαριστώ τους φοιτητές και τις φοιτήτριές μου, που με έχουν ωθήσει να βελτιώνομαι, για να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες τους."
Γιώργος Στείρης
