Σταϊκόπουλος: Ο Ήρωας ζητιάνος και οι μηχανορραφίες

Του Τόλη Κοϊνη

Ο ζεστός Ιούλιος του 1833, ήταν ένας ενδιαφέρων μήνας για την πόλη μας. Κυβερνούσε η Αντιβασιλεία στο όνομα του Όθωνα. Η Ελλάδα τυπικά ήταν ελεύθερη, στην πραγματικότητα ήταν ξέφραγο αμπέλι στις ορέξεις των μεγάλων δυνάμεων, δλδ. της Αγγλίας.

 
Εκείνο τον Ιούλιο κατέφθασε από την Ζάκυνθο ο κόντε Ρώμας. Άρχισε τότε να διαχέονται φήμες για τις “Επιστολές προς τις αυλές”. Δλδ. ό,τι κάποιοι Έλληνες μάζευαν υπογραφές σε υπομνήματα και θα τα ταχυδρομούσαν στις αυλές των Μεγάλων Δυνάμεων και ζητούσαν να διωχθεί η Αντιβασιλεία για να αναλάβει ο Όθωνας, αν και ανήλικος, όλες τις εξουσίες.

 
Δεν άρεσε στους Άγγλους η ανάπτυξη της Γερμανικής επιρροής, κυρίως μέσω του Μάουρερ. Ήθελαν να τον διώξουν.

 
Ο κόντε Ρώμας είχε ως βασική αποστολή να μπλέξει τον Κολοκοτρώνη με αυτή την υπόθεση. Ο Γέρος όμως δεν άντεχε την Αναπλιώτικη ζέστη και υγρασία. Είχε πάρει τα βουνά για να βρει δροσιά.
Ο κόντε Ρώμας αναζήτησε συγγενείς του Κολοκοτρώνη. Ο Γενναίος και ο Νικηταράς επιφυλάχθηκαν, ποτέ δεν έπαιρναν πρωτοβουλία χωρίς να συμβουλευτούν τον Γέρο. Ο Πλαπούτας ήταν και αυτός στο χωριό του (στην Παλούμπα). Ο μόνος εύκαιρος ήταν ο Σταϊκόπουλος.

 
Ο πορθητής του Παλαμηδιού είχε αρρωστήσει. Ήταν ένας μανιοκαταθλιπτικός άνθρωπος, που περιφερόταν στους δρόμους της πόλης που ελυθέρωσε. Είχε γίνει κυριολεκτικά το “κακό συναπάντημα” για τους συμπολίτες εκείνης της εποχής. Έμπαινε σε υπηρεσίες και δικαστήρια και έδινε διαταγές… τον έβγαζαν σηκωτό έξω, τον έστελναν για “διακοπές” στο Άργος ή στην φυλακή. Η Αντιβασιλεία ενώ έδιωξε τους Έλληνες από τον στρατό, αυτόν τον είχε κρατήσει… μεγαλύτερο δούλεμα δεν πρέπει να έχει φάει άνθρωπος… του είχαν απονείμει βαθμό Αντισυνταγματάρχη, αλλά χωρίς μισθό και χωρίς τοποθέτηση σε μονάδα!!!!! Περιφερόταν πάμπτωχος στο Ανάπλι…

Τον συνάντησε ο Ρώμας, στο Άργος, του μίλησε για την δήθεν αναφορά με την οποία συμφωνούσε και ο Κολοκοτρώνης. Ενθουσιάστηκε ο Στάϊκος και άρχισε να διαλαλεί σε όλα τα καφενεία του Ναυπλίου ότι οι Καπεταναίοι απεφάσισαν να διώξουν την Αντιβασιλεία. Μετά από αυτό ο Επτανήσιος Αριστοκράτης επέστρεψε στην Ζάκυνθο, μέσω Τρίπολης και Κυλήνης, ο Κολοκοτρώνης επιμελώς τον απέφυγε.

Από εκεί άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι που οδήγησε τον Κολοκοτρώνη στην φυλακή. Ανακάλυψαν ως συγγραφέα του “υπομνήματος” τον ίδιο τον Γραμματέα του Αντιβασιλιά Άρμανσμπεργκ!!! (δεν δικάστηκε, απελάθηκε με συνοπτικές διαδικασίες). Μόλις επέστρεψε τον Σεπτέμβριο στο Ναύπλιο ο Γέρος, τον συνέλαβαν…

Η κατάσταση της υγείας του Στάϊκου χειροτέρευε. Δεν υπήρχαν φρενοκομεία. Τον έκλεισαν στις φυλακές του Λεονάρδου, πίσω από το Βουλευτικό!!! Αρρώστησε από πλευρίτιδα και πέθανε τον Φεβρουάριο του 1835.

 
Αφορμές για την παρούσα ανάρτηση είναι δύο… Σήμερα επισκέφτηκα την ομαδική έκθεση ζωγραφικής στο Βουλευτικό. Είναι τρομερό. Μπαίνεις στην ιστορική αίθουσα και βλέπεις ολόγυρα να σε κοιτάζουν τα μάτια του Σταϊκόπουλου. Σπινθηροβόλα και παραπονεμένα ταυτόχρονα. Αξίζει η εμπειρία.

Η δεύτερη αφορμή είναι η εκδήλωση στην πλατεία Συντάγματος, ανήμερα στις 25/3/2022. 1ο Δημοτικό, 1ο Λύκειο, ΔΟΠΠΑΤ και Πανεπιστήμιο-Τμήμα Θεατρικών σπουδών, συνενώνουμε δυνάμεις… θα είναι αφιερωμένη στα 200 χρόνια από την Απελυθέρωση της πόλης μας από τον Τουρκικό ζυγό. ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ.

Για εικονογράφηση ανεβάζω την πύλη της Τζιδάρ Τάπιας. Ο Σταϊκόπουλος την πέρασε, για πρώτη φορά, ανάποδα: από μέσα προς τα έξω. Είχε ανέβει με σκάλες από το ανατολικό μέρος, συνέλαβε τους λίγους Τούρκους αξιωματικούς που βρήκε, του άνοιξαν την πόρτα, βγήκαν μαζί και πήγαν προς την Μπαζιριάν Τάπια. Έβαλε τους Τούρκους να πείσουν την φρουρά και εκείνης της Τάπιας να παραδοθεί… Όλα αυτά έγιναν αξημέρωτα της 30ης Νοεμβρίου 1822. Την άλλη ημέρα δεν υπήρχε πλέον Τζιδάρ Τάπια, αλλά ο Προμαχών του Αγίου Ανδρέου, Διοικητήριο