Η χρονιά που διανύουμε αποτελεί το έτος που συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, η οποία συνιστά ένα γεγονός που «σημάδεψε» ολόκληρη τη νεοελληνική ιστορία και το οποίο, πολλοί ερευνητές-ιστορικοί, θεωρούν ισάξιας σημασίας με εκείνο της άλωσης της Πόλης το 1453.
Θεωρούμε ότι η Μικρασιατική Καταστροφή, δεν αφορά μόνο όσους έλκουν την καταγωγή από τις αλησμόνητες πατρίδες (και είναι πολλοί, μικρασιάτες πλέον τρίτης και τέταρτης γενιάς, αφού μετά το 1922 έφθασαν στην Ελλάδα των 5.000.000 κατοίκων περισσότεροι από 1.500.000 πρόσφυγες), αλλά όλους τους Έλληνες. Βέβαια, είναι φυσικό, στους έλκοντες την καταγωγή από τη Μικρά Ασία, να υπάρχει μεγαλύτερη συναισθηματική φόρτιση, που προκαλεί εντονότερο ενδιαφέρον.
Είναι απόλυτα παραδεδεγμένο ότι η ιστορική μνήμη, δεν αποτελεί μία «στεγνή μουσειακή διαδικασία», αλλά συνιστά τη βάση γνώσης, προβληματισμού και διδαγμάτων από την ιστορική διαδρομή, αλλά και εξοπλισμού με αξίες και εμπειρία για το μέλλον, ιδιαίτερα στις δύσκολες συγκυρίες που ζούμε, αφού βλέπουμε όλα τα ιδανικά να ευτελίζονται και οι αξίες να θυσιάζονται στο βωμό των σκοπιμοτήτων και της δημιουργίας μιας κοινωνίας επίπεδης και άχρωμης, που κάποιοι προσπαθούν να επιβάλλουν, κατά τα δικά τους συμφέροντα.
Θεωρούμε ότι η ευκαιρία που μας δίνεται, με την παραπάνω επέτειο, δεν θα πρέπει να πάει χαμένη, αφού η ζωή το ’φερε εμείς να βιώνουμε αυτή την επέτειο, ανάλογη της οποίας ούτε εμείς, ούτε τα παιδιά μας, θα βιώσουν.
Γι΄αυτό πιστεύουμε ότι η Νέα Κίος, θα πρέπει να αποτελέσει την «αιχμή του δόρατος» στη διαδικασία αυτή, τιμώντας όπως πρέπει την επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής, όπως αξίζει τόσο στην ιστορία του τόπου αλλά, και ιδιαίτερα, ως φόρο τιμής στους προγόνους μας, που μέσα από μεγάλες δυσκολίες, ξεριζωμένοι από μια πατρίδα που ο ελληνισμός μεγαλούργησε επί 2.000 και πλέον χρόνια, κατάφεραν, όχι μόνο να επιβιώσουν στη νέα πατρίδα, αλλά να δώσουν και ένα στίγμα αξιόλογο, μεταλαμπαδεύοντας από τις αλησμόνητες πατρίδες στην κυρίως Ελλάδα τις αξίες, τον πολιτισμό τους και το δυναμικό τους πνεύμα.
Η συγκρότηση, από την ΚΕΔΑΜ και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Άργους-Μυκηνών, Επιτροπής, που αποτελείται από όλους τους φορείς της Νέας Κίου και αξιόλογες προσωπικότητες και ιδιαίτερης Συντονιστικής και Εκτελεστικής Επιτροπής, που θα συντονίσει τις δράσεις και εκδηλώσεις της επετειακής αυτής χρονιάς, βοηθά τα μέγιστα, έτσι ώστε η εν λόγω επέτειος να καταστεί υπόθεση ολόκληρης της τοπικής κοινωνίας της Νέας Κίου και ιδιαίτερα να προσεγγίσουν το όλο ζήτημα οι μαθητές και οι νέοι άνθρωποι.
Ιδιαίτερα ενθαρρυντικό επίσης είναι το εκφρασμένο έντονο ενδιαφέρον για την επέτειο των 100 χρόνων από την Περιφέρεια Πελοποννήσου και προσωπικά από τον ίδιο τον κ. Περιφερειάρχη.
100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή…
100 χρόνια, αρχικά θρήνου για τον ξεριζωμό από εστίες χιλιάδων ετών, στη συνέχεια επιβίωσης, αργότερα δημιουργίας, σήμερα ανάπτυξης και συνέχειας…
Η επέτειος των 100 χρόνων από το διωγμό του 1922 είναι για εμάς μια επέτειος μνήμης και στοχασμού. Είναι παράλληλα όμως, και μία διαδικασία χρέους και τιμής στους προγόνους μας, που κατάφεραν, όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά να δώσουν το δικό τους στίγμα στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας, «μπολιάζοντας» τη χώρα με τον πολιτισμό και τον δυναμισμό τους.
Όπως εύστοχα έγγραφε ο Ηλίας Βενέζης, «η καθ΄ ημάς Ανατολή», όσο περνάει ο καιρός, δεν είναι πια μόνο ιστορία, παραμύθι και θρύλος. Γίνεται ολοένα ένας κόσμος «μυστικός», μια λειτουργία ψυχική, κάτι απροσδιόριστο και φευγαλέο και συγκλονιστικό: σαν την ποίηση και το θάνατο.
Πορευόμαστε στις δράσεις και εκδηλώσεις τιμής, με κεντρικό σύνθημα: «Θυμόμαστε, εμπνεόμαστε, συνεχίζουμε…»
Θυμόμαστε, γιατί είναι αμαρτία να ξεχνάς, όπως έλεγε η Αγγέλα Παπάζογλου. Θυμόμαστε, για να μη χαθούν οι πατρίδες της Μικρασίας. Άλλωστε, χαμένες πατρίδες είναι οι λησμονημένες πατρίδες.
Εμπνεόμαστε από εκείνους -απογόνους του Θαλή, του Αναξίμανδρου, του Αναξιμένη και του Ηράκλειτου, αλλά και του Ανθέμιου και του Ισίδωρου- που, όχι «με των δειλών και παρακάλια και παράπονα», αποχαιρέτισαν την πατρίδα που αξιώθηκαν και έχτισαν τις νέες πατρίδες «με λογισμό και μ΄όνειρο».
Συνεχίζουμε, γιατί το οφείλουμε σ΄εκείνους και τους επιγενόμενους, για ένα καλύτερο αύριο που μας αξίζει, που το δικαιούμαστε και τους το χρωστάμε.
Γιώργος Ν. Μανινής
τ. Δήμαρχος Νέας Κίου
Πρόεδρος της Συντονιστικής και Εκτελεστικής
Επιτροπής Μνήμης Νέας Κίου, του Δήμου Άργους-Μυκηνών
