Άνοιξε ο δρόμος για διαγραφές χρεών στα Ταμεία που έχουν καταλογιστεί πέραν μιας 10ετίας λόγω παραγραφής τους, μετά από απόφαση που εκδόθηκε από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών ((ΜονΔΠρΑθ 4268/2022)
Πρόκειται για την πρώτη απόφαση που εφαρμόζει στην πράξη, την κρίση του Συμβουλίου της Επικρατείας το φθινόπωρο του 2021 ότι είναι αντισυνταγματική η παραγραφή χρεών προς τα ασφαλιστικά ταμεία μετά την 20ετία και το όριο πρέπει να πέσει στη 10ετία.
Στην πράξη, δηλαδή, ακυρώνονται χρέη που υπερβαίνουν τη 10ετία, ενώ «απελευθερώνονται» όσοι πληρούσαν τα κριτήρια να βγουν στην σύνταξη και δεν μπορούσαν λόγω των οφειλών τους
Η υπόθεση
Το Πρωτοδικείο δίκασε υπόθεση ασφαλισμένης στον ΟΑΕΕ στην οποία το ΚΕΑΟ της βεβαίωσε με 4 πράξεις καταλογισμού οφειλές 120.449,48 ευρώ (κύρια εισφορά ποσού 120.005,60 ευρώ και πρόσθετα τέλη ποσού 443,88 ευρώ), χρονικής περιόδου από 10/1987 έως 10/2006 οι τρεις πρώτες και από 4/1999 έως 6/2007 η τέταρτη (με ποσό 180 ευρώ).
Οι οφειλές της επίμαχης περιόδου (1987-2006) υπέπεσαν σε 10ετή παραγραφή όπως είπε το δικαστήριο βάσει της απόφασης του ΣτΕ, ενώ όταν καταλογίστηκαν (2017) ίσχυε η 20ετής παραγραφή.
Επιπλέον κατά το δικαστήριο δεν αποδείχθηκε ο ισχυρισμός του ΚΕΑΟ ότι η παραγραφή διακόπηκε το 2007 και άρχισε νέα περίοδος αναζήτησης των οφειλών, λόγω υποβολής αίτησης από την ασφαλισμένη για ρύθμιση των οφειλών της, καθώς η εν λόγω αίτηση δεν προσκομίστηκε από τον φορέα στο δικαστήριο.
Το δικαστήριο δέχθηκε ότι ο χρόνος παραγραφής του δικαιώματος του ασφαλιστικού φορέα προς είσπραξη του συνόλου των επίδικων οφειλών είχε συμπληρωθεί πριν από την έκδοση των προσβαλλόμενων πράξεων ταμειακής βεβαίωσης και, συνεπώς, οι τελευταίες πράξεις είναι μη νόμιμες.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης του Πρωτοδικείου, «ο χρόνος της παραγραφής απαιτείται να είναι ο αναγκαίος, ώστε, αφενός, να διασφαλίζεται το δικαίωμα άμυνας των οφειλετών έναντι δυσχερειών απόδειξης περιστατικών αναγόμενων στο απώτερο παρελθόν, αφετέρου δε να μην οδηγούνται οι οφειλέτες σε οικονομική εξουθένωση λόγω της υποχρέωσης ταυτόχρονης καταβολής συσσωρευμένων οφειλών περισσότερων ετών, με περαιτέρω δυσμενείς επιπτώσεις στην απασχόληση και την εθνική οικονομία γενικότερα».
Επίσης, όπως αναφέρεται,κατόπιν της αντισυνταγματικότητας της παραγραφής μετά από 20ετία, δημιουργείται κενό, το οποίο, πρέπει να καλυφθεί νομοθετικά με την εφαρμογή του κανόνα της παραγραφής χρεών από ασφαλιστικές εισφορές στη 10ετία και μάλιστα για το σύνολο των εντασσόμενων στον ΕΦΚΑ φορέων.
Πρόκειται για την πρώτη απόφαση που εφαρμόζει στην πράξη, την κρίση του Συμβουλίου της Επικρατείας το φθινόπωρο του 2021 ότι είναι αντισυνταγματική η παραγραφή χρεών προς τα ασφαλιστικά ταμεία μετά την 20ετία και το όριο πρέπει να πέσει στη 10ετία.
Στην πράξη, δηλαδή, ακυρώνονται χρέη που υπερβαίνουν τη 10ετία, ενώ «απελευθερώνονται» όσοι πληρούσαν τα κριτήρια να βγουν στην σύνταξη και δεν μπορούσαν λόγω των οφειλών τους
Η υπόθεση
Το Πρωτοδικείο δίκασε υπόθεση ασφαλισμένης στον ΟΑΕΕ στην οποία το ΚΕΑΟ της βεβαίωσε με 4 πράξεις καταλογισμού οφειλές 120.449,48 ευρώ (κύρια εισφορά ποσού 120.005,60 ευρώ και πρόσθετα τέλη ποσού 443,88 ευρώ), χρονικής περιόδου από 10/1987 έως 10/2006 οι τρεις πρώτες και από 4/1999 έως 6/2007 η τέταρτη (με ποσό 180 ευρώ).
Οι οφειλές της επίμαχης περιόδου (1987-2006) υπέπεσαν σε 10ετή παραγραφή όπως είπε το δικαστήριο βάσει της απόφασης του ΣτΕ, ενώ όταν καταλογίστηκαν (2017) ίσχυε η 20ετής παραγραφή.
Επιπλέον κατά το δικαστήριο δεν αποδείχθηκε ο ισχυρισμός του ΚΕΑΟ ότι η παραγραφή διακόπηκε το 2007 και άρχισε νέα περίοδος αναζήτησης των οφειλών, λόγω υποβολής αίτησης από την ασφαλισμένη για ρύθμιση των οφειλών της, καθώς η εν λόγω αίτηση δεν προσκομίστηκε από τον φορέα στο δικαστήριο.
Το δικαστήριο δέχθηκε ότι ο χρόνος παραγραφής του δικαιώματος του ασφαλιστικού φορέα προς είσπραξη του συνόλου των επίδικων οφειλών είχε συμπληρωθεί πριν από την έκδοση των προσβαλλόμενων πράξεων ταμειακής βεβαίωσης και, συνεπώς, οι τελευταίες πράξεις είναι μη νόμιμες.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης του Πρωτοδικείου, «ο χρόνος της παραγραφής απαιτείται να είναι ο αναγκαίος, ώστε, αφενός, να διασφαλίζεται το δικαίωμα άμυνας των οφειλετών έναντι δυσχερειών απόδειξης περιστατικών αναγόμενων στο απώτερο παρελθόν, αφετέρου δε να μην οδηγούνται οι οφειλέτες σε οικονομική εξουθένωση λόγω της υποχρέωσης ταυτόχρονης καταβολής συσσωρευμένων οφειλών περισσότερων ετών, με περαιτέρω δυσμενείς επιπτώσεις στην απασχόληση και την εθνική οικονομία γενικότερα».
Επίσης, όπως αναφέρεται,κατόπιν της αντισυνταγματικότητας της παραγραφής μετά από 20ετία, δημιουργείται κενό, το οποίο, πρέπει να καλυφθεί νομοθετικά με την εφαρμογή του κανόνα της παραγραφής χρεών από ασφαλιστικές εισφορές στη 10ετία και μάλιστα για το σύνολο των εντασσόμενων στον ΕΦΚΑ φορέων.
