Στο θεατρικό εργαστήρι του ΚΔΑΠ Ναυπλίου αναβιώσαμε τις "Λαζαρίνες"! Πρόκειται για ένα έθιμο που χάνεται στα βάθη του χρόνου και το συναντάμε σε διάφορες παραλλαγές. Σε μία από αυτές τα μικρά κορίτσια ξεκινούσαν το Σάββατο του Λαζάρου και μάζευαν λουλούδια για να στολίσουν τα καλάθια τους.
Έπειτα περνούσαν από τον Μπέη, τον ιερέα, τον δάσκαλο και τον πρόεδρο για να πάρουν άδεια, ώστε, έπειτα, να επισκεφθούν τα σπίτια του χωριού και να πουν τα κάλαντα του Λαζάρου και να τους δώσουν χρήματα και διάφορα φαγώσιμα. Οι μικρές μας Λαζαρίνες, όπως και ο δάσκαλος, ο ιερέας, ο Μπέης και ο πρόεδρος ήταν υπέροχοι!!!
Σειρά πήρε το εργαστήρι JUNIOR CHEF στο οποίο φτιάξαμε τα "Λαζαράκια" μας!!! To Σάββατο του Λαζάρου, παραδοσιακά φτιάχνουμε ειδικά κουλουράκια ή ψωμάκια προς τιμήν του νεκρού, τα λεγόμενα λαζαράκια, λαζάρηδες ή αλλιώς και λαζαρούδια. Στα λαζαράκια δίνουμε το σχήμα ανθρώπου με τα χέρια σταυρωμένα όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Σύμφωνα με την παράδοση, όσα παιδιά έχει η κάθε οικογένεια τόσους «λαζάρηδες» πλάθουμε και στη θέση των ματιών βάζουμε δυο γαρίφαλα.
Στο θεατρικό μας εργαστήρι κάναμε κι άλλη αναπαράσταση εθίμου, αυτή τη φορά για την Κυριακή των Βαΐων. Παλαιότερα, σε πολλά χωριά της Θράκης, τα κορίτσια έφτιαχναν στεφάνια με βάγια και τα πετούσαν στη θάλασσα. Έπειτα παρακολουθούσαν ποιο στεφάνι θα έφτανε πιο μακριά και μαζεύονταν στο σπίτι του κοριτσιού που το έριξε, όπου διασκέδαζαν και τραγουδούσαν. Τα παιδιά μας αφού έριξαν τις βάγιες τους στο "νερό", έριξαν τα στεφάνια τους και είδαν ποιο έφτασε πιο μακριά!
Στο εργαστήρι Εικαστικών φτιάξαμε με μαρκαδόρους, τέμπερες και ξύλινα πιρούνια τα πασχαλινά μας κοτοπουλάκια με πολλές ευχές για τις ημέρες που έρχονται!!!
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα σε όλους μας!
