Γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1928. Ήταν γιός του μεγαλέμπορου Μιχάλη Λάμπρου, που για χρόνια διατηρούσε εμπορικό κατάστημα στο Μεγάλο Δρόμο. Αναμφίβολα ήταν μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της πόλης.
Υπήρξε δραστήριος και πολυπράγμων. Ακολούθησε το επιχειρηματικό πνεύμα του πατέρα του. Ήταν αποκλειστικός αντιπρόσωπος στο Ναύπλιο των παγωτών ΕΒΓΑ. Γύρω στα 1981 πήγε στην Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους.
Ένα καλοκαιριάτικο πρωινό του 2018, είχα ρεπό και ξάπλωσα στον καναπέ του σπιτιού μου στη Ρόδο να δω τηλεόραση. Κάνοντας ζάπινγκ το βλέμμα μου έπεσε σε μία εικόνα με το Μπούρτζι. ‘Ωπα!!! Ναύπλιο σκέφτηκα και σταμάτησα να δω τη έδειχνε. Ήταν ένα ντοκιμαντέρ του κ. Ζέρβα στην COSMOTE TV. Είχε τίτλο «Εφτά φορές πέφτεις, οχτώ σηκώνεσαι» και ήταν αφιερωμένο στο Λούη Λάμπρου.
Με το ποδόσφαιρο ο Λούης είχε ασχοληθεί μόνο ως φίλαθλος του Πανναυπλιακού. Ωστόσο το 1976 κατόπιν προτροπής του προέδρου της Ε.Π.Σ. Αργολίδας κ. Κωνσταντίνο Αντωνιάδη και του Δημάρχου Ναυπλιέων κ. Νικόλαου Καράπαυλου ανέλαβε την προεδρία του συλλόγου. Οξυδερκής και διορατικός άνθρωπος, άσκησε τα καθήκοντα του με τρόπο πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της εποχής.
Θα ήθελα να σας αναφέρω δύο περιστατικά που περιγράφονται στο β’ τόμο της ιστορίας του Πανναυπλιακού – Ηρακλή Γ.Σ. (που πολύ σύντομα θα έχει εκδοθεί) και είναι άκρως αντιπροσωπευτικά της άποψης που είχε ο Λούης για το ποδόσφαιρο. Και τα δύο έχουν άμεση σχέση με το αξέχαστο μπαράζ Πανναυπλιακού – Παναργειακού στην Κόρινθο το 1977.
Α) Πριν από τον σπουδαίο αυτό αγώνα ήταν αμφίβολη συμμετοχή στον αγώνα ενός βασικού ποδοσφαιριστή του Παναργειακού, ο οποίος σε αγώνα κυπέλλου Αργολίδας μεταξύ Παναργειακού – Πανναυπλιακού στις 3 Οκτωβρίου 1976, έσπρωξε τον προπονητή του Πανναυπλιακού και αυτός πέφτοντας χτύπησε το κεφάλι του στο κράσπεδο.
Αυτό το περιστατικό δεν πέρασε απαρατήρητο από την αστυνομία, η οποία σχημάτισε δικογραφία για πρόκληση σωματικής βλάβης. Ορίστηκε τακτική δικάσιμος και ο ποδοσφαιριστής κινδύνευε με τιμωρία και αποκλεισμό από τις αγωνιστικές δραστηριότητες. Ωστόσο χάρη στην καταλυτική παρέμβαση του προέδρου του Πανναυπλιακού Λούη Λάμπρου (ήταν μάρτυρας υπεράσπισης) και παρά τις αντιδράσεις των παραγόντων του Πανναυπλιακού - ο ποδοσφαιριστής αθωώθηκε και συμμετείχε κανονικά στον αγώνα μπαράζ.
Β) Πριν την έναρξη του αγώνα συγκεντρώθηκαν στο κέντρο γηπέδου οι ποδοσφαιριστές των δύο αργολικών συλλόγων και τους μίλησαν ο πρόεδρος της Ε.Π.Σ. Αργολίδας κ. Κώστας Αντωνιάδης και οι πρόεδροι των δύο συλλόγων κ.κ. Βαγγέλης Παπανικολάου και Λούης Λάμπρου. Πρώτος μίλησε ο πρόεδρος του Παναργειακού, ο οποίος είπε τα συνηθισμένα για τέτοιους αγώνες: “Να γίνει ένα κόσμιο αθλητικό παιχνίδι και να κερδίσει ο καλύτερος”. Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο Λούης Λάμπρου, ο οποίος για πρώτη φορά εξέφρασε δημοσίως τη ρηξικέλευθη και ριζοσπαστική πρόταση περί συγχώνευσης των δύο συλλόγων με την ονομασία “ΑΡΓΟΛΙΣ”.
Πιο συγκεκριμένα ανέφερε: “Εύχομαι από καρδιάς και μέσα από την ψυχή μου ο σημερινός αγώνας να είναι ο τελευταίος μεταξύ Παναργειακού και Πανναυπλιακού και από την επόμενη μέρα να υπάρχει μόνο μία ομάδα η “ΑΡΓΟΛΙΣ”, που θα παίξει στην Α’ Εθνική και θα έχει τη στήριξη όλου του Νομού Αργολίδας”.
Φυσικά η πρόταση του Λούη Λάμπρου δεν εισακούστηκε και είχε την ίδια τύχη με την πρώτη απόπειρα συνένωσης των δύο «αιώνιων» αντιπάλων, που είχε γίνει το 1961 με πρωτοβουλία του τότε προέδρου του Πανναυπλιακού κ. Μενέλαου Τόμπρα.
Αντίο Λούη
Με εκτίμηση Γιάννης Μουστακόπουλος
Ένα καλοκαιριάτικο πρωινό του 2018, είχα ρεπό και ξάπλωσα στον καναπέ του σπιτιού μου στη Ρόδο να δω τηλεόραση. Κάνοντας ζάπινγκ το βλέμμα μου έπεσε σε μία εικόνα με το Μπούρτζι. ‘Ωπα!!! Ναύπλιο σκέφτηκα και σταμάτησα να δω τη έδειχνε. Ήταν ένα ντοκιμαντέρ του κ. Ζέρβα στην COSMOTE TV. Είχε τίτλο «Εφτά φορές πέφτεις, οχτώ σηκώνεσαι» και ήταν αφιερωμένο στο Λούη Λάμπρου.
Όταν τελείωσε η προβολή ένιωσα απέραντη θλίψη, διότι συνειδητοποίησα πόσο λίγο γνωρίζω τον τόπο μου, αφού δεν ήξερα τίποτα για τον κύριο Λούη. Λίγες μέρες αργότερα ξεφυλλίζοντας τα χειρόγραφα της εργασίας μου για την ιστορία του Πανναυπλιακού, είδα ότι πρόεδρος του συλλόγου την περίοδο 1976 -79 ήταν ο Λεωνίδας Λάμπρου, χωρίς όμως να έχω κάποια περαιτέρω πληροφόρηση.
Αφού έκανα κάποιο τηλέφωνο στον φίλο Κώστα Καράπαυλο έμαθα ότι Λούης και Λέωνίδας ήταν ένα και το αυτό πρόσωπο. Αμέσως ήρθαμε σε τηλεφωνική επικοινωνία και δεν άργησε η πρώτη μας συνάντηση. Ακολούθησαν άλλες δύο εποικοδομητικές συναντήσεις μέχρι που ήλθε πανδημία και δεν ξαναειδωθήκαμε.
Παρά τη σύντομή γνωριμία μας, η ευθύτητα και η αμεσότητα του χαρακτήρα του θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην μνήμη μου. Ήταν σαν να τον γνώριζα χρόνια και όποτε μιλούσαμε στο τηλέφωνο μου, πάντοτε μου εξέφραζε την αγάπη και το θαυμασμό του για τη Ρόδο. Αναμφίβολά η φωτογραφική μνήμη του κυρίου Λούη έδωσε φως στην εξιστόρηση της πιο «σκοτεινής» περιόδου του μεσοπολέμου 1936-1940, όπου γραπτές πηγές μου για την ιστορία του αθλητισμού στο Ναύπλιο ήταν ελάχιστες.
Με το ποδόσφαιρο ο Λούης είχε ασχοληθεί μόνο ως φίλαθλος του Πανναυπλιακού. Ωστόσο το 1976 κατόπιν προτροπής του προέδρου της Ε.Π.Σ. Αργολίδας κ. Κωνσταντίνο Αντωνιάδη και του Δημάρχου Ναυπλιέων κ. Νικόλαου Καράπαυλου ανέλαβε την προεδρία του συλλόγου. Οξυδερκής και διορατικός άνθρωπος, άσκησε τα καθήκοντα του με τρόπο πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της εποχής.
Θα ήθελα να σας αναφέρω δύο περιστατικά που περιγράφονται στο β’ τόμο της ιστορίας του Πανναυπλιακού – Ηρακλή Γ.Σ. (που πολύ σύντομα θα έχει εκδοθεί) και είναι άκρως αντιπροσωπευτικά της άποψης που είχε ο Λούης για το ποδόσφαιρο. Και τα δύο έχουν άμεση σχέση με το αξέχαστο μπαράζ Πανναυπλιακού – Παναργειακού στην Κόρινθο το 1977.
Α) Πριν από τον σπουδαίο αυτό αγώνα ήταν αμφίβολη συμμετοχή στον αγώνα ενός βασικού ποδοσφαιριστή του Παναργειακού, ο οποίος σε αγώνα κυπέλλου Αργολίδας μεταξύ Παναργειακού – Πανναυπλιακού στις 3 Οκτωβρίου 1976, έσπρωξε τον προπονητή του Πανναυπλιακού και αυτός πέφτοντας χτύπησε το κεφάλι του στο κράσπεδο.
Αυτό το περιστατικό δεν πέρασε απαρατήρητο από την αστυνομία, η οποία σχημάτισε δικογραφία για πρόκληση σωματικής βλάβης. Ορίστηκε τακτική δικάσιμος και ο ποδοσφαιριστής κινδύνευε με τιμωρία και αποκλεισμό από τις αγωνιστικές δραστηριότητες. Ωστόσο χάρη στην καταλυτική παρέμβαση του προέδρου του Πανναυπλιακού Λούη Λάμπρου (ήταν μάρτυρας υπεράσπισης) και παρά τις αντιδράσεις των παραγόντων του Πανναυπλιακού - ο ποδοσφαιριστής αθωώθηκε και συμμετείχε κανονικά στον αγώνα μπαράζ.
Β) Πριν την έναρξη του αγώνα συγκεντρώθηκαν στο κέντρο γηπέδου οι ποδοσφαιριστές των δύο αργολικών συλλόγων και τους μίλησαν ο πρόεδρος της Ε.Π.Σ. Αργολίδας κ. Κώστας Αντωνιάδης και οι πρόεδροι των δύο συλλόγων κ.κ. Βαγγέλης Παπανικολάου και Λούης Λάμπρου. Πρώτος μίλησε ο πρόεδρος του Παναργειακού, ο οποίος είπε τα συνηθισμένα για τέτοιους αγώνες: “Να γίνει ένα κόσμιο αθλητικό παιχνίδι και να κερδίσει ο καλύτερος”. Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο Λούης Λάμπρου, ο οποίος για πρώτη φορά εξέφρασε δημοσίως τη ρηξικέλευθη και ριζοσπαστική πρόταση περί συγχώνευσης των δύο συλλόγων με την ονομασία “ΑΡΓΟΛΙΣ”.
Πιο συγκεκριμένα ανέφερε: “Εύχομαι από καρδιάς και μέσα από την ψυχή μου ο σημερινός αγώνας να είναι ο τελευταίος μεταξύ Παναργειακού και Πανναυπλιακού και από την επόμενη μέρα να υπάρχει μόνο μία ομάδα η “ΑΡΓΟΛΙΣ”, που θα παίξει στην Α’ Εθνική και θα έχει τη στήριξη όλου του Νομού Αργολίδας”.
Φυσικά η πρόταση του Λούη Λάμπρου δεν εισακούστηκε και είχε την ίδια τύχη με την πρώτη απόπειρα συνένωσης των δύο «αιώνιων» αντιπάλων, που είχε γίνει το 1961 με πρωτοβουλία του τότε προέδρου του Πανναυπλιακού κ. Μενέλαου Τόμπρα.
Αντίο Λούη
Με εκτίμηση Γιάννης Μουστακόπουλος
