Του Τόλη Κοϊνη.
Ο Κυβερνήτης κάθε πρωί ξυπνάει πριν από τις 6.00. Βγαίνει με συνοδεία δύο σωματοφυλάκων και ενός «τζουμπέ» (=που προαναγγέλλει την άφιξή του) από το Παλατάκι (=εκεί που είναι τώρα το άγαλμα του Όθωνα). Επισκέπτεται είτε την Πύλη της Ξηράς (που εκείνη την ώρα είναι κλειστή ακόμα) είτε τα Πέντε Αδέλφια. Συνομιλεί με στρατιώτες και απλούς πολίτες. Θέλει να έχει ιδίαν αντίληψη των απόψεων της κοινής γνώμης. Επιστρέφει στο γραφείο του μετά από μια ώρα και συνεχίζει την δουλειά μέχρι αργά το απόγευμα.
.Ο Σεπτέμβρης του 1831 φαινόταν να κυλάει ήρεμα. Όλοι οι πολιτικοί του Αγγλόφιλου κόμματος είχαν καταφύγει στην Ύδρα. Εξέδιδαν από εκεί μια αντιπολιτευόμενη εφημερίδα τον «Απόλλωνα»
με πληρωμένα τα έξοδα από αδιαφανείς πηγές) και καλούσαν τον λαό να ανατρέψει τον Καποδίστρια, ως αυταρχικό.Τον Ιούλιο και Αύγουστο προσπάθησαν να οργανώσουν πραξικόπημα καταλαμβάνοντας τον στόλο, που είχε ναύσταθμό στον Πόρο. Απέτυχαν, χάρις στην επέμβαση του Κανάρη και των Ρώσων. Επέστρεψαν στην Ύδρα και προσπαθούσαν με απεσταλμένους (=με πληρωμένα τα έξοδα).
Τον Σεπτέμβριο φαινόταν πως είχαν χάσει το παιχνίδι της εξ εφόδου κατάληψης της εξουσίας. Επέμεναν όμως με τα δημοσιεύματα να καλούν κάποιους να σκοτώσουν τον Καποδίστρια. Άμεσος κίνδυνος εξ αυτών δεν φαινόταν.
Από τον Ιανουάριο είχε ξεσπάσει στάση και στην Μάνη. Απαίτηση ήταν να μην αλλάξει το φορολογικό σύστημα και οι «κάποι» της περιοχής να νέμονται τους φόρους όπως γινόταν επί Τουρκοκρατίας. Ο Καποδίστριας την κατέστειλε και συνέλαβε τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Τον έφεραν στο Ναύπλιο και τον έκλεισαν στον «Ανεμόμυλο» της Ακροναυπλίας (=εκεί που είναι τώρα το ελικοδρόμιο, πίσω από το «Ναυπλία Παλάς»).
Τον Σεπτέμβριο είχαν αρχίσει διαπραγματεύσεις, με τη μεσολάβηση των Ρώσων. Σε ένδειξη καλής θέλησης μεταφέρθηκε ο Πετρόμπεης από την Ακροναυπλία στο ιδιόκτητο σπιτάκι του (=γωνία Συγγρού με Παπανικολάου, πίσω ακριβώς από την Πύλη της Ξηράς). Επιτράπηκε να έρθουν στο Ναύπλιο ο αδερφός του Κατσάκος (=Κωνσταντίνος) και ο γιος του Γεώργιος. Έμεναν σε ένα σπίτι στην οδό Τερτσέτου (=στενό του Παϊβανά), άοπλοι και φρουρούμενοι, αλλά με ελευθερία κινήσεων στην πόλη. Διαπραγματεύονταν προσωπικά με τον Κυβερνήτη. Είχαν λάβει υπόσχεση απελευθέρωσης σε «μερικές ημέρες» του Πετρόμπεη.
Ο Σεπτέμβριος του 1831 είχε και καλά νέα. Στις 14/9/1831 οι Μεγάλες Δυνάμεις επέτρεψαν την επέκταση των ορίων της Ελλάδας στη γραμμή Παγασητικού-Αμβρακικού. Το αρχικό σχέδιο των Άγγλων για μια μικρή ηγεμονία, φόρου υποτελούς στους Τούρκους, περιορισμένη στην Πελοπόννησο και τα νησιά αποτύγχανε πλήρως.
Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι ήθελαν στην Ανατολική Μεσόγειο να μην υπάρχουν μια δυνατή Ελλάδα και μια δυνατή Αίγυπτος. Επιθυμούσαν την απόλυτη κυριαρχία τους στον δρόμο προς τις Ινδίες. Η ναυμαχία του Ναβαρίνου οδηγούσε στη θαλάσσια αποδυνάμωση της Αιγύπτου, οπότε η ελευθερία της Ελλάδας γινόταν παράπλευρη απώλεια. Ο στρατός του Μαιζών στην Πελοπόννησο, έπαιζε τον ρόλο αντιπερισπασμού των Γάλλων προς τους Τούρκους. Ήταν η εποχή που οι Γάλλοι κατέκτησαν (και έκαναν αποικία τους) την Αλγερία μέχρι τότε αυτόνομη επαρχία των Οθωμανών. Παράπλευρη απώλεια σε αυτήν την περίπτωση ήταν η παράδοση των Τουρκικών φρουρίων της Δυτικής Πελοποννήσου.Ο Καποδίστριας όμως κάθε ευκαιρία, που του δινόταν, την εκμεταλλευόταν προς όφελος της Ελλάδας. Έτσι έφερε τα σύνορα από τον Ισθμό στη Λαμία και απελευθέρωσε το Μεσολόγγι. Μετέτρεψε δε την αυτονομία με πλήρη ανεξαρτησία, αλλά δέχτηκε ότι θα έρθει «ξένος βασιλιάς» (=που θα συμφωνούσαν οι Μεγάλες Δυνάμεις στο πρόσωπό του).
Η διακυβέρνησή του προωθούσε μια μεγάλη παραγωγική ανασυγκρότηση στηριγμένη στην αύξηση της γεωργικής παραγωγής. Το κυκλοφορούν νόμισμα, ο φοίνικας, δεν ελεγχόταν από τους τραπεζίτες του «σίτυ». Ήταν ένα πραγματικά εθνικό νόμισμα.
Όλα αυτά δεν άρεσαν στους Άγγλους. Χρηματοδότησαν κατ’ αρχήν την αντιπολίτευση. Στη διαφάνεια που αναρτώ βλέπετε, απτό παράδειγμα της χρηματοδότησης: Πάνω το σπίτι του υπαρχηγού του Αγγλικού κόμματος, (και γαμπρού του αρχηγού Μαυροκορδάτου) Σπυρίδωνα Τρικούπη στο Ναύπλιο. Ήταν στην άκρη του σημερινού «Αμφιτρύωνα» (=φαίνεται να έχει κτισθεί το μισό ξενοδοχείο). Κάτω το σπίτι του Τρικούπη στο Άργος (=οδός Δαναού, απέναντι από το «Μπουσουλοπούλειο»). Και τα δύο κτίσθηκαν την περίοδο 1823-1830. Υποτίθεται ότι τα έχτισε όταν η Ελλάδα κυριολεκτικά πεινούσε με την επιδρομή του Ιμπραήμ (=προκομένος άνθρωπος). Το 1829 νοίκιασε το σπίτι του στο Ναύπλιο, στην Γαλλική Πρεσβεία και μετακόμισε στο Άργος. Τον Σεπτέμβριο του 1831, είχε πάει και έμενε στην Ύδρα. Όταν γύρισε προτίμησε να μην διώξει τους νοικιάρηδες αλλά να μείνει με ενοίκιο στην πλατεία Συντάγματος σε ιδιοκτησία του Κολοκοτρώνη. Σε αυτά να προσθέσετε και το μισό Αβδήμπεη (=Ηραίο), ως τσιφλίκι.
Όταν είδαν οι Άγγλοι πως δεν έκαναν τίποτε με την αντιπολίτευση, άρχισαν την υπόγεια συνωμοσία. Προσπαθούσαν να εξαγοράσουν στρατιωτικούς και αστυνομικούς στο Ναύπλιο. Μέχρι και ο Μακρυγιάννης τα είχε πάρει. Έτσι εμφανίστηκαν δύο νέοι αστυνομικοί αποσπασμένοι στο πλάι του Καποδίστρια, ο μονόχειρας Κοζιώνης και ένας Λεωνίδης, άγνωστοι μέχρι τότε στο περιβάλλον του Κυβερνήτη. Έτσι και οι αστυνόμοι που επέβλεπαν τους Μαυρομιχαλαίους επέτρεψαν τον κρυφό εξοπλισμό του ενός (=του Κωνσταντίνου), τουλάχιστον.
Και φτάσαμε στην τρομερή ημέρα. 27 Σεπτεμβρίου 1831. Λίγο πριν από τις 6 το πρωί. Ξεκινάει από το Παλατάκι. Συναντάει τους Μαυρομιχαλαίους και τον χαιρετούν με σεβασμό. Η συνάντηση κατά μία εκδοχή έγινε στη γωνία Μεγάλου δρόμου και Πλατείας Τριών Ναυάρχων (αυτοί ερχόντουσαν από το στενό, νυν οδ. Γενναδίου) ή στο τρίστρατο Πλαπούτα-Σταϊκοπούλου-Τερζάκη. Και τα δυο σημεία στις 6 το πρωί της Κυριακής (αξημέρωτα) είναι άδεια, στενά και σκοτεινά, ό,τι έπρεπε για να γίνει η δολοφονία… Δεν έγινε όμως εκεί.Έγινε μπροστά στην πόρτα του Αγίου Σπυρίδωνα, μετά από πέντε λεπτά.
Πολλά τα περίεργα. Στέκομαι σε ένα. Επειδή πολλοί αμφισβητούν το «τζαμάκι» με το αποτύπωμα της σφαίρας. Έχουν φτάσει να γράφουν στο διαδίκτυο ότι είναι τουριστική ατραξιόν. Ο ένας εκ των φρουρών των Μαυρομιχαλαίων, ο Καραγιάννης, ομολόγησε ότι πυροβόλησε ο ίδιος από την τούρκικη βρύση και σημάδεψε τον τοίχο, αλλά όχι ότι σκότωσαν τον Κυβερνήτη οι Μαυρομιχαλαίοι. Η σφαίρα του Καραγιάννη στον τοίχο ήταν επαρκές τεκμήριο. Καταδικάστηκε σε θάνατο. Δεν εκτελέστηκε. Μετά από έξι μήνες, άλλαξε την κατάθεσή του και δήλωσε πως τον σκότωσαν οι Μαυρομιχαλαίοι. Του δόθηκε χάρη…
