Το σωματείο «Ελληνικές Τέχνες» ιδρύθηκε στην Αθήνα το 1930 με σκοπό τη συντήρηση, καταγραφή, διάδοση και ανάδειξη του πολιτισμού των εκπατρισμένων του 1922 ενσωματώνοντάς τον στον κορμό της γηγενούς νεοελληνικής παράδοσης. Παράλληλα μερίμνησε για τη στήριξη τού ανθρώπινου εργατικού δυναμικού των προσφύγων που κάτεχαν σπουδαίες χειροποίητες τέχνες και τεχνικές.
Επιστράτευσε λοιπόν στο συγκεκριμένο όραμα το καλλιτεχνικό άνθος του τόπου «στην καλή του ώρα». ΄Ηταν το ελπιδοφόρο ξεκίνημα μιας γενιάς. Τα ονόματα και μόνον αρκούν για να πιστοποιήσουν το βάθος και εύρος των σχεδιασμών και των πεπραγμένων. Ενδεικτικά: Πικιώνης, Κόντογλου, Τσαρούχης, Εγγονόπουλος, Διαμαντόπουλος, Καϊμη - ανάμεσα σε άλλους.
Πρωτεργάτρια στο εγχείρημα αυτό στάθηκε η ΄Ελλη Παπαδημητρίου (1900 -1993). Η Σμυρναία διανοούμενη στην μακρά διαδρομή του βίου της, ανέπτυξε ποικίλες δεξιότητες οι οποίες όλες –ή σχεδόν όλες – διέθεταν ως κοινό παρονομαστή το προσφυγικό ζήτημα στις διάφορες εκφάνσεις του.
Πρόσφατα εκδόθηκε η βιογραφία της με τίτλο "΄Ελλη Παπαδημητρίου μια γυναίκα του 20ου αιώνα. Ο κανόνας και η παράβαση" (Ερμής, 2022).
H ιστορικός Ιωάννα Πετροπούλου, βιογράφος της Παπαδημητρίου, θα αναφερθεί στα ζητήματα που σχετίζονται με την μουσειακή απομνημείωση και αξιοδότηση της ελληνικής παράδοσης αναλύοντας τις δραστηριότητες των «Ελληνικών Τεχνών».
