Ο συνταγματάρχης του πυροβολικού Χαράλαμπος Ζυμβρακάκης (1812 - 1880) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
Γεννήθηκε στα Περιβόλια Κυδωνίας Κρήτης το 1812 και ήταν γιος του Εμμανουήλ Ζυμβρακάκη αγωνιστή της Επανάστασης του 1821. Σπούδασε στην στρατιωτική σχολή και αποφοίτησε με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού του πυροβολικού.
Το 1841 όταν επαναστάτησε η Κρήτη παραιτήθηκε και πήγε στην Λακωνία για να στρατολογήσει μαζί με τον αδερφό του Ιωάννη. Ξεκίνησε με το καράβι, δεν πρόλαβε όμως να φτάσει στην Κρήτη, γιατί η επανάσταση ανεστάλη.
Το 1854 ήταν αρχηγός του επιτελείου του στρατηγού Μαμούρη.
Το 1862 εκλέχτηκε πληρεξούσιος των Κρητών της Μήλου. Διετέλεσε φρούραρχος της Συνελεύσεως.
Υπηρέτησε ως Υπουργός των Στρατιωτικών, στις εξής κυβερνήσεις: Κυβέρνηση Ζηνοβίου Βάλβη 1864, Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1866, Κυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγεώργη 1870, Κυβέρνηση Θρασύβουλου Ζαΐμη 1871 και στην οικουμενική κυβέρνηση Κανάρη του 1877).
Απεβίωσε στην Αθήνα το 1880. Γιοι του είναι οι Εμμανουήλ Χ. Ζυμβρακάκης και Επαμεινώνδας Ζυμβρακάκης.
Το έτος 1871 ή 1872 η κυβέρνηση τον έστειλε στα μεθόρια της Δυτικής Ελλάδας για να συνεννοηθεί με τον διοικητή της Ηπείρου και Θεσσαλίας γύρω από τον τότε νέο ψηφισθέντα νόμο περί καταδιώξεως της ληστείας.
Το 1854 ήταν αρχηγός του επιτελείου του στρατηγού Μαμούρη.
Το 1862 εκλέχτηκε πληρεξούσιος των Κρητών της Μήλου. Διετέλεσε φρούραρχος της Συνελεύσεως.
Υπηρέτησε ως Υπουργός των Στρατιωτικών, στις εξής κυβερνήσεις: Κυβέρνηση Ζηνοβίου Βάλβη 1864, Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1866, Κυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγεώργη 1870, Κυβέρνηση Θρασύβουλου Ζαΐμη 1871 και στην οικουμενική κυβέρνηση Κανάρη του 1877).
Απεβίωσε στην Αθήνα το 1880. Γιοι του είναι οι Εμμανουήλ Χ. Ζυμβρακάκης και Επαμεινώνδας Ζυμβρακάκης.
Το έτος 1871 ή 1872 η κυβέρνηση τον έστειλε στα μεθόρια της Δυτικής Ελλάδας για να συνεννοηθεί με τον διοικητή της Ηπείρου και Θεσσαλίας γύρω από τον τότε νέο ψηφισθέντα νόμο περί καταδιώξεως της ληστείας.
Διοικητής των μεθορίων επαρχιών ήταν ο Ρασσίμ Πασσάς, ο λεγόμενος Βασιλάκης. Αφού οι πληρεξούσιοι των δύο κυβερνήσεων τελείωσαν την αποστολή τους, ο Ρασσίμ πασσάς εκμυστηρεύτηκε στον Ζυμβρακάκη ότι κάποτε, βρισκόμενος κρυφά στο Ναύπλιο, δύο Βαυαροί του Όθωνα τον κυνήγησαν για να τον σκοτώσουν.
Ο Ζυμβρακάκης που περνούσε τυχαία από εκεί έσωσε τον Ρασσίμ και τον παρέδωσε στον πανδοχέα του ξενώνα του Καλλέργη έξω από το Ναύπλιο, από το οποίο κατόρθωσε να ξεφύγει την επόμενη μέρα.
Ο Ζυμβρακάκης προσέχοντας τα λόγια του, απάντησε, ότι μάλλον τον θεό θα πρέπει να ευχαριστήσει, και ότι αν το περιστατικό πραγματικά συνέβη όπως το διηγήθηκε, αυτός απλά έσωσε την ζωή κάποιου κατατρεγμένου, και τίποτα παραπάνω.
Πηγές:
Χαράλαμπος Ζυμβρακάκης - βιογραφικά στοιχεία από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
Ιωάννης Αρσένης, Μιχαήλ Ραφαήλοβιτς, επιμ. (1881).
Ιωάννης Αρσένης, Μιχαήλ Ραφαήλοβιτς, επιμ. (1881).
Ποικίλη Στοά: Εθνική εικονογραφημένη επετηρίς, Έτος 1/16, 1881-1914. Αθήνα: Εστία. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2009.
Παύλος Διομήδης, επιμ. (1881). Εικονογραφημένη Εστία. Αθήνα: Γεώργιος Δροσίνης, Τυπογραφείο της Εστίας. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2010.
Παύλος Διομήδης, επιμ. (1881). Εικονογραφημένη Εστία. Αθήνα: Γεώργιος Δροσίνης, Τυπογραφείο της Εστίας. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2010.
Παύλος Διομήδης, επιμ. (1 Ιουνίου 1880). Δελτίον της Εστίας - αριθ. 179. Αθήνησι: Τύποις Πέτρου Περρή. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010.
