Ο Βουλευτής Αργολίδας της Νέας Δημοκρατίας κ. Γιάννης Ανδριανός προέδρευσε σήμερα στην συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής όπου συζητήθηκε το νομοσχέδιο του Υπουργείου Εξωτερικών για την κύρωση του Πρωτοκόλλου στη Συνθήκη του Βορείου Ατλαντικού για την προσχώρηση της Δημοκρατίας της Φινλανδίας και του Βασιλείου της Σουηδίας.
Μετά το πέρας της συνεδρίασης, ο κ. Ανδριανός έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Είχα σήμερα την ιδιαίτερη τιμή μου να προεδρεύσω αυτής της συνεδρίασης, όπου κληθήκαμε να εξετάσουμε τις κυρώσεις προσχώρησης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία συνέβαλε σε κάτι που μήνες πριν φαινόταν αδιανόητο: όχι απλώς στην αναγέννηση του ΝΑΤΟ, που ο πρόεδρος Μακρόν σε μια σκληρή αλλά όχι εντελώς άδικη κριτική είχε χαρακτηρίσει «εγκεφαλικά νεκρό», αλλά και στην ενίσχυση και διεύρυνσή του.
Η συμμαχία φαίνεται πως αποκτά ξανά περιεχόμενο και αποστολή: την υπεράσπιση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, της ειρήνης, του δικαίου και της ασφάλειας έναντι όσων προβάλλουν και επιδιώκουν αυταρχικές εναλλακτικές, ιστορικό αναθεωρητισμό, βίαιη αλλαγή των συνόρων.
Υπ’ αυτή την έννοια, η Φινλανδία και η Σουηδία εντάσσονται σε μια συμμαχία της οποίας τις διακηρυκτικές αρχές και τις αξίες ήδη εδώ και πολλές δεκαετίες έμπρακτα ενστερνίζονται, όπως άλλωστε καταδεικνύει με τον πλέον ηχηρό τρόπο η συμμετοχή των δύο χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις υπόλοιπες διεθνείς δομές και τους οργανισμούς συνεργασίας μεταξύ των δυτικών δημοκρατιών.
Ταυτόχρονα βεβαίως, η διεύρυνση, η ενίσχυση και αναβάθμιση του ΝΑΤΟ, θέτει τη συμμαχία ενώπιον της πρόκλησης να αποδείξει έμπρακτα την προσήλωσή της στις διακηρυκτικές της αξίες.
Δεν νοείται συμμαχία, και μάλιστα δυτικών φιλελεύθερων δημοκρατιών, εντός της οποίας ένας σύμμαχος απειλεί ανοιχτά με πόλεμο άλλο σύμμαχο, αμφισβητώντας προκλητικά την εδαφική του ακεραιότητα και ανεξαρτησία και τα δικαιώματα που πηγάζουν από αυτή.
Δεν νοείται συμμαχία, της οποίας ένας σύμμαχος στο πλαίσιο ηγεμονικών νεοαποικιακού τύπου ονειρώξεων να υπονομεύει επανειλημμένα τις κοινές θέσεις και τους στρατηγικούς στόχους της συμμαχίας.
Όπως επίσης δεν νοείται συμμαχία, της οποίας ένας σύμμαχος κάνει παζάρια εκμεταλλευόμενος τον κανόνα της ομοφωνίας για την εισδοχή νέων κρατών μελών επικαλούμενος αστείες προφάσεις.
Η Τουρκία είναι ένας χρήσιμος σύμμαχος για το ΝΑΤΟ, υπό την αυστηρή προϋπόθεση όμως ότι έμπρακτα αποδέχεται τις αρχές και τις αξίες επί των οποίων έχει θεμελιωθεί η συμμαχία. Απειλές του είδους «θα έρθουμε νύχτα», χάρτες του είδους «γαλάζια πατρίδα», casus belli, παραβιάσεις εναέριου χώρου και χωρικών υδάτων, στυγνή εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού, μονομερείς στρατιωτικές επιχειρήσεις σε μια σειρά από χώρες, δεν είναι συμμαχική στάση. Αντιθέτως, υπονομεύουν ανοιχτά την αποστολή του ΝΑΤΟ.
Η νέα λοιπόν εποχή που φαίνεται ότι ξεκινά για τη συμμαχία, πρέπει ταυτόχρονα να σηματοδοτήσει μια ειλικρινή και βαθιά περισυλλογή, αλλά και μια ειλικρινή αυτοκριτική για τις κατά καιρούς επιλογές, ως προς τις προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν στη συμμαχία να λειτουργήσει αποτελεσματικά ως παράγοντας ασφάλειας, ειρήνης, δικαίου και συνεργασίας.
Και είναι σίγουρο ότι στην κατεύθυνση της ενισχυμένης αυτής ευθυγράμμισης των δράσεων της συμμαχίας με την αποστολή και της αξίες της, τα δύο νέα προς ένταξη μέλη, η Σουηδία και η Φινλανδία, δύο χώρες με ισχυρή δέσμευση στη δημοκρατία και το δίκαιο, θα συμβάλουν ιδιαίτερα θετικά.
Στη σημερινή συζήτηση, εκφράστηκαν οι πάγιες θέσεις των πολιτικών δυνάμεων, αλλά και προβληματισμοί που αφορούν τις τρέχουσες, κρίσιμες εξελίξεις στην ευρύτερη γειτονιά μας και στον κόσμο.
Πιστεύω ότι παρά το μεγάλο εύρος των θέσεων και των προβληματισμών αυτών, υπάρχει μια κοινή αφετηριακή συναίνεση που μπορεί να αποτελέσει, και ιστορικά αποτελεί, ισχυρό θεμέλιο εθνικής ενότητας σε ό,τι αφορά τα δίκαια του ελληνισμού: Είναι η πεποίθηση ότι η Ελλάδα πρέπει να λειτουργεί ως φάρος ειρήνης, δικαίου και δημοκρατίας, ότι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στον αυταρχισμό και τον ιστορικό αναθεωρητισμό να βάλουν σε νέες και ακόμη μεγαλύτερες περιπέτειες τον πλανήτη, ότι η απάντησή μας απέναντι στις εχθρικές προκλήσεις δεν μπορεί παρά να είναι αποφασιστική.
Πρέπει λοιπόν να κρατήσουμε αυτή την πεποίθηση που αίρεται υπεράνω των υπαρκτών και σημαντικών επιμέρους διαφοροποιήσεων, επισημαίνοντας ότι αυτό το μήνυμα ενότητας μπροστά στα μεγάλα και τα σημαντικά είναι σήμερα απαραίτητο»
