Το 1ο ΓΕΛ Ναυπλίου ανοίγει παράθυρα προς την πόλη και την κοινωνία. Πέρα από την πίεση των συνεχών εξετάσεων, πέρα από την πλήρη έλλειψη ελεύθερου χρόνου, έχουν την διάθεση για νέες αναζητήσεις.
Όμως το νέο πρέπει να στηριχθεί σε γερές βάσεις. Το σχολείο συμμετέχει σε ένα Πανευρωπαϊκό πρόγραμμα με θέμα «δρόμοι παλιοί – κλπ.» Μαθητές και καθηγητές από 5 ευρωπαϊκές χώρες φιλοξενήθηκαν από το σχολείο μας.
Όμως το ενδιαφέρον για τους «παλιούς δρόμους» δεν περιορίζεται στην ομάδα που συμμετέχει στο πρόγραμμα. Πολλαπλασιαστικά διαχέεται στο σύνολο του σχολείου. Έτσι προχθές την Πέμπτη διαθέσαμε τον περίπατο για γνωριμία με δύο από τους παλιότερους δρόμους της πόλης μας.
Η οδός Παπανικολάου χαράχθηκε γύρω στο 1410. Ήταν ο δρόμος που συναντούσε ο ταξιδιώτης μόλις έμπαινε από το «ανατολικό τείχος». Υπήρχε μια «Πύλη της Ξηράς» όχι η σημερινή (που είναι μεταγενέστερη κατά 2 περίπου αιώνες και αναστηλωμένη μετά από 5 αιώνες).
Αλλά, δρόμος με οικονομική κίνηση ήταν και η δρομόσκαλα που ανεβαίνει στη Φραγκόκλησα και συνεχίζει μέχρι την «Πύλη των Τόρων» (κάτω από το Ξενία το παλιό). Την ίδια εποχή το λιμάνι ήταν στην σημερινή οδό Αμαλίας (αποκαλύφθηκε το παλιό κρηπίδωμα κατά τα έργα πλακόστρωσης). Η δρομόσκαλα ήταν το πέρασμα των εμπορευμάτων που έφερναν τα πλοία και πήγαιναν στην Ακροναυπλία που μέχρι τότε κατοικείτο και από κατοίκους και από φρουρά (γύρω στο 1700 διώχθηκαν οι κάτοικοι από εκεί).
Ο περίπατος δεν μπορούσε παρά να καταλήξει σε μια μίνι αναπαράσταση της δολοφονίας του Κυβερνήτη… Μνήμη, που πρέπει να μένει άσβεστη.
Τα παιδιά ήταν υπέροχα. Μας γεμίζουν αισιοδοξία…
ΥΓ Η φωτό είναι τραβηγμένη από τον φίλο Λουκά Οικονομόπουλο. Την ώρα που περνούσαμε από την πλατεία του Αγίου Σπυρίδωνα, τον συλλάβαμε επ’ αυτοφόρω να στολίζει (!!) την πόρτα του Γιάννη- της Βασούλας- και της κυρα Λίας. Σκηνικά για γύρισμα Ινδικού (!!!!!!!!) βιντεοκλίπ.
Όμως το νέο πρέπει να στηριχθεί σε γερές βάσεις. Το σχολείο συμμετέχει σε ένα Πανευρωπαϊκό πρόγραμμα με θέμα «δρόμοι παλιοί – κλπ.» Μαθητές και καθηγητές από 5 ευρωπαϊκές χώρες φιλοξενήθηκαν από το σχολείο μας.
Όμως το ενδιαφέρον για τους «παλιούς δρόμους» δεν περιορίζεται στην ομάδα που συμμετέχει στο πρόγραμμα. Πολλαπλασιαστικά διαχέεται στο σύνολο του σχολείου. Έτσι προχθές την Πέμπτη διαθέσαμε τον περίπατο για γνωριμία με δύο από τους παλιότερους δρόμους της πόλης μας.
Η οδός Παπανικολάου χαράχθηκε γύρω στο 1410. Ήταν ο δρόμος που συναντούσε ο ταξιδιώτης μόλις έμπαινε από το «ανατολικό τείχος». Υπήρχε μια «Πύλη της Ξηράς» όχι η σημερινή (που είναι μεταγενέστερη κατά 2 περίπου αιώνες και αναστηλωμένη μετά από 5 αιώνες).
Η γειτονιά αυτή τότε ήταν η «νέα συνοικία» της πόλης μας. Οι Βενετοί είχαν αρχίσει να βοηθούν την κατοίκιση της πλαγιάς της Ακροναυπλίας και είχαν προχωρήσει στο «ίσωμα». Μετά από λίγο θα προχωρούσαν και σε επιχωματώσεις βαλτωδών εκτάσεων για να επεκτείνουν την πόλη. Ήταν κατά κάποιο τρόπο ο εμπορικός δρόμος.
Αλλά, δρόμος με οικονομική κίνηση ήταν και η δρομόσκαλα που ανεβαίνει στη Φραγκόκλησα και συνεχίζει μέχρι την «Πύλη των Τόρων» (κάτω από το Ξενία το παλιό). Την ίδια εποχή το λιμάνι ήταν στην σημερινή οδό Αμαλίας (αποκαλύφθηκε το παλιό κρηπίδωμα κατά τα έργα πλακόστρωσης). Η δρομόσκαλα ήταν το πέρασμα των εμπορευμάτων που έφερναν τα πλοία και πήγαιναν στην Ακροναυπλία που μέχρι τότε κατοικείτο και από κατοίκους και από φρουρά (γύρω στο 1700 διώχθηκαν οι κάτοικοι από εκεί).
Ο περίπατος δεν μπορούσε παρά να καταλήξει σε μια μίνι αναπαράσταση της δολοφονίας του Κυβερνήτη… Μνήμη, που πρέπει να μένει άσβεστη.
Τα παιδιά ήταν υπέροχα. Μας γεμίζουν αισιοδοξία…
ΥΓ Η φωτό είναι τραβηγμένη από τον φίλο Λουκά Οικονομόπουλο. Την ώρα που περνούσαμε από την πλατεία του Αγίου Σπυρίδωνα, τον συλλάβαμε επ’ αυτοφόρω να στολίζει (!!) την πόρτα του Γιάννη- της Βασούλας- και της κυρα Λίας. Σκηνικά για γύρισμα Ινδικού (!!!!!!!!) βιντεοκλίπ.
