Η ζαργάνα είναι αφρόψαρο των ζεστών θαλασσών, γι’αυτό και αλιεύεται στον Κορινθιακό, στις Κυκλάδες και στον Αργολικό κόλπο.
Είναι «ένας μεγάλος γαύρος», καθώς μοιάζει με τον γαύρο στη γεύση, είναι ζουμερή και γλυκόσαρκη. Ως αφρόψαρο, τη βρίσκουμε σχεδόν όλο τον χρόνο σε κεντρικές ψαραγορές και σε καλά ψαράδικα (εκτός από το διάστημα από μέσα Δεκεμβρίου έως τέλη Φεβουαρίου, λόγω απαγόρευσης αλίευσης των αφρόψαρων).
Το μήκος και το βάρος της ποικίλλουν, ανάλογα με την εποχή και τα φεγγάρια! Μέσα με τέλη φθινοπώρου τρώει λαίμαργα και παχαίνει, για να αντέξει τα χειμωνιάτικα κρύα, είναι τροφαντή και φτάνει σε βάρος τα 200-220 γρ., είναι μεριδιάρικη.
Το μήκος και το βάρος της ποικίλλουν, ανάλογα με την εποχή και τα φεγγάρια! Μέσα με τέλη φθινοπώρου τρώει λαίμαργα και παχαίνει, για να αντέξει τα χειμωνιάτικα κρύα, είναι τροφαντή και φτάνει σε βάρος τα 200-220 γρ., είναι μεριδιάρικη.
Μέρες με φεγγάρι, θα βρούμε μόνο μικρές, αυτές δηλαδή που ξεμυαλίζονται, ανεβαίνουν στον αφρό και πιάνονται στα δίχτυα, ενώ οι μεγαλύτερες παραμένουν έξυπνα στα βαθιά, μακριά από τα γρι-γρι. Οι μικρές ζαργανούλες δεν ξεπερνούν σε βάρος τα 150 γρ.
Γιατί λέμε "ζαργάνα μου"
Είναι κυρίως συνώνυμο του νόστιμη, ευλύγιστη, λόγω του ότι το συγκεκριμένο ψάρι έχει αυτά τα χαρακτηριστικά.
Όρος που αρχικά παραπέμπει στο γνωστό ψάρι-αντίγραφο ξιφία (σε μινιατούρα) -ο οποίος όμως συνυποδηλωτικά χρησιμοποιείται για την εκδήλωση του ανδρικού θαυμασμού στο γυναικείο φύλο. Έχει λαϊκή προέλευση και είναι συνώνυμο του «μανίτσα».
