«Οπουδήποτε οι άνδρες και οι γυναίκες είναι καταδικασμένοι να ζουν στην απόλυτη φτώχεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται. Είναι ιερό καθήκον να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να διασφαλίσουμε ότι αυτά τα δικαιώματα θα γίνουν σεβαστά» Παρίσι, 17 Οκτωβρίου 1987
H φτώχεια δεν είναι μόνο ζήτημα οικονομικό. Είναι πρώτιστα κοινωνικό, καθώς μέσα από τη φτώχεια, δημιουργούνται κοινωνίες ανεκτικές στη δυστυχία, τον πόνο, την εξαθλίωση και την πείνα.
Σήμερα, ζούμε σε μία εποχή όπου η οικονομική, κοινωνική, φυλετική ανισότητα και η πολιτική αδιαφορία για τις ανθρώπινες ανάγκες έχουν οδηγήσει στον περιορισμό της πρόσβασης σε βασικά αγαθά και τρόφιμα, δημιουργώντας μία εκτεταμένη κατάσταση φτώχειας, η οποία εξαπλώνεται διαρκώς σε ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού παγκοσμίως.
Εάν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση αυτή στην ρίζα της, οφείλουμε να επιστρέψουμε στο χωράφι και στους ανθρώπους της αγροτιάς, που δίνουν καθημερινά τη μάχη με τη γη, με τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, με τις ανυπολόγιστες συνέπειες της ενεργειακής κρίσης, με τους μεσάζοντες και κυρίως με κυβερνήσεις αδιάφορες και δέσμιες συμφερόντων.
Η επιστροφή αυτή περνάει μέσα από τη Γυναίκα της Υπαίθρου, που σε σκληρές συνθήκες δίνει κάθε μέρα τον δύσκολο αγώνα της, στηρίζοντας την ύπαιθρο και οικονομικά και δημογραφικά. Σήμερα στην χώρα μας το 43% του εργατικού αγροτικού δυναμικού είναι γυναίκες. Είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν, να στηριχθεί η Ελληνίδα Αγρότισσα ώστε να ανατρέψει τα παραδοσιακά στερεότυπα, να συμμετέχει ισότιμα και δυναμικά στις δραστηριότητες του πρωτογενούς τομέα, να έχει απολαβές αντίστοιχες του κόπου της και να διεκδικεί έναν ολοένα και πιο αναβαθμισμένο ρόλο στο χωράφι, στην οικονομία και στην κοινωνία.
Στεκόμαστε στο πλευρά κάθε Αγρότισσας, που μάχεται για την επισιτιστική ασφάλεια της κοινωνίας μας και συμβάλει στην καταπολέμηση της φτώχειας, της πηγής της κατάπτωσης και εξαθλίωσης που κάθε μέρα βιώνουμε.