Στον πρώτο βαθμό ο κατηγορούμενος είχε κηρυχθεί αθώος, με τον Εισαγγελέα ωστόσο να ασκεί έφεση, που είχε ως αποτέλεσμα την κατ’ αρχάς καταδίκη του κατηγορουμένου στον δεύτερο βαθμό σε ποινή καθείρξεως έξι ετών.
Εν συνεχεία η πλευρά της υπεράσπισης άσκησε αναίρεση, η οποία έγινε δεκτή από τον Άρειο Πάγο ακυρώνοντας την καταδικαστική απόφαση.
Στην επανάληψη της εφετειακής δίκης, ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε εκ νέου σε ποινή καθείρξεως έξι ετών.
Ο δικηγόρος Βασίλης Δελής, συνήγορος της μητέρας του θύματος που παραστάθηκε προς υποστήριξη της κατηγορίας, ερωτώμενος για την υπόθεση, επεσήμανε : «Είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοιαπό την έκβαση της δίκης.
Πρόκειται για δικαίωση της οικογένειας του θύματος, η οποία παρά την αρχική αθώωση του κατηγορουμένου και την εν γένεικαθυστέρηση εξαιτίας των ενδίκων μέσων που προηγήθηκαν, ήρθε για να απαλύνει στο μέτρο του εφικτού, τον πόνο, τόσο του ίδιου του παιδιού, όσο και των οικείων του. Προφανώς και δεν αποκαθίσταται η τραυματικότατη εμπειρία που βίωσε το θύμα.
Εν μέσω όμως σωρείας περιστατικών τέτοιου είδους, καθίσταται σαφές πως η δικαιοσύνη εξακολουθεί να διαθέτει ευήκοα ώτα που αποδίδουν τις ανάλογες ευθύνες σε όσους παραβαίνουν το νόμο, πόσω μάλλον όταν θύματα είναι ανυπεράσπιστα παιδιά στην πιο τρυφερή τους ηλικία.»
