Με κάθε λαμπρότητα ο Ίναχος Αργολίδας τιμά τον προστάτη του Άγιο Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο τον Μυροβλύτη όπου εορτάζει ο φερώνυμος Ενοριακός Ιερός Ναός.
Την παραμονή της εορτής, ημέρα Τρίτη 25 Οκτωβρίου εψάλει Μέγας πανηγυρικός εσπερινός μετά αρτοκλασίας και Θείου κηρύγματος, ιερουγούντος του πρωτοπρεσβυτέρου π. Δημοσθένη Γάτσιου.
Μετά το πέρας του εσπερινού ακολούθησε η λιτάνευση της Ιεράς εικόνος του Αγίου σε όλο το χωριό προς ευλογία των κατοίκων.
Ανήμερα της εορτής, ημέρα Τετάρτη και ώρα 7:00 π.μ., θα ψαλεί η Ακολουθία του Όρθρου και στη συνέχεια θα τελεσθεί Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
Ο εφημέριος του ναού πρωτοπρεσβύτερος π. Θεοδόσιος Μπονταίτης ευχαρίστησε τους Ιερείς που τίμησαν τον Άγιο Δημήτριο ,αλλά και τα παιδιά του δημοτικού σχολείου Ινάχου που λάμπρυναν με την παρουσία του την εορτή.
Στο τέλος του εσπερινού ο εφημέριος του Ναού π. Θεοδόσιος Μπονταίτης τόνισε μεταξύ άλλων, "Αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω θερμές και εγκάρδιες ευχαριστίες προς όλους τους παρευρισκομένους που ήρθαν απόψε να συμπροσευχηθούν και να τιμήσουμε τον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Δημήτριο Τον Μυροβλύτη και Προστάτη όλων ημών.
Ιδιαιτέρως ευχαριστούμε θερμά τον τον π. Δημοσθένη Γάτσιο, που με την παρουσία του σήμερα στον Ναό μας και με τον εμπνευσμένο λόγο του προς το Εκκλησίασμα λάμπρυνε την Ιερά Πανήγυρη.
Ευχαριστούμε τους εκπροσώπους της πολιτείας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που παρευρέθησαν τιμητικά στην Ιερά Πανήγυρη.
Τέλος, εύχομαι προς όλους να έχετε την ευχή και την ευλογία του Αγίου Δημητρίου και να μεσιτεύει στον Πανάγαθο Τριαδικό Θεό για εσάς και τις οικογένειες σας."
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.
Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου.
Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.
Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.
Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.
Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο να πατά τον άπιστο Λυαίο. Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.
Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.
