Με επετειακές εκδηλώσεις που διοργανώνει ο Δήμος Ναυπλιέων και ο ΔΟΠΠΑΤ, η πόλη του Ναυπλίου εορτάζει τα 200 χρόνια από την απελευθέρωση της από τον Τουρκικό ζυγό, την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2022.
Την Κυβέρνηση εκπροσώπησε στις επετειακές εκδηλώσεις στο Ναύπλιο ο Υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης, ενώ παρευβρέθηκαν επίσης, ο Περιφερειάρχη Πελοποννήσου Π.Νίκας, οι βουλευτές Αργολίδας, Γ.Ανδριανός, Γ.Γκιόλας, και Α.Πουλάς, ο Αντιπεριφερειάρχης Αργολίδας Δ. Σχοινοχωρίτης, ο Δήμαρχος Ναυπλιέων Δ.Κωστούρος, ο Δήμαρχος Τρίπολης Κ. Τσιούμης, ο Δήμαρχος Επιδαύρου Τ.Χρόνης, ο Αντιπεριφερειάρχης Αθλητισμού Γ. Μαντζούνης, η Πρόεδρος του ΔΟΠΠΑΤ Μ.Ράλλη, ο Πρόεδρος της ΔΕΥΑ Ναυπλίου Γ.Καχριμάνης, Αντιδήμαρχοι, Περιφερειακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι, ο Πρόεδρος της Κοινότητας Ναυπλίου Ι.Δαμιανός, Εκπροσωποι των Στρατιωτικών Σωμάτων και των Σωμάτων Ασφαλείας, Σημαιοφόρα Τμήματα Σχολείων του Ναυπλίου, εκπαιδευτικοί, εκπροσωποι Πολιτιστικών και Συνταξιουχικών Οργανώσεων, κα.
Τιμητικό Άγημα, με τη συμμετοχή του Συλλόγου «Αρματωμένοι Μωραΐτες – Στάικος Σταϊκόπουλος» και της Δημοτικής Φιλαρμονικής, παρέλαβε την εικόνα του Σταϊκόπουλου, από το Δημαρχείο και την πήγε στον Ιερό ναό της Αγίας Τριάδος στην Πρόνοια Ναυπλίου όπου τελέσθηκε δοξολογία, χοροστατούντος του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Αργολίδας Νεκταρίου για τον Στάϊκο Σταϊκόπουλο και τα παλληκάρια του, ενώ παράλληλα εκφωνήθηκε και ο πανηγυρικός της ημέρας. 
Στην συνέχεια τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση στο ανδριάντα του Στάικου Σταϊκόπουλου και καταθέσεις στεφάνων. 
Φέτος μετά από ενέργειες του Δημάρχου της πόλης Δημήτρη Κωστούρου και του Δημοτικού συμβουλίου ενεργοποιήθηκε το Βασιλικό Διατάγμα του 1959 (Β.Δ 143/14-7/1959), με το οποίο καθιερώνεται με κάθε τιμή και με κάθε επισημότητα, η 30η Νοεμβρίου-ημέρα της Άλωσης του Παλαμηδίου και της απελευθέρωσης του Ναυπλίου – ως Τοπική Εθνική Γιορτή και επίσημη αργία. Η μαθητική και στρατιωτική παρέλαση που ήταν προγραμματισμένη ακυρώθηκε λόγω της βροχής.
Το Παλαμήδι είναι βαριά οχυρωμένο φρούριο πάνω σε ύψωμα που δεσπόζει στο Ναύπλιο. Είχε κτιστεί από τους Ενετούς και από τους καλύτερους Σουηδούς αρχιτέκτονες πολεμικών κάστρων. Ήταν απρόσβλητο. Είχε επτά προμαχώνες, στους οποίους ήταν τοποθετημένα ενενήντα δύο βαριά κανόνια. Στις πολλές και γεμάτες πυριτιδαποθήκες φυλάγονταν πυρομαχικά, βλήματα για τα κανόνια, καθώς και μεγάλα αποθέματα νερού και τροφίμων.
Το φρούριο αυτό ήταν στα χέρια των Τούρκων από το 1715. Πρώτη απόπειρα εφόδου έγινε από τους Έλληνες τον Δεκέμβριο του 1821, απέτυχε όμως από κακή συνεννόηση και οι επαναστάτες έπαθαν μεγάλη συμφορά, ενώ ο οπλαρχηγός Γκελμπερής αιχμάλωτος και τραυματίας ξεψύχησε φρικτά επάνω στο σταυρό στην πλατεία του Ναυπλίου. Από τότε οι επαναστάτες πολιόρκησαν διαρκώς το Παλαμήδι χωρίς να επιχειρήσουν άλλη έφοδο. Περίμεναν για την κατάλληλη ευκαιρία. Η πολιορκία ήταν τόσο στενή, που με τον καιρό το Ναύπλιο λιμοκτονούσε.
Κατάληψη του Παλαμηδίου
Την νύχτα της 29ης προς την 30 Νοεμβρίου του 1822 μία των πολιορκητικών ομάδων με αρχηγό τον Σταϊκόπουλο είχε βάρδια. Δυο Τουρκαλβανοί φυγάδες ήρθαν στον καπετάν Στάικο και του εκμυστηρεύτηκαν ότι το φρούριο ήταν αφύλακτο, επειδή οι άνδρες είχαν κατεβεί στο Ναύπλιο για να συσκεφθούν περί συνθηκολόγησης.
Η κατάκτηση της πόλης του Ναυπλίου αποτέλεσε γεγονός εξέχουσας σημασίας για την Επανάσταση, αφού η νίκη αυτή ανύψωσε ιδιαίτερα το ηθικό των Ελλήνων σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι για την Εθναφύπνιση του γένους. Η νίκη αυτή στήριξε την Κυβέρνηση της εποχής ενώ η ενεργή παρουσία των Φιλελλήνων στις αποφάσεις αλλά και στις πολεμικές επιχειρήσεις έκανε το φιλελληνικό κίνημα γνωστό σ' όλη την Ευρώπη. Ταυτόχρονα, σηματοδότησε την άνοδο στην Αρχιστρατηγία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που μαζί με τον Δημ. Υψηλάντη έθεσαν σε εφαρμογή ολοκληρωμένα σχέδια δράσης εγκαταλείποντας τον άτακτο πόλεμο.
Επίσης, η Πελοπόννησος επανάκτησε τη σύνδεσή της με τη θάλασα αλλά και την πρόσβαση της στα νησιά του Σαρωνικού και του Αιγαίου. Η ύπαρξη αυτής της διόδου συνέβαλλε καταλυτικά στον αγώνα αφού πάρα πολλές μεταφορές πολεμοεφοδίων συντελέστηκαν μέσα από αυτήν.
Η Πελοπόννησος δεν ήταν πια ξεκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Το λιμάνι του Ναυπλίου ήταν η πύλη σε υλικά και πνευματικά αγαθά.
Τέλος, η συγκέντρωση στην πόλη ευπόρων οικογενειεών ανάγκασε την Κυβέρνηση να "δώσει" πνευματική ζωή στην πόλη. Η πρώην έρημη πόλη μετατράπηκε σε ζωντανή με πληθυσμό που ξεπερνούσε τις 30,000. Ταυτόχρονα διοργανώθηκαν πολλές πολιτιστικές και θεατρικές εκδηλώσεις. 
Η αίσθηση όμως που αναδύονταν ήταν αυτή της Βαβυλωνίας τόσο στη γλώσσα όσο και στα ήθη και έθιμα με τη τόσο μεγάλη διαφορετικότητα του πληθυσμού σε καταγωγή και εθνικότητα.
