Η εταιρεία που έχει αναλάβει να εκτελέσει τις έρευνες είναι η αμερικάνική ExxonMobil. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί προμήνυμα πολέμου και περιβαλλοντικής καταστροφής στην Ανατολική Μεσόγειο. Η κυβέρνηση φαίνεται έτοιμη να θυσιάσει τα πάντα για χάρη των συμφερόντων των μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών, αλλά και για την αλλαγή «ατζέντας» σε μία δύσκολη πολιτικά συγκυρία για την ίδια.
Όσον αφορά τα πολυδιαφημισμένα οικονομικά οφέλη, μετά και τη ψήφιση των συμβάσεων από τη Βουλή, ο θησαυρός αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά άνθρακας. Τα κεντρικά έσοδα ανέρχονται στο 4 με 7% της παραγωγής -στην καλύτερη περίπτωση- συν ένα 25% φορολόγηση επί των όποιον κερδών εμφανίσουν (αν εμφανίσουν) οι εταιρείες. Φυσικά, από αυτά πρέπει να αφαιρέσουμε τα έξοδα για «υποστηρικτικές εργασίες» που πρέπει να κάνει το ελληνικό δημόσιο για χάρη των πετρελαϊκών εταιριών, δηλαδή δρόμους, λιμάνια, εξέδρες ή ότι άλλο ενδεχομένως ζητηθεί, αλλά και τα έξοδα για πολεμικούς εξοπλισμούς. Επίσης, να μην ξεχνάμε ότι πάντα υπάρχει και το ενδεχόμενο της προς τα κάτω αναθεώρησης της συμφωνίας αν τα κοιτάσματα δεν είναι αρκετά «κερδοφόρα» όπως συνέβη και στην Κύπρο.
Παράλληλα, ο κίνδυνος περιβαλλοντικής καταστροφής είναι τεράστιος. Ήδη μόνο λόγω των σεισμικών ερευνών θα οδηγηθεί στην εκδίωξη ή τον θάνατο ο πλούσιος πληθυσμός των θαλάσσιων θηλαστικών. Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι το ενδεχόμενο ατυχήματος, όπως για παράδειγμα στον κόλπο του Μεξικού, είναι υπαρκτό και μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες.
Μάλιστα, οι δηλώσεις του υπουργού Σκρέκα περί δεκαετή «κάλυψη αναγκών» της χώρας δεν έχουν καμία σχέση με τις κοινωνικές ανάγκες του λαού που δεινοπαθεί από τις υπέρογκες αυξήσεις στην ενέργεια. Κριτήριο των δηλώσεών του είναι οι «παραχωρήσεις» και τα κέρδη των ενεργειακών ομίλων που ρημάζουν το λαό και ενισχύουν τις ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τους δολοφονικούς ανταγωνισμούς.
Η παραπάνω απόφαση επαναφέρει την όξυνση του πολεμικού κλίματος στην Ανατολική Μεσόγειο με επίκεντρο την Κρήτη. Το ελληνικό κεφάλαιο, θεωρώντας ότι καλύπτεται πίσω από τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ σέρνει τον ελληνικό λαό σε έναν επικίνδυνο πολεμικό ανταγωνισμό με την αντιδραστική Τουρκία. Από την έναρξη της δημόσιας συζήτησης για τις εξορύξεις στην περιοχή έχουμε ήδη τη δημιουργία του πολεμικού άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου, διαρκή ένταση στην περιοχή με στρατιωτικές ασκήσεις και δηλώσεις εκατέρωθεν, ανταγωνιστικές συμφωνίες για ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας-Λιβύης και Ελλάδας-Αιγύπτου και κούρσα εξοπλισμών. Μέσα σε λίγα χρόνια η ελληνική κυβέρνηση έχει ξοδέψει δισεκατομμύρια για αγορές πολεμικού εξοπλισμού (αεροσκάφη Rafal και F16, φρεγάτες Belhara, κλπ) εν μέσω κρίσης και φτωχοποίησης για τον ελληνικό λαό, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι αγορές όπλων από την Γαλλία που έγιναν για να εξασφαλίσουν τη στήριξή της στις εξορύξεις οδήγησαν τελικά στην ... αποχώρηση της Total από τα οικόπεδα.
Καλούμε το λαό της Πελοποννήσου να παλέψει για φθηνή ενέργεια σε ένα πλαίσιο παραγωγής-χρήσης ενέργειας με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας και του δικαιώματός της σε μία αξιοβίωτη ζωή, σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, μέσα από την αμφισβήτηση του καταναλωτισμού, του ενεργοβόρου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της κατοχής των πηγών ενέργειας από το κεφάλαιο.
Όχι στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο!
Όχι στον πόλεμο και την περιβαλλοντική καταστροφή!
Όσον αφορά τα πολυδιαφημισμένα οικονομικά οφέλη, μετά και τη ψήφιση των συμβάσεων από τη Βουλή, ο θησαυρός αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά άνθρακας. Τα κεντρικά έσοδα ανέρχονται στο 4 με 7% της παραγωγής -στην καλύτερη περίπτωση- συν ένα 25% φορολόγηση επί των όποιον κερδών εμφανίσουν (αν εμφανίσουν) οι εταιρείες. Φυσικά, από αυτά πρέπει να αφαιρέσουμε τα έξοδα για «υποστηρικτικές εργασίες» που πρέπει να κάνει το ελληνικό δημόσιο για χάρη των πετρελαϊκών εταιριών, δηλαδή δρόμους, λιμάνια, εξέδρες ή ότι άλλο ενδεχομένως ζητηθεί, αλλά και τα έξοδα για πολεμικούς εξοπλισμούς. Επίσης, να μην ξεχνάμε ότι πάντα υπάρχει και το ενδεχόμενο της προς τα κάτω αναθεώρησης της συμφωνίας αν τα κοιτάσματα δεν είναι αρκετά «κερδοφόρα» όπως συνέβη και στην Κύπρο.
Παράλληλα, ο κίνδυνος περιβαλλοντικής καταστροφής είναι τεράστιος. Ήδη μόνο λόγω των σεισμικών ερευνών θα οδηγηθεί στην εκδίωξη ή τον θάνατο ο πλούσιος πληθυσμός των θαλάσσιων θηλαστικών. Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι το ενδεχόμενο ατυχήματος, όπως για παράδειγμα στον κόλπο του Μεξικού, είναι υπαρκτό και μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες.
Μάλιστα, οι δηλώσεις του υπουργού Σκρέκα περί δεκαετή «κάλυψη αναγκών» της χώρας δεν έχουν καμία σχέση με τις κοινωνικές ανάγκες του λαού που δεινοπαθεί από τις υπέρογκες αυξήσεις στην ενέργεια. Κριτήριο των δηλώσεών του είναι οι «παραχωρήσεις» και τα κέρδη των ενεργειακών ομίλων που ρημάζουν το λαό και ενισχύουν τις ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τους δολοφονικούς ανταγωνισμούς.
Η παραπάνω απόφαση επαναφέρει την όξυνση του πολεμικού κλίματος στην Ανατολική Μεσόγειο με επίκεντρο την Κρήτη. Το ελληνικό κεφάλαιο, θεωρώντας ότι καλύπτεται πίσω από τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ σέρνει τον ελληνικό λαό σε έναν επικίνδυνο πολεμικό ανταγωνισμό με την αντιδραστική Τουρκία. Από την έναρξη της δημόσιας συζήτησης για τις εξορύξεις στην περιοχή έχουμε ήδη τη δημιουργία του πολεμικού άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου, διαρκή ένταση στην περιοχή με στρατιωτικές ασκήσεις και δηλώσεις εκατέρωθεν, ανταγωνιστικές συμφωνίες για ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας-Λιβύης και Ελλάδας-Αιγύπτου και κούρσα εξοπλισμών. Μέσα σε λίγα χρόνια η ελληνική κυβέρνηση έχει ξοδέψει δισεκατομμύρια για αγορές πολεμικού εξοπλισμού (αεροσκάφη Rafal και F16, φρεγάτες Belhara, κλπ) εν μέσω κρίσης και φτωχοποίησης για τον ελληνικό λαό, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι αγορές όπλων από την Γαλλία που έγιναν για να εξασφαλίσουν τη στήριξή της στις εξορύξεις οδήγησαν τελικά στην ... αποχώρηση της Total από τα οικόπεδα.
Καλούμε το λαό της Πελοποννήσου να παλέψει για φθηνή ενέργεια σε ένα πλαίσιο παραγωγής-χρήσης ενέργειας με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας και του δικαιώματός της σε μία αξιοβίωτη ζωή, σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, μέσα από την αμφισβήτηση του καταναλωτισμού, του ενεργοβόρου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της κατοχής των πηγών ενέργειας από το κεφάλαιο.
Όχι στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στη Μεσόγειο!
Όχι στον πόλεμο και την περιβαλλοντική καταστροφή!
