Θα αξιοποιήσουμε την απλή, κοινή λογική και την παρατήρηση.
Παράκληση να παρατηρείτε αυτό που παρατηρείτε και όχι αυτό που κάποιος (αυθεντία ή μη) σας λέει ότι παρατηρείτε. Ούτε καν ο γράφων.
Το κείμενο αυτό έχει ως τίτλο “Αυτοκτονία και ψυχοφάρμακα”. Μην κάνετε την υπόθεση από τον τίτλο ότι γνωρίζετε όλο το περιεχόμενό του. Διαβάστε το ως το τέλος. Και σταματήστε κατά την πορεία και ξεκαθαρίστε οποιαδήποτε λέξη ή όρο διαβάσετε που δε θα σας είναι πλήρως κατανοητός, χρησιμοποιώντας ένα αξιοπρεπές λεξικό (όχι λεξικό τσέπης) πριν συνεχίσετε. Καθώς τα κύτταρα που δομούν το λόγο (γραπτό ή προφορικό) είναι οι λέξεις, τα λεξικά ως εργαλείο ξεκαθαρίσματος των λέξεων είναι ένα πολύτιμο όπλο στο δρόμο προς την κατανόηση.
Αν θέλαμε να συγκεντρώσουμε όλα τα αίτια της αυτοκτονίας κάτω από έναν κοινό παρονομαστή, μετά από όχι επιφανειακή παρατήρηση του φαινομένου θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα πως κάποιος γίνεται αυτόχειρας αφού θεωρήσει ότι δε μπορεί να αλλάξει κάτι στο περιβάλλον του το οποίο επιθυμεί να αλλάξει και συνεπεία του γεγονότος αυτού νιώθει πώς δε μπορεί να αντέξει στην πίεση, κρίνοντας ότι η υπέρτατη άρνηση του εαυτού του (ο φόνος του σώματός του με δική του πρωτοβουλία και ενέργειες) θα τον λυτρώσει από την πίεση που δε μπορεί να αντιμετωπίσει.
Πέρα από αυτή τη βασική γραμμή, το αν εμείς ως εξωτερικοί παρατηρητές συμφωνούμε ή διαφωνούμε με την ποσότητα της πίεσης που οδήγησε τον αυτόχειρα στην πράξη του, καθώς και η αντικειμενική φύση της πίεσης ή το αν αυτή ήταν εσωτερική, εξωτερική, λογική, παράλογη, είναι σχεδόν αδιάφορα για το σκοπό της σημερινής μας συζήτησης.
Αυτό που δε μπορούσε λοιπόν να αντιμετωπίσει και να χειριστεί ο αυτόχειρας και που τον οδήγησε στην αυτοκτονία, θα μπορούσαμε αντιστρέφοντας την πορεία της σκέψης μας (και της πράξης του) να υποθέσουμε με σχετική ασφάλεια πως αν μπορούσε να το αντιμετωπίσει και να το χειριστεί έστω σε κάποιο βαθμό, δεν θα αυτοκτονούσε.
Συνεπώς πώς αποτρέπουμε μια αυτοκτονία; Ενδυναμώνοντας την ικανότητα του πιθανώς υποψηφίου αυτόχειρα να αντιμετωπίζει και να λύνει τα προβλήματά του, ιδίως τα πολύ πιεστικά, αυτά που ο ίδιος θεωρεί δυνητικά θανάσιμα για εκείνον.
“Όχι!”, κραυγάζει μια διαδεδομένη “επιστήμη” που έχει τις ρίζες της στην αυταρχική, απολυταρχική και υλιστική πολιτικοκοινωνική σκηνή της Γερμανίας του τελευταίου τρίτου του 19ου αιώνα και έχει εξελιχθεί σε σχεδόν παγκόσμια επικρατούσα κοσμοθεωρία (ή τουλάχιστον το επιδιώκει ενεργά). “Θα χορηγήσουμε στον (πάντα κατά τη δική μας υποκειμενική και αυθαίρετη κρίση ως ειδικοί) υποψήφιο αυτόχειρα αντικαταθλιπτικά ψυχο-φάρμακα (τι βλάσφημος όρος αλήθεια) και αυτό θα τον αποτρέψει από την αυτοκτονία”. Το γεγονός ότι η χορήγηση ψυχο-φαρμάκων αποτελεί την εισαγωγή άλλου ενός επιπρόσθετου αυθαίρετου παράγοντα (η Βιοχημεία, η επιστήμη της χημείας των ζωντανών οργανισμών, ακόμα ερευνά τις συνέπειες εργαστηριακά παρασκευασμένων ή με φυσική προέλευση χημικών ουσιών στον ανθρώπινο οργανισμό) σε ένα ήδη βεβαρημένο και έτοιμο πιθανώς να καταρεύσει πολύπλοκο και θαυμαστό σύνθετο ον όπως είναι ένα ανθρώπινο ον, φαίνεται να διαφεύγει από τους “ειδικούς” και τις αυθεντίες-θεράποντες αυτής της καταστροφικής Λατρείας (Cult) του Εγκεφάλου: “Ψυχή δεν υπάρχει, ο εγκέφαλος είναι η ψυχή, όλα είναι ύλη και οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι αποτέλεσμα χημικών αντιδράσεων και με την εισαγωγή των κατάλληλων φαρμάκων στο σύστημα, ή με την κατάλληλη δόση ηλεκτροπληξίας στο πλέον ευαίσθητο όργανο του ανθρώπινου σώματος, τα προβλήματά σου θα λυθούν και δεν θα αυτοκτονήσεις”.
Πώς;
Σας φαίνεται λογικό;
Εσείς όταν το αυτοκίνητό σας παθαίνει λάστιχο, κατεβαίνετε και περιχαρείς ξεφουσκώνετε και τα άλλα τρία λάστιχα προκειμένου να φτάσετε στον προορισμό σας;
Ας το κοιτάξουμε λίγο. Θεωρείσαι υποψήφιος αυτόχειρας επειδή δείχνεις να αδυνατείς να επιλύσεις ορισμένα πιεστικά προβλήματα σου κι εμείς, αντί να σε καταστήσουμε πιο ικανό και να σε ενθαρρύνουμε να αρχίσεις να αντιμετωπίζεις και να επιλύεις τα προβλήματά σου, σε υποτιμούμε, σε υποβιβάζουμε στο επίπεδο της ύλης και σου χορηγούμε ουσίες οι οποίες σε τελική ανάλυση προκαλούν αυτό που υποτίθεται ότι επιχειρούν να αποτρέψουν;
Ανοίξατε ποτέ μια συσκευασία αντικαταθλιπτικών ή εν γένει “ψυχο-φαρμάκων” να διαβάσετε τις ανεπιθύμητες ενέργειες; Επί τη ευκαιρία, δεν ονομάζονται πλέον “παρενέργειες” διότι είναι ενέργειες της ουσίας, ασχέτως αν δε μας αρέσουν και τις βαπτίζουμε “ανεπιθύμητες”.
Πώς γίνεται ένα “φάρμακο” που δίδεται σε άτομα με τάσεις αυτοκτονίας, να προκαλεί, ως “ανεπιθύμητη ενέργεια”, τάσεις αυτοκτονίας;
Τα ψυχο-φάρμακα (τί θρασύς ευφημισμός!) πετούν βίαια έναν άνθρωπο έξω από την προσωπική ζώνη της ιδανικής λειτουργίας του (από την οποία είχε πιθανώς γλιστρήσει εκτός ήδη σε κάποιο βαθμό) και είτε τον επιβραδύνουν σημαντικά (καθιστώντας τον ένα ανθρώπινο ζόμπι), είτε τον επιταχύνουν σημαντικά (με συμπτώματα γνωστά ως ακαθισία, κρίσεις πανικού κλπ). Το γεγονός ότι τα αποτελέσματα αυτά επιτυγχάνονται με χημικά μέσα είναι ο αστάθμητος παράγων που αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες του ανθρώπου που βρίσκεται σε δυσκολία να αυτοκτονήσει.
Δεν μπορείς να χειριστείς ένα κοινωνικό, πνευματικό ή διανοητικό πρόβλημα με χημικά μέσα ή επιβεβλημένη ηλεκτροπληξία. Ούτε με αστήρικτες γνώμες και επιστημονικοφανείς εκτιμήσεις, ούτε με οποιοδήποτε άλλο αυταρχικό και απάνθρωπο μέσο. Δεν καθίσταται κάποιος πιο λογικός και πιο ικανός να επιλύει τα προβλήματά του αν του αλλάξεις (ή επιχειρήσεις να του αλλάξεις) τη χημεία του εγκεφάλου του ή να του καταστρέψεις μέρος του ευαίσθητου αυτού και πολύτιμου οργάνου του ανθρωπίνου σώματος με ηλεκτροσόκ, σε όσο μοντέρνο πακέτο μάρκετινγκ και αν το τυλίξεις όλο αυτό.
Η άκριτη υποταγή στην αυθεντία, η ανάγκη να εμπιστευτείς τον ειδικό και η συνήθης πρακτική του κλάδου να χορηγεί ψυχοφάρμακα είναι οι τρεις βασικοί παράγοντες χάρις στους οποίους η πλειονότητα των “ειδικών” τη γλιτώνει (συνήθως) έως σήμερα από τα αστικά και ποινικά δικαστήρια. Ο ποινικός νόμος όμως είναι εκεί. Και μια φούσκα δεν κρατάει ποτέ για πάντα. Δεν είσαι πάντα ό,τι δηλώσεις. Ο βασιλιάς είναι γυμνός και ολοένα και περισσότεροι καθημερινοί άνθρωποι, επιστήμονες και -κυρίως- δικαστές παγκοσμίως το διαπιστώνουν και κάνουν τη δουλειά τους.
Μην υποτιμάτε τον εαυτό σας, την εγγενή ικανότητά σας για λογική, για παρατήρηση και για ορθή κρίση. Διαβάστε στα ψιλά γράμματα των ειδήσεων και ερευνήστε το βαθύτερα και θα δείτε ότι σχεδόν κάθε αυτόχειρας, έγινε αυτόχειρας μετά από τη λήψη ψυχ-ιατρικών φαρμάκων ή ψυχ-ιατρικής “θεραπείας”. Ένα όν δεν προβαίνει στο απονενοημένο βήμα, όσο κι αν προειδοποιεί ή απειλεί ότι θα το πράξει, αν δεν υποστεί την τελευταία κλωτσιά που θα τον ρίξει στο γκρεμό της ύστατης απελπισίας, την υπέρτατη των υποτιμήσεων πράξη ασέβειας προς τη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η οποία είναι η χορήγηση “αντικαταθλιπτικών” ή ηλεκτροσόκ.
Μη λησμονούμε επίσης τον YOLO* Factor: τον Παράγοντα Ζεις-Μονάχα-μία-Φορά, ως φιλοσοφία και στάση ζωής. Όλως συμπτωματικώς, η στάση αυτή ζωής καλλιεργήθηκε από την ίδια "επιστήμη" και μετρά μόλις ενάμιση αιώνα κοινωνικής καριέρας (ενώ ο Άνθρωπος γνώριζε την πνευματική φύση του επί χιλιετίες) και ολοφάνερα διευκολύνει την αυτοκτονία ως "λύση" στη σκέψη του υποψηφίου αυτόχειρα, αφού όταν πεθάνεις “σβήνουν τα φώτα”, όλα τελείωσαν και δεν υπάρχει τίποτα, ούτε καμία συνέπεια.
* YOLO: You Only Live Once.
Ασφαλώς και υπάρχουν συνάνθρωποί μας που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Λύσεις εναλλακτικές στα "ψυχο-φάρμακα" και στο ECT (Electro-Convulsive Therapy, το γνωστό μας ηλεκτροσόκ υπό νέο όνομα και πιο "πολιτισμένο" βερνίκι μάρκετινγκ) ασφαλώς υπάρχουν. Αυτές οι λύσεις αποτελούσαν κάποτε την κρατούσα πρακτική και οι στατιστικές των αυτοκτονιών ήταν χαμηλότερες. Πολύ χαμηλότερες.
Αν όλα αυτά που μόλις διαβάσατε έρχονται σε αντίθεση με την εκπαίδευσή σας, παρακαλώ γυρίστε το χρόνο πίσω και αναλογιστείτε αν η ακαδημαϊκή εκπαίδευσή σας σάς επιβλήθηκε αυταρχικά ως "απόψεις αυθεντιών" ή σας επετράπη να διατηρήσετε μια κριτική στάση κατά τη διάρκειά της.
Αν όσα διαβάσατε έρχονται σε σύγκρουση με το προσωπικό ή με το οικονομικό σας συμφέρον, παρακαλώ επανεκτιμήστε τα κίνητρά σας.
Αν πάλι είστε οπαδοί της Ευγονικής, μιας ρατσιστικής ψευδοεπιστήμης που αναπτύχθηκε στο ίδιο λίκνο με την ψυχ-ιατρική και πλάι-πλάι μ’ αυτήν, δεν έχω να πω τίποτα παρά σας αφήνω στην κρίση της πλειονότητας των Ανθρώπων.
Οι άνθρωποι, όσο ταλαιπωρημένοι κι αν φαίνονται από τα καθημερινά βάσανά τους, αποκτούν υπεράνθρωπες δυνάμεις και εξεγείρονται σαν αγριεμένα λιοντάρια όταν πρόκειται να υπερασπιστούν τους αγαπημένους τους και ιδίως τα παιδιά τους. Ο μόνος τρόπος να τους κρατήσεις υπόδουλους για τους δικούς σου σκοπούς είναι να τους ξεγελάσεις ότι πρόκειται για το καλό τους. Χωρίς τη συναίνεσή τους δε μπορείς να ασχημονείς και να αισχροκερδείς εις βάρος τους. Γι’ αυτό και όλα τα καταπιεστικά, ψυχωτικά καθεστώτα (πολιτικά, “επιστημονικά” κλπ) πάντα επιζητούσαν να κερδίσουν τη συμφωνία του καταπιεζόμενου προκειμένου να τον οδηγήσουν στη σφαγή του.
Χωρίς τη συναίνεσή σου, κανείς δε μπορεί να σε βλάψει.
=================================================================
Προτεινόμενο υλικό για θέαση:
Ντοκιμαντέρ Η σκοτεινή πλευρά ενός χαπιού (The dark side of a pill) τρέιλερ https://www.youtube.com/watch?v=Buf1uDFYSXk
Ντοκιμαντέρ Εύκολο χρήμα πατώντας επί πτωμάτων https://www.cchr.gr/videos/making-a-killing/
Ντοκιμαντέρ Το μάρκετινγκ της τρέλας: είμαστε όλοι τρελοί; https://www.cchr.gr/videos/marketing-of-madness/
Προτεινόμενο υλικό για ανάγνωση:
Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωµάτων στην Πνευματική Υγεία https://www.cchr.gr/about-us/mental-health-declaration-of-human-rights.html
Κατάλογος ανεπιθύμητων ενεργειών των ψυχοφαρμάκων
https://www.cchrint.org/psychdrugdangers/
Προτεινόμενες εναλλακτικές στα ψυχοφάρμακα και ηλεκτροσόκ:
https://www.cchr.gr/alternatives/right-to-be-informed.html
Αφιερώνεται στον κ. Μ.Γ. από την Αργολίδα, πατέρα, σύζυγο και επαγγελματία ο οποίος αφαίρεσε τη ζωή του προσφάτως δια αυτο-απαγχονισμού, αφού μπήκε στα ψυχοφάρμακα. Αφιερώνεται επίσης στην οικογένεια και τους φίλους του εκλιπόντος με τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια.
Το παρόν γράφτηκε λίγες ώρες πριν φτάσει σε εμάς η είδηση της αυτοχειρίας του κ. Μ.Γ.
Προσοχή: δεν συνιστάται κατά κανέναν τρόπο η απότομη διακοπή ψυχοτρόπων όπως τα αντικαταθλιπτικά ψυχοφάρμακα. Η απεξάρτηση χρειάζεται να γίνει σταδιακά και πάντα υπό την στενή επίβλεψη και καθοδήγηση ενός έμπιστου Ιατρού.
Αθήνα, Αύγουστος 2020, Σωτήριος Πλαγιανός, Κοινωνιολόγος, sotplag@yahoo.com
Το κείμενο αυτό έχει ως τίτλο “Αυτοκτονία και ψυχοφάρμακα”. Μην κάνετε την υπόθεση από τον τίτλο ότι γνωρίζετε όλο το περιεχόμενό του. Διαβάστε το ως το τέλος. Και σταματήστε κατά την πορεία και ξεκαθαρίστε οποιαδήποτε λέξη ή όρο διαβάσετε που δε θα σας είναι πλήρως κατανοητός, χρησιμοποιώντας ένα αξιοπρεπές λεξικό (όχι λεξικό τσέπης) πριν συνεχίσετε. Καθώς τα κύτταρα που δομούν το λόγο (γραπτό ή προφορικό) είναι οι λέξεις, τα λεξικά ως εργαλείο ξεκαθαρίσματος των λέξεων είναι ένα πολύτιμο όπλο στο δρόμο προς την κατανόηση.
Αν θέλαμε να συγκεντρώσουμε όλα τα αίτια της αυτοκτονίας κάτω από έναν κοινό παρονομαστή, μετά από όχι επιφανειακή παρατήρηση του φαινομένου θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα πως κάποιος γίνεται αυτόχειρας αφού θεωρήσει ότι δε μπορεί να αλλάξει κάτι στο περιβάλλον του το οποίο επιθυμεί να αλλάξει και συνεπεία του γεγονότος αυτού νιώθει πώς δε μπορεί να αντέξει στην πίεση, κρίνοντας ότι η υπέρτατη άρνηση του εαυτού του (ο φόνος του σώματός του με δική του πρωτοβουλία και ενέργειες) θα τον λυτρώσει από την πίεση που δε μπορεί να αντιμετωπίσει.
Πέρα από αυτή τη βασική γραμμή, το αν εμείς ως εξωτερικοί παρατηρητές συμφωνούμε ή διαφωνούμε με την ποσότητα της πίεσης που οδήγησε τον αυτόχειρα στην πράξη του, καθώς και η αντικειμενική φύση της πίεσης ή το αν αυτή ήταν εσωτερική, εξωτερική, λογική, παράλογη, είναι σχεδόν αδιάφορα για το σκοπό της σημερινής μας συζήτησης.
Αυτό που δε μπορούσε λοιπόν να αντιμετωπίσει και να χειριστεί ο αυτόχειρας και που τον οδήγησε στην αυτοκτονία, θα μπορούσαμε αντιστρέφοντας την πορεία της σκέψης μας (και της πράξης του) να υποθέσουμε με σχετική ασφάλεια πως αν μπορούσε να το αντιμετωπίσει και να το χειριστεί έστω σε κάποιο βαθμό, δεν θα αυτοκτονούσε.
Συνεπώς πώς αποτρέπουμε μια αυτοκτονία; Ενδυναμώνοντας την ικανότητα του πιθανώς υποψηφίου αυτόχειρα να αντιμετωπίζει και να λύνει τα προβλήματά του, ιδίως τα πολύ πιεστικά, αυτά που ο ίδιος θεωρεί δυνητικά θανάσιμα για εκείνον.
“Όχι!”, κραυγάζει μια διαδεδομένη “επιστήμη” που έχει τις ρίζες της στην αυταρχική, απολυταρχική και υλιστική πολιτικοκοινωνική σκηνή της Γερμανίας του τελευταίου τρίτου του 19ου αιώνα και έχει εξελιχθεί σε σχεδόν παγκόσμια επικρατούσα κοσμοθεωρία (ή τουλάχιστον το επιδιώκει ενεργά). “Θα χορηγήσουμε στον (πάντα κατά τη δική μας υποκειμενική και αυθαίρετη κρίση ως ειδικοί) υποψήφιο αυτόχειρα αντικαταθλιπτικά ψυχο-φάρμακα (τι βλάσφημος όρος αλήθεια) και αυτό θα τον αποτρέψει από την αυτοκτονία”. Το γεγονός ότι η χορήγηση ψυχο-φαρμάκων αποτελεί την εισαγωγή άλλου ενός επιπρόσθετου αυθαίρετου παράγοντα (η Βιοχημεία, η επιστήμη της χημείας των ζωντανών οργανισμών, ακόμα ερευνά τις συνέπειες εργαστηριακά παρασκευασμένων ή με φυσική προέλευση χημικών ουσιών στον ανθρώπινο οργανισμό) σε ένα ήδη βεβαρημένο και έτοιμο πιθανώς να καταρεύσει πολύπλοκο και θαυμαστό σύνθετο ον όπως είναι ένα ανθρώπινο ον, φαίνεται να διαφεύγει από τους “ειδικούς” και τις αυθεντίες-θεράποντες αυτής της καταστροφικής Λατρείας (Cult) του Εγκεφάλου: “Ψυχή δεν υπάρχει, ο εγκέφαλος είναι η ψυχή, όλα είναι ύλη και οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι αποτέλεσμα χημικών αντιδράσεων και με την εισαγωγή των κατάλληλων φαρμάκων στο σύστημα, ή με την κατάλληλη δόση ηλεκτροπληξίας στο πλέον ευαίσθητο όργανο του ανθρώπινου σώματος, τα προβλήματά σου θα λυθούν και δεν θα αυτοκτονήσεις”.
Πώς;
Σας φαίνεται λογικό;
Εσείς όταν το αυτοκίνητό σας παθαίνει λάστιχο, κατεβαίνετε και περιχαρείς ξεφουσκώνετε και τα άλλα τρία λάστιχα προκειμένου να φτάσετε στον προορισμό σας;
Ας το κοιτάξουμε λίγο. Θεωρείσαι υποψήφιος αυτόχειρας επειδή δείχνεις να αδυνατείς να επιλύσεις ορισμένα πιεστικά προβλήματα σου κι εμείς, αντί να σε καταστήσουμε πιο ικανό και να σε ενθαρρύνουμε να αρχίσεις να αντιμετωπίζεις και να επιλύεις τα προβλήματά σου, σε υποτιμούμε, σε υποβιβάζουμε στο επίπεδο της ύλης και σου χορηγούμε ουσίες οι οποίες σε τελική ανάλυση προκαλούν αυτό που υποτίθεται ότι επιχειρούν να αποτρέψουν;
Ανοίξατε ποτέ μια συσκευασία αντικαταθλιπτικών ή εν γένει “ψυχο-φαρμάκων” να διαβάσετε τις ανεπιθύμητες ενέργειες; Επί τη ευκαιρία, δεν ονομάζονται πλέον “παρενέργειες” διότι είναι ενέργειες της ουσίας, ασχέτως αν δε μας αρέσουν και τις βαπτίζουμε “ανεπιθύμητες”.
Πώς γίνεται ένα “φάρμακο” που δίδεται σε άτομα με τάσεις αυτοκτονίας, να προκαλεί, ως “ανεπιθύμητη ενέργεια”, τάσεις αυτοκτονίας;
Τα ψυχο-φάρμακα (τί θρασύς ευφημισμός!) πετούν βίαια έναν άνθρωπο έξω από την προσωπική ζώνη της ιδανικής λειτουργίας του (από την οποία είχε πιθανώς γλιστρήσει εκτός ήδη σε κάποιο βαθμό) και είτε τον επιβραδύνουν σημαντικά (καθιστώντας τον ένα ανθρώπινο ζόμπι), είτε τον επιταχύνουν σημαντικά (με συμπτώματα γνωστά ως ακαθισία, κρίσεις πανικού κλπ). Το γεγονός ότι τα αποτελέσματα αυτά επιτυγχάνονται με χημικά μέσα είναι ο αστάθμητος παράγων που αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες του ανθρώπου που βρίσκεται σε δυσκολία να αυτοκτονήσει.
Δεν μπορείς να χειριστείς ένα κοινωνικό, πνευματικό ή διανοητικό πρόβλημα με χημικά μέσα ή επιβεβλημένη ηλεκτροπληξία. Ούτε με αστήρικτες γνώμες και επιστημονικοφανείς εκτιμήσεις, ούτε με οποιοδήποτε άλλο αυταρχικό και απάνθρωπο μέσο. Δεν καθίσταται κάποιος πιο λογικός και πιο ικανός να επιλύει τα προβλήματά του αν του αλλάξεις (ή επιχειρήσεις να του αλλάξεις) τη χημεία του εγκεφάλου του ή να του καταστρέψεις μέρος του ευαίσθητου αυτού και πολύτιμου οργάνου του ανθρωπίνου σώματος με ηλεκτροσόκ, σε όσο μοντέρνο πακέτο μάρκετινγκ και αν το τυλίξεις όλο αυτό.
Η άκριτη υποταγή στην αυθεντία, η ανάγκη να εμπιστευτείς τον ειδικό και η συνήθης πρακτική του κλάδου να χορηγεί ψυχοφάρμακα είναι οι τρεις βασικοί παράγοντες χάρις στους οποίους η πλειονότητα των “ειδικών” τη γλιτώνει (συνήθως) έως σήμερα από τα αστικά και ποινικά δικαστήρια. Ο ποινικός νόμος όμως είναι εκεί. Και μια φούσκα δεν κρατάει ποτέ για πάντα. Δεν είσαι πάντα ό,τι δηλώσεις. Ο βασιλιάς είναι γυμνός και ολοένα και περισσότεροι καθημερινοί άνθρωποι, επιστήμονες και -κυρίως- δικαστές παγκοσμίως το διαπιστώνουν και κάνουν τη δουλειά τους.
Μην υποτιμάτε τον εαυτό σας, την εγγενή ικανότητά σας για λογική, για παρατήρηση και για ορθή κρίση. Διαβάστε στα ψιλά γράμματα των ειδήσεων και ερευνήστε το βαθύτερα και θα δείτε ότι σχεδόν κάθε αυτόχειρας, έγινε αυτόχειρας μετά από τη λήψη ψυχ-ιατρικών φαρμάκων ή ψυχ-ιατρικής “θεραπείας”. Ένα όν δεν προβαίνει στο απονενοημένο βήμα, όσο κι αν προειδοποιεί ή απειλεί ότι θα το πράξει, αν δεν υποστεί την τελευταία κλωτσιά που θα τον ρίξει στο γκρεμό της ύστατης απελπισίας, την υπέρτατη των υποτιμήσεων πράξη ασέβειας προς τη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η οποία είναι η χορήγηση “αντικαταθλιπτικών” ή ηλεκτροσόκ.
Μη λησμονούμε επίσης τον YOLO* Factor: τον Παράγοντα Ζεις-Μονάχα-μία-Φορά, ως φιλοσοφία και στάση ζωής. Όλως συμπτωματικώς, η στάση αυτή ζωής καλλιεργήθηκε από την ίδια "επιστήμη" και μετρά μόλις ενάμιση αιώνα κοινωνικής καριέρας (ενώ ο Άνθρωπος γνώριζε την πνευματική φύση του επί χιλιετίες) και ολοφάνερα διευκολύνει την αυτοκτονία ως "λύση" στη σκέψη του υποψηφίου αυτόχειρα, αφού όταν πεθάνεις “σβήνουν τα φώτα”, όλα τελείωσαν και δεν υπάρχει τίποτα, ούτε καμία συνέπεια.
* YOLO: You Only Live Once.
Ασφαλώς και υπάρχουν συνάνθρωποί μας που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Λύσεις εναλλακτικές στα "ψυχο-φάρμακα" και στο ECT (Electro-Convulsive Therapy, το γνωστό μας ηλεκτροσόκ υπό νέο όνομα και πιο "πολιτισμένο" βερνίκι μάρκετινγκ) ασφαλώς υπάρχουν. Αυτές οι λύσεις αποτελούσαν κάποτε την κρατούσα πρακτική και οι στατιστικές των αυτοκτονιών ήταν χαμηλότερες. Πολύ χαμηλότερες.
Αν όλα αυτά που μόλις διαβάσατε έρχονται σε αντίθεση με την εκπαίδευσή σας, παρακαλώ γυρίστε το χρόνο πίσω και αναλογιστείτε αν η ακαδημαϊκή εκπαίδευσή σας σάς επιβλήθηκε αυταρχικά ως "απόψεις αυθεντιών" ή σας επετράπη να διατηρήσετε μια κριτική στάση κατά τη διάρκειά της.
Αν όσα διαβάσατε έρχονται σε σύγκρουση με το προσωπικό ή με το οικονομικό σας συμφέρον, παρακαλώ επανεκτιμήστε τα κίνητρά σας.
Αν πάλι είστε οπαδοί της Ευγονικής, μιας ρατσιστικής ψευδοεπιστήμης που αναπτύχθηκε στο ίδιο λίκνο με την ψυχ-ιατρική και πλάι-πλάι μ’ αυτήν, δεν έχω να πω τίποτα παρά σας αφήνω στην κρίση της πλειονότητας των Ανθρώπων.
Οι άνθρωποι, όσο ταλαιπωρημένοι κι αν φαίνονται από τα καθημερινά βάσανά τους, αποκτούν υπεράνθρωπες δυνάμεις και εξεγείρονται σαν αγριεμένα λιοντάρια όταν πρόκειται να υπερασπιστούν τους αγαπημένους τους και ιδίως τα παιδιά τους. Ο μόνος τρόπος να τους κρατήσεις υπόδουλους για τους δικούς σου σκοπούς είναι να τους ξεγελάσεις ότι πρόκειται για το καλό τους. Χωρίς τη συναίνεσή τους δε μπορείς να ασχημονείς και να αισχροκερδείς εις βάρος τους. Γι’ αυτό και όλα τα καταπιεστικά, ψυχωτικά καθεστώτα (πολιτικά, “επιστημονικά” κλπ) πάντα επιζητούσαν να κερδίσουν τη συμφωνία του καταπιεζόμενου προκειμένου να τον οδηγήσουν στη σφαγή του.
Χωρίς τη συναίνεσή σου, κανείς δε μπορεί να σε βλάψει.
=================================================================
Προτεινόμενο υλικό για θέαση:
Ντοκιμαντέρ Η σκοτεινή πλευρά ενός χαπιού (The dark side of a pill) τρέιλερ https://www.youtube.com/watch?v=Buf1uDFYSXk
Ντοκιμαντέρ Εύκολο χρήμα πατώντας επί πτωμάτων https://www.cchr.gr/videos/making-a-killing/
Ντοκιμαντέρ Το μάρκετινγκ της τρέλας: είμαστε όλοι τρελοί; https://www.cchr.gr/videos/marketing-of-madness/
Προτεινόμενο υλικό για ανάγνωση:
Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωµάτων στην Πνευματική Υγεία https://www.cchr.gr/about-us/mental-health-declaration-of-human-rights.html
Κατάλογος ανεπιθύμητων ενεργειών των ψυχοφαρμάκων
https://www.cchrint.org/psychdrugdangers/
Προτεινόμενες εναλλακτικές στα ψυχοφάρμακα και ηλεκτροσόκ:
https://www.cchr.gr/alternatives/right-to-be-informed.html
Αφιερώνεται στον κ. Μ.Γ. από την Αργολίδα, πατέρα, σύζυγο και επαγγελματία ο οποίος αφαίρεσε τη ζωή του προσφάτως δια αυτο-απαγχονισμού, αφού μπήκε στα ψυχοφάρμακα. Αφιερώνεται επίσης στην οικογένεια και τους φίλους του εκλιπόντος με τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια.
Το παρόν γράφτηκε λίγες ώρες πριν φτάσει σε εμάς η είδηση της αυτοχειρίας του κ. Μ.Γ.
Προσοχή: δεν συνιστάται κατά κανέναν τρόπο η απότομη διακοπή ψυχοτρόπων όπως τα αντικαταθλιπτικά ψυχοφάρμακα. Η απεξάρτηση χρειάζεται να γίνει σταδιακά και πάντα υπό την στενή επίβλεψη και καθοδήγηση ενός έμπιστου Ιατρού.
Αθήνα, Αύγουστος 2020, Σωτήριος Πλαγιανός, Κοινωνιολόγος, sotplag@yahoo.com
