Μαζί με την Μαντώ Μαυρογένους είναι οι πιο προβεβλημένες γυναικείες μορφές του αγώνα που οδήγησαν στην απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό. Κι αυτό καθόλου άδικα καθώς αφιέρωσε ολόκληρη την ζωή της –και φυσικά την περιουσία της- στον κοινό σκοπό.
Η Μπουμπουλίνα απέκτησε οικονομική επιφάνεια κυρίως από όσα είχε από τους δύο πρώην συζύγους της. Θα μπορούσε με αυτά τα χρήματα, την ακίνητη περιουσία αλλά και τα καράβια της να ζήσει όπως ήθελε. Εκείνη, όμως, προτίμησε να αφοσιωθεί πλήρως στον αγώνα και ουδέποτε έθεσε το προσωπικό συμφέρον της πάνω από εκείνο του αγώνα.
Και μάλιστα προσέφερε ακόμη και με τρόπους που συνήθως δεν φανταζόμαστε όταν αναφερόμαστε στην Επανάσταση του 1821. Είχε την ιδέα και τελικά υλοποίησε ένα διαφορετικό σχέδιο το οποίο στόχευε στην αποσταθεροποίηση της τουρκικής οικονομίας. Πώς συνέβη αυτό; Με δύο νομισματοκοπεία τα οποία έστησε στο Ναύπλιο και στις Σπέτσες. Σε αυτά έφτιαχνε κάλπικα γρόσια τα οποία στη συνέχεια διοχέτευε στην Μικρά Ασία. Αυτό το πλαστό χρήμα δημιουργούσε προβλήματα τόσο σημαντικά που συχνά ήταν μεγαλύτερα και από εκείνα στα πεδία των μαχών. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Έλληνες αποκαλούσαν αυτά τα κίβδηλα νομίσματα «Μπουμπουλίνες», αναγνωρίζοντας την δική της συνεισφορά.
Βέβαια η δράση για την οποία έμεινε κυρίως γνωστή ήταν η πολεμική. Δαπάνησε ένα σημαντικό μέρος των χρημάτων της για να συγκροτήσει και να συντηρήσει έναν μικρό στρατό και συγκεκριμένα ένα εκστρατευτικό σώμα, το οποίο με (επίσης) δικά της πλεούμενα κατόρθωσε να αποκλείσει τα τουρκικά οχυρά στον Ναύπλιο και την Τρίπολη. Φυσικά αυτές οι επιτυχίες ήρθαν με τεράστιο οικονομικό κόστος και είχαν ως αποτέλεσμα να εξανεμιστεί η περιουσία της.
Ξεχώρισε επίσης για την στάση της στο θέμα της φυλάκισης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη το 1824. Ήταν ανάμεσα στους λίγους που αντέδρασαν ανοιχτά στην δίωξη του σπουδαίου οπλαρχηγού και το πλήρωσε κιόλας ακριβά αφού παρά και την δική της ανεκτίμητη συνεισφορά στην απελευθέρωση, αποφασίστηκε να εξοριστεί στις Σπέτσες και να παραμείνει εκεί σε κατάσταση περιορισμού. Ακόμη κι έτσι και παρά την πικρία της για την στάση των συμπατριωτών της όταν πληροφορήθηκε για την αποβίβαση στην Πύλο του Ιμπραήμ Πασά με περίπου 4.500 άνδρες, αποφάσισε να δράσει ξανά αντιλαμβανόμενη ότι εάν οι δυνάμεις των Τούρκων και των Αιγύπτιων δεν αντιμετωπίζονταν έγκαιρα, ο αγώνας θα έμπαινε σε περιπέτειες.
Ωστόσο δεν πρόλαβε ποτέ να υλοποιήσει τα νέα σχέδιά της…
Ο γιος της Γεώργιος είχε ερωτευθεί μια κοπέλα της περιοχής, την Βγενή Κούτση. Το πρόβλημα ήταν ότι αυτή ήταν ήδη αρραβωνιασμένη, με αποτέλεσμα ο νεαρός άνδρας να την κλέψει προκειμένου να την παντρευτεί. Στη συνέχεια την έκρυψε στο σπίτι του πρώτου συζύγου της Μπουμπουλίνας, Δημήτριου Γιάννουζα. Οι Κούτσηδες θεώρησαν υπέρτατη προσβολή για την οικογένειά τους αυτό το γεγονός και πολλά από τα μέλη της κατέφθασαν οπλισμένα μέχρι έξω από το σπίτι απαιτώντας την επιστροφή της Βγενής.
«Δεν είναι εδώ το κορίτσι. Φύγετε» τους φώναξε από μέσα η Μπουμπουλίνα, χωρίς όμως να γίνει πιστευτή, με αποτέλεσμα οι εξαγριωμένοι συγγενείς να ετοιμάζονται να σπάσουν την εξώπορτα και να αρπάξουν την κοπέλα με την βία. Τότε εμφανίστηκε ο αδελφός της Μπουμπουλίνας, Καπετάν Μανόλης που παράλληλα ήταν παντρεμένος και με την αδελφή της Βγενής, ο οποίος προσπάθησε να τους ηρεμήσει.
Την ίδια ώρα ζήτησε από την Μπουμπουλίνα να βγει στο παράθυρο για να συζητήσουν, όπως και έγινε. Δυστυχώς, όμως, όταν συνέβη αυτό, ο αδελφός της Βγενής, Ιωάννης Κούτσης, τυφλωμένος από οργή για την προσβολή στην τιμή της οικογένειας, δεν κρατήθηκε και την πυροβόλησε. Η σφαίρα βρήκε την Μπουμπουλίνα στο μέτωπο και την σκότωσε ακαριαία. Και κάπως έτσι ένα ελληνικό χέρι κατάφερε να κάνει αυτό στο οποίο απέτυχαν αμέτρητα χέρια Οθωμανών…
