«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Πριν μιλήσω για το νομοσχέδιο, κατ’ αρχάς θέλω κι εγώ να εκφράσω τη θλίψη μου για την απώλεια των δύο εξαίρετων συναδέλφων, του Μανούσου Βολουδάκη και του Νεκτάριου Σαντορινιού. Συλλυπητήρια στις οικογένειές τους.
Επίσης, θέλω να πω ότι προσυπογράφω τα όσα είπε ο συνάδελφος Μπάμπης Παπαδημητρίου για τους δημοσιογράφους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Κύριε Υπουργέ,
Συζητάμε σήμερα ένα νομοσχέδιο που διασφαλίζει τις προϋποθέσεις για την υλοποίηση ενός ιδιαίτερα σημαντικού έργου, του Πάρκου Ναυτικής Παράδοσης στο Φαληρικό Δέλτα.
Πρόκειται για ένα όραμα τριών δεκαετιών που σκόνταφτε μεταξύ άλλων στο περίπλοκο ιδιοκτησιακό καθεστώς της έκτασης, περιπλοκές τις οποίες επιλύει αποφασιστικά το υπό συζήτηση νομοσχέδιο.
Δημιουργείται έτσι, όχι απλώς ένα ακόμη ναυτικό μουσείο, αλλά ένα τοπόσημο που αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την ενιαία και διαχρονική ναυτική παράδοση του Ελληνισμού, προβάλλοντας τόσο το πολεμικό όσο και το εμπορικό μας ναυτικό, καθώς και το λιμενικό σώμα και την ακτοφυλακή.
Πρόκειται για μια συμβολική υπογράμμιση όχι απλώς της αναγνώρισης της τεράστιας σημασίας της ναυτοσύνης στη διαμόρφωση και την ιστορική εξέλιξη της ελληνικής ταυτότητας, αλλά και της αποφασιστικότητάς μας να συνεχίσουμε ως έθνος, ως λαός να πρωταγωνιστούμε παγκοσμίως στις θάλασσες της υδρογείου.
Άλλωστε, η κατά βάση ορεινή γεωμορφία της ελληνικής χερσονήσου, η εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα, το κάλεσμα του αρχιπελάγου των νησιών μας, και αργότερα ολόκληρης της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας, έδωσαν εξαρχής στον ελληνισμό τον ανοιχτό του χαρακτήρα.
Χάρη στη θάλασσα και τη ναυτοσύνη, η ελληνική ταυτότητα είναι ανοιχτή και εξωστρεφής, πρόθυμη να αναζητήσει και να καλλιεργήσει σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλους λαούς, πρόθυμη να λειτουργήσει ως φορέας πολιτισμού και ευημερίας σε κάθε άκρη του κόσμου που διά θαλάσσης συνδέεται με την πατρίδα μας.
Η ελληνική παγκόσμια κυριαρχία στο εμπορικό ναυτικό, η αποφασιστική ισχύς και οι ιστορικοί θρίαμβοι του πολεμικού μας ναυτικού, η αποτελεσματικότητα του λιμενικού σώματος και της ακτοφυλακής στην προστασία των συνόρων και της νομιμότητας, είναι υπ’ αυτή την έννοια κεκτημένα αιώνων, τα οποία οφείλουμε να διαφυλάξουμε πάση θυσία.
Πάνω απ’ όλα, οφείλουμε με αποτελεσματικότητα να προωθήσουμε τη ναυτοσύνη, την ενεργή σχέση με τη θάλασσα με κάθε δυνατό τρόπο, στις νέες γενιές των Ελληνίδων και των Ελλήνων.
Και σ’ αυτή την κατεύθυνση, σ’ αυτόν τον στόχο όπου υπάρχουν ακόμη πολλά και σημαντικά που πρέπει να γίνουν ώστε τα παιδιά και οι νέοι άνθρωποι να γνωρίσουν και να ενισχύσουν τους δεσμούς που μας συνδέουν ως λαό με τη θάλασσα, το Πάρκο της Ναυτικής Παράδοσης μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά.
Θέλω γι’ αυτό να συγχαρώ και να ευχαριστήσω την αστική, μη κερδοσκοπική εταιρία Κύκλωψ και την οικογένεια Θεοδωρίδη που αναλαμβάνει το κόστος υλοποίησης αυτού του σημαντικού έργου, ως συνεχιστές της μεγάλης παράδοσης προσφοράς της εφοπλιστικής μας κοινότητας.
Καθώς λοιπόν το κόστος της δημιουργίας του Πάρκου θα καλυφθεί εξ’ ολοκλήρου από τον ιδιώτη, το δημόσιο θα ωφεληθεί όχι μόνο κατά τα 35 εκατομμύρια ευρώ της δωρεάς, αλλά και από τα θετικά αποτελέσματα που θα αρχίσει να παράγει αυτό το σημαντικό τοπόσημο με την ολοκλήρωσή του:
Αναφέρω ενδεικτικά μόνο την δημιουργία θέσεων εργασίας για την κατασκευή και τη λειτουργία του, την ουσιαστική του συμβουλή στον ευρύτερο στόχο της αναβάθμισης της νότιας ακτογραμμής της Αττικής, τη δημιουργία ενός σημείου αναφοράς για τη ναυτιλία ιδίως για τα παιδιά και τους νέους ανθρώπους, την αύξηση της επισκεψιμότητας στα πλωτά μας μουσεία του θρυλικού θωρηκτού Αφέρωφ, της Τριήρους Ολυμπιάς του πρώτου μουσείου-υποβρυχίου στη χώρα μας – του υποβρυχίου Πρωτεύς- που αποτελεί και συμπληρωματικό μέρος της συνολικής δωρεάς για τη δημιουργία του Πάρκου, καθώς και του εμπορικού πλοίου Ελλάς Λίμπερτυ.
Να συγχαρώ επίσης τον Υπουργό και τον Υφυπουργό κ. Χαρδαλιά για τη συμβολή και βεβαίως τον πρώην δήμαρχο Φαλήρου και νυν συνάδελφο, καθώς και τον νυν δήμαρχο ο οποίος είναι στα θεωρεία, για τη μεγάλη και ουσιαστική τους συμβολή ώστε να υλοποιηθεί αυτό το έργο.
Έτσι, όχι απλώς επιλύεται με τον καλύτερο τρόπο μια εκκρεμότητα δεκαετιών, όχι απλώς διασφαλίζεται η υλοποίηση ενός οράματος των ανθρώπων της Νότιας Αττικής και ολόκληρης της Ελλάδας, και συνολικά του πολεμικού και εμπορικού ναυτικού της πατρίδας μας, αλλά και δρομολογείται ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα ώστε το νότιο παραλιακό μέτωπο της Αττικής να αξιοποιήσει τις τεράστιες αναπτυξιακές του δυνατότητες με απόλυτο σεβασμό προς την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου.
Οφείλουμε λοιπόν αυτές τις πρωτοβουλίες προσφοράς του ιδιωτικού τομέα να τις αναδεικνύουμε διπλά:
Αφενός βεβαίως να διασφαλίζουμε θεσμικά τη μέγιστη διαφάνεια και αποτελεσματικότητα ώστε καμία σκιά και κανένα κώλυμα να μην εμποδίζει αυτές τις συνεργασίες μεταξύ του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα από το να λειτουργούν πραγματικά όπως πρέπει – κάτι που επιτυγχάνεται με τις σαφείς προβλέψεις του παρόντος νομοσχεδίου.
Αφετέρου, να χτίζουμε διαρκώς πάνω στην πολύτιμη πείρα αυτών των συνεργασιών, που θα μπορούσαν να πολλαπλασιαστούν με θετικά οφέλη για τη χώρα και για ολόκληρη την κοινωνία εφόσον εμπεδωθεί η πραγματικότητα μιας ειλικρινούς, διάφανους και ακώλυτης σχέσης.
Άλλωστε, όπως με την ολοκλήρωση του Πάρκου θα μας υπενθυμίζει και η Τριήρης Ολυμπιάς, και το Θωρηκτό Αφέρωφ ο θεσμός της χορηγίας που γεννήθηκε στην αρχαία Αθήνα αφορούσε τόσο το θέατρο και τις λοιπές δημόσιες τελετές, τον πολιτισμό, όσο και την πρακτική προϋπόθεση της άνθησής του, τη διασφάλιση δηλαδή των προϋποθέσεων της ακεραιότητας και της ευημερίας της πόλεως.
Δύο είναι λοιπόν τα χρέη, οι υψηλοί στόχοι που υπογραμμίζει αυτή πρωτοβουλία που αποτελεί και το θέμα του υπό συζήτηση νομοσχεδίου:
Πρώτον, να ενθαρρύνουμε θεσμικά ακόμη περισσότερο τη χορηγία, το πνεύμα των μεγάλων ευεργετών που ξεκινά από τους αρχαίους Αθηναίους χορηγούς και τον Ηρώδη Αττικό, και φτάνει μέσω του Αβέρωφ, του Ζάππα στη σύγχρονη γενιά των Ελλήνων που προσφέρουν στην πατρίδα.
Και δεύτερον, να ενισχύσουμε ακόμη αποφασιστικότερα τη σύνδεση των παιδιών και των νέων ανθρώπων με τη θάλασσα και τη ναυτοσύνη, μεταξύ άλλων μέσα και από προγράμματα στο σχολείο, μέσα από τη διαρκή αναβάθμιση των σχολών του εμπορικού και του πολεμικού ναυτικού, μέσα από την ενθάρρυνση της πρόσληψης Ελλήνων ναυτικών στα ελληνόκτητα πλοία πράγμα που γίνεται πλέον και έχουν δοθεί αρκετά κίνητρα, μέσα από τη προώθηση του θαλάσσιου αθλητισμού στα παιδιά μας, μέσα από την απλοποίηση των όρων κατοχής και χρήσης μικρών και μεγαλύτερων σκαφών αναψυχής.
Κι αυτό, γιατί και τα δύο αυτά συμβολικά και ουσιαστικά χρέη έχουν να κάνουν εντέλει με τον σκληρό πυρήνα της διαχρονικής ταυτότητας του Ελληνισμού, με το παρελθόν, αλλά και το παρόν και το μέλλον της πατρίδας και του γένους μας».
