Λειτούργημα ή Επάγγελμα; (γράφει ο Τάσος Γεώργας)

Στα " Φυσικά " του ο Αριστοτέλης , αναφέρεται στα βασικά επίπεδα που στηρίζεται η εξέλιξη του Ανθρώπου .

Το πρώτο είναι η επιβίωση , ο υλικός τομέας . Χωρίς το άτομο να επιβιώσει δεν μπορεί να υπάρχει εξέλιξη .

Το δεύτερο στάδιο είναι η καλλιέργεια της ψυχής και του πνεύματος . Μόνο έτσι μπορεί να περάσει στο τρίτο επίπεδο που είναι το κοινωνειν . Δηλαδή η συνύπαρξη με τον άλλον , στο πλαίσιο της κοινωνίας .
Το κάθε επίπεδο προϋποθέτει το προηγούμενομενο .

Σε συνέχεια του τελευταίου άρθρου μου , σχετικά με την σχέση αμοιβής , αμειβόμενού και την επιρροή που η σχέση αυτή διαμορφώνει οσο και για την έννοια του λειτουργήματος , θέλω να το σχολιάσω .
Ακούω καθημερινά μια σκληρή κριτική για τούς δημοσιογράφους , για τους γιατρούς , για την αστυνομία και για άλλα επαγγέλματα που τα θεωρούμε ως λειτούργημα .

Η ρητορική ερώτηση που κάνω είναι η εξής

Πώς μπορεί παράδειγμα ένας δημοσιογράφος η γιατρός η καθηγητής να επιτελέσει το λειτούργημα του , όταν υπάρχει η σχέση αμοιβής και άρα ο οποιοσδήποτε περιορισμός που αυτή δημιουργεί .
Δηλαδή η θα προτιμήσεις να ασκείς το λειτούργημα σου η λόγο τον περιορισμών πού μπορεί να υπάρχουν στην εργοδοσία , λόγο κέρδους , αφού οι περισσότερες επαγγελματικές δραστηριότητες σκοπό έχουν το κέρδος πρωταρχικα , για να επιβιώσουν , θα συμβιβαστείς . Στην αντίθετη κατεύθυνση , υπάρχει ο δρόμος της παραιτήσεις και της μη αμοιβής , άρα της μη κάλυψής του κριτηρίου της επιβίωσειμότητας .

Συνεπώς , επειδή η πρώτη αυτή αρχή είναι αδιαπραγμάτευτη , πιστεύω ότι οι περισσότεροι την επιλέγουν .

Βέβαια αυτή η αναγκαστική επιλογή , ορίζει πλέον το λειτούργημα , ως επάγγελμα . Άρα δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κανένα , επειδή θέλει να επιβιώσει .

Όμως διαπιστώνουμε πως σε έναν κόσμο , αμοιβής , χωρίς την έννοια του λειτουργήματος , είναι ένας κόσμος σκληρός και άδικος .

Υπάρχουν ελάχιστα φωτεινά παραδείγματα που αντιστάθηκαν , όμως αυτό που τούς επιφύλαξε η ζωή ήταν πόνος ,περιθωριοποίηση και μετά θάνατον αναγνώριση . Ο κάθε γιατρός σύμφωνα με τον όρκο στον Ιπποκράτη , θέλει να βοηθήσει κάθε ασθενή . Το νοσοκομείο όμως που δουλεύει, έχει άλλους κανόνες . Ο κάθε δημοσιογράφος θέλει να πει την αλήθεια , αλλά η επιχείρηση έχει αλλά συμφέροντα . 

Συνεπώς πιστεύω πρέπει όλοι να σεβόμαστε την επιβίωση των άλλων και να μην την κατακρίνουμε . Αν με ρωτάτε ποια είναι η χρυσή τομή , θα έλεγα η καλλιέργεια της ψυχής και του πνεύματος . Γιατί ; Μα ακριβώς επειδή πιστεύω , πως μόνο αυτή οδηγεί στην κατανόηση του Άλλου , άρα και στον όσο δυνατόν μεγαλύτερο Σεβασμό.

Η Χρυσή Τομή . Δηλαδή η λύση που ικανοποιεί όλα τα ζητούμενα .

Αναφέρω την δικιά μου λύση με τα λόγια του Ν Καζαντζάκη στον " Ζορμπά " .

"Θεός είναι η ακατάλυτη δύναμη που μεταμορφώνει την ύλη σε πνεύμα . Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του ένα κομμάτι από τον θεϊκό αυτό στρόβιλο και γι’ αυτό κατορθώνει να μετουσιώνει το ψωμί και το νερό και το κρέας και να το κάνει στοχασμό και πράξη . "

Δηλαδή σεβασμό στον άλλον και άρα στην αντίληψη οτι η ευτυχία μας είναι ο άλλος . Άρα ο,τι θέλουμε για εμάς, το ίδιο προσφέρουμε και στον άλλο . Επομένως, τότε και επιβιώνουμε αλλά και ασκούμε το λειτούργημα μας .!!!

ΓΕΩΡΓΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ-ΧΡΙΣΤΟΣ