Μέσα από τη δημόσια συζήτηση, τόνισε, αναδεικνύεται η διαφορά δύο διαμετρικά αντίθετων πολιτικών στρατηγικών, οι οποίες εφαρμόστηκαν στο χώρο των δημόσιων υποδομών της χώρας τα τελευταία χρόνια.
Ο Γιώργος Δέδες σημείωσε πως την περίοδο 2015-2019, υπήρξε μια καθαρή πολιτική ενίσχυσης, προώθησης και υλοποίησης κρίσιμων, δημόσιου χαρακτήρα, υποδομών - και στα έργα και στις μεταφορές - που ενίσχυσε τον αναπτυξιακό χαρακτήρα και τη δημόσια ασφάλεια των έργων. Από την άλλη πλευρά, συμπλήρωσε πως από το 2019 και εντεύθεν, υπήρξε μια πολιτική πλήρους απαξίωσης των υποδομών της χώρας, πλήρους ελλείμματος οποιασδήποτε παρέμβασης για την άσκηση σοβαρών δημόσιων πολιτικών και στις μεταφορές και στις υποδομές. Επικράτησε, όπως είπε, μια αντίληψη που ήθελε μεγάλα κομμάτια αυτών των δημόσιων υποδομών να προετοιμάζονται για εκχώρηση στους ιδιώτες μέσα από την απαξίωση και την εγκατάλειψή τους.
Όσον αφορά στο θέμα του σιδηρόδρομου, ο Γιώργος Δέδες υπογράμμισε πως αφέθηκαν στην τύχη τους να ρημάξουν και να υποβαθμιστούν όλες οι δικλείδες ασφαλείας που θα απέτρεπαν το προδιαγεγραμμένο έγκλημα, που με οδύνη βίωσε η χώρα.
Ο επικεφαλής των “Νέων Δρόμων” παρατήρησε πως απέναντι στο καθολικό αίτημα να υπάρξει πλήρης διαλεύκανση των συνθηκών και των αιτιών που οδήγησαν στο δυστύχημα, από την πλευρά της κυβέρνησης και, δυστυχώς και από την πλευρά της περιφερειακής πλειοψηφίας, υπάρχει μία απόπειρα αποπροσανατολισμού και συγκάλυψης που εκφράζεται με μια προσπάθεια συμψηφισμού και διάχυσης ευθυνών, με την μόνιμη επωδό «διαχρονικές ευθύνες».
“Η διαχρονικότητα των ευθυνών είναι ένα προπέτασμα καπνού για να καλύψει συγκεκριμένες πολιτικές, ιστορικές και εγκληματικές ευθύνες που υπάρχουν στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας και στη συγκεκριμένη πολιτική που εφαρμόζεται στις δημόσιες μεταφορές και υποδομές”, ανέφερε ο Γιώργος Δέδες και συμπλήρωσε πως στη Δημοκρατία δεν υπάρχει χώρος για λογικές “όλοι φταίνε, όλοι το ίδιο είναι” και πως ο εξισωτισμός οδηγεί σε φασίζουσες λογικές .
Οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο, τόνισε και αναφέρονται σε συγκεκριμένες περιόδους πολιτικής διακυβέρνησης που έχουν να κάνουν με διαφορετικές πολιτικές, ενώ σημείωσε πως:
Το 2019 στον ΟΣΕ υπήρχαν 1.200 μόνιμοι εργαζόμενοι. Σήμερα έχουν απομείνει 730.
Το 2019 στο σταθμό της Λάρισας υπήρχαν 25 μόνιμοι σταθμάρχες. Σήμερα έχουν απομείνει 10 και προσλαμβάνονται με μπλοκάκι.
Ο Γιώργος Δέδες σημείωσε πως την περίοδο 2015-2019, υπήρξε μια καθαρή πολιτική ενίσχυσης, προώθησης και υλοποίησης κρίσιμων, δημόσιου χαρακτήρα, υποδομών - και στα έργα και στις μεταφορές - που ενίσχυσε τον αναπτυξιακό χαρακτήρα και τη δημόσια ασφάλεια των έργων. Από την άλλη πλευρά, συμπλήρωσε πως από το 2019 και εντεύθεν, υπήρξε μια πολιτική πλήρους απαξίωσης των υποδομών της χώρας, πλήρους ελλείμματος οποιασδήποτε παρέμβασης για την άσκηση σοβαρών δημόσιων πολιτικών και στις μεταφορές και στις υποδομές. Επικράτησε, όπως είπε, μια αντίληψη που ήθελε μεγάλα κομμάτια αυτών των δημόσιων υποδομών να προετοιμάζονται για εκχώρηση στους ιδιώτες μέσα από την απαξίωση και την εγκατάλειψή τους.
Όσον αφορά στο θέμα του σιδηρόδρομου, ο Γιώργος Δέδες υπογράμμισε πως αφέθηκαν στην τύχη τους να ρημάξουν και να υποβαθμιστούν όλες οι δικλείδες ασφαλείας που θα απέτρεπαν το προδιαγεγραμμένο έγκλημα, που με οδύνη βίωσε η χώρα.
Ο επικεφαλής των “Νέων Δρόμων” παρατήρησε πως απέναντι στο καθολικό αίτημα να υπάρξει πλήρης διαλεύκανση των συνθηκών και των αιτιών που οδήγησαν στο δυστύχημα, από την πλευρά της κυβέρνησης και, δυστυχώς και από την πλευρά της περιφερειακής πλειοψηφίας, υπάρχει μία απόπειρα αποπροσανατολισμού και συγκάλυψης που εκφράζεται με μια προσπάθεια συμψηφισμού και διάχυσης ευθυνών, με την μόνιμη επωδό «διαχρονικές ευθύνες».
“Η διαχρονικότητα των ευθυνών είναι ένα προπέτασμα καπνού για να καλύψει συγκεκριμένες πολιτικές, ιστορικές και εγκληματικές ευθύνες που υπάρχουν στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας και στη συγκεκριμένη πολιτική που εφαρμόζεται στις δημόσιες μεταφορές και υποδομές”, ανέφερε ο Γιώργος Δέδες και συμπλήρωσε πως στη Δημοκρατία δεν υπάρχει χώρος για λογικές “όλοι φταίνε, όλοι το ίδιο είναι” και πως ο εξισωτισμός οδηγεί σε φασίζουσες λογικές .
Οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο, τόνισε και αναφέρονται σε συγκεκριμένες περιόδους πολιτικής διακυβέρνησης που έχουν να κάνουν με διαφορετικές πολιτικές, ενώ σημείωσε πως:
Το 2019 στον ΟΣΕ υπήρχαν 1.200 μόνιμοι εργαζόμενοι. Σήμερα έχουν απομείνει 730.
Το 2019 στο σταθμό της Λάρισας υπήρχαν 25 μόνιμοι σταθμάρχες. Σήμερα έχουν απομείνει 10 και προσλαμβάνονται με μπλοκάκι.
Η σύμβαση για την υλοποίηση εντός 14 μηνών του έργου Σηματοδότησης - Τηλεδιοίκησης, εγκεκριμένη από το Ελεγκτικό Συνέδριο, έμεινε ανυπόγραφη στα συρτάρια του κ.Καραμανλή επί δύο ολόκληρα χρόνια για να υπογραφεί τον Μάιο του 2021 χωρίς να αλλάξει ούτε μία λέξη.
Το έργο αυτό το 2019 είχε ολοκληρωθεί σε ποσοστό 72,4%. Μετά από τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης ΝΔ έφτασε μόλις το 77%.
Το κοινό κέντρο παρακολούθησης της κίνησης των τρένων ΟΣΕ - ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην οδό Καρόλου, σταμάτησε να λειτουργεί το 2020.
Δεν αποκαταστάθηκε η βλάβη στο σύστημα ελέγχου στο σταθμό της Λάρισας που προκλήθηκε από φωτιά το 2019, ένα έργο ελάχιστου κόστους.
Εδώ στην Πελοπόννησο, υπογράμμισε ο κ. Δέδες, βιώσαμε έντονα το βάλτωμα και την εγκατάλειψη των μεγάλων δημόσιων έργων, της υπονόμευσής τους και τελικά της μη υλοποίησής τους και απηύθυνε τα παρακάτω ερωτήματα:
Το 2019, παραδόθηκε ολοκληρωμένη η γραμμή του σιδηρόδρομου μέχρι το Αίγιο, με έτοιμες τις Μελέτες και τα Τεύχη Δημοπράτησης για τη συνέχιση του έργου προς Πάτρα. Τι έγινε τα τελευταία τέσσερα χρόνια; Μηδέν εις το πηλίκο.
Το 2018 είχε δημοπρατηθεί το έργο του προαστιακού του Λουτρακίου, εγκαταστάθηκε ο ανάδοχος, με χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης του έργου τους 18 μήνες. Πού βρίσκεται μετά από 4,5 χρόνια ο προαστιακός Αθήνα - Λουτράκι; Μηδέν εις το πηλίκο.
Το τρένο στην Πελοπόννησο, που καλώς ακούσαμε από τον Περιφερειάρχη να το διεκδικεί από την αρχή της θητείας του, που βρίσκεται σήμερα; Που βρίσκεται η χρηματοδότησή του; Εδώ δεν υπάρχει η δικαιολογία δεν είχαμε λεφτά, κ.λπ. - αυτή τη στιγμή, 980 εκατομμύρια ευρώ λιμνάζουν στο πρόγραμμα του CEF [Connecting Europe Facility] χωρίς η χώρα να τα έχει απορροφήσει. Μηδέν εις το πηλίκο.
Στον οδικό άξονα Καλαμάτα-Ριζόμυλος-Πύλος-Μεθώνη, έργο δημοπρατημένο από το 2019, τέσσερα χρόνια μετά δεν έχει ακόμα εγκατασταθεί ο εργολάβος. Μηδέν εις το πηλίκο.
Τι έγινε τα τελευταία τέσσερα χρόνια με τα αντιπλημμυρικά έργα της Πελοποννήσου, με εγκεκριμένα 350 εκατομμύρια ευρώ για έργα κατά μήκος όλων των αυτοκινητοδρόμων; Μηδέν εις το πηλίκο.
Ο επικεφαλής των “Νέων Δρόμων” ανέφερε πως το σαθρό επιχείρημα ‘Ο Πρωθυπουργός δεν ήξερε’ αποτελεί ομολογία της οριστικής κατάρρευσης της πολυδιαφημισμένης ιδέας του “επιτελικού κράτους”. Μαζί της, συμπλήρωσε, κατέρρευσε και η νεοσυντηρητική στρατηγική της ιδιωτικοποίησης κρίσιμων υπηρεσιών του Δημοσίου.
Τέλος, κλείνοντας την τοποθέτησή του, ο Γ. Δέδες ανέφερε πως αξιολογώντας ψύχραιμα, ρεαλιστικά και δίκαια, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου οφείλουν να εκκινήσουν μια συλλογική, εθνική προσπάθεια για την εφαρμογή στην πράξη και την ολοκλήρωση του Εθνικού Σχεδίου Μεταφορών, χωρίς παρεκκλίσεις, χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς άλλες σκέψεις ιδιωτικοποίησης δημόσιων φορέων και δημόσιας περιουσίας.
