Ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Κώστας Γαζούλης, επισκέφτηκε έναν παλιό σιδηροδρομικό σταθμό στην Καλαμάτα, όπου το σφύριγμα του τραίνου σίγησε πριν από δώδεκα χρόνια.
Ο Χάρης Κουτσουρόπουλος συνταξιούχος σιδηροδρομικός, καταθέτει την δική του εμπειρία και μνήμη από μια άλλη εποχή. Το 2011 έκλεισε το δίκτυο της Πελοποννήσου και όλοι οι εργαζόμενοι μετατάχθηκαν σε άλλες υπηρεσίες του δημοσίου.
Τόση εμπειρία και γνώση χάθηκε σε μνημονιακούς φακέλους και με γερμανικές εμμονές περί εξυγίανσης, που κατέστρεψαν υποδομές και έργα, έναν πλούτο που είχε συσσωρευτεί μέσα σε δυο αιώνες.
Το 2011 έγινε υποχρεωτική αναστολή λειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου και άρχισαν οι μετατάξεις σε διάφορες υπηρεσίες. Όλοι οι έχοντες ειδικότητες μηχανικών, εργατών, σταθμαρχών βρέθηκαν σε θέσεις με διαφορετικό αντικείμενο εργασίας.
Όπως αναφέρει ο κ. Κουτσουρόπουλος, το σημερινό τραγικό δυστύχημα δείχνει μεταξύ άλλων πως είναι θέμα εκπαίδευσης και εμπειρίας, τα οποία αποτελούν βασική συνθήκη για μια τέτοια εργασία. Κρίνοντας από την δική του εποχή και θέση εξηγεί ότι ένας μηχανοδηγός απαιτείτο να έχει τριετή προϋπηρεσία ως βοηθός, ακολουθούσε ειδική σχολή θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση για να φτάσει μέσω εξετάσεων να αποκτήσει τον τίτλο. Χρειάζεται τεράστια εμπειρία για μια πολύ σύνθετη εργασία.
Η ασφάλεια κυκλοφορίας δεν εναποτίθεται σε έναν άνθρωπο. Αδιανόητο να γίνεται η κυκλοφορία χωρίς φωτοσήμανση, χωρίς τηλεδιοίκηση και χωρίς ραδιοτηλέφωνο, σε έναν τόσο σημαντικό σταθμός της Λαρίσης, όπου την ευθύνη έχει ένας άνθρωπος χωρίς εμπειρία και τις αναγκαίες γνώσεις.
Το σύστημα Τηλεδιοίκησης λειτούργησε κατά διαστήματα, τόνισε ο κ. Κουτσουρόπουλος, αλλά λόγω κλοπών καλωδίων και συνεχών δολιοφθορών επαναλαμβανόμενων η κυκλοφορία δεν γινόταν με συστήματα ασφαλείας. Προηγουμένως οι αναγγελίες γινόταν από σταθμό σε σταθμό για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο μιας ατυχούς στιγμής. «Αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Είναι εγκληματικό να στείλει κάποιος δυο τραίνα στην ίδια γραμμή», δήλωσε συγκλονισμένος ο κ. Κουτσουρόπουλος.
