Όποια «πέτρα» κι αν σηκώσεις, εύκολα διαπιστώνεις ότι η «σταθερότητα» που ζητάνε, με ισχυρές αντιλαϊκές κυβερνήσεις, αυτοδύναμες ή συνεργασίας, σημαίνει μόνο αστάθεια και νέες θυσίες για τον λαό.
Ο κοινός στόχος της «επενδυτικής βαθμίδας», για να έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και το κράτος πρόσβαση σε φτηνό δανεισμό, φέρνει νέα επίθεση με αντεργατικά μέτρα και αντιδραστικές αλλαγές στο κράτος, παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας και βέβαια «έφοδο» σε 700.000 σπίτια δανειοληπτών, με εκβιασμούς, πλειστηριασμούς και... ευκολίες πληρωμής που εξασφαλίζουν τις τράπεζες.
Αυτά γράφουν τα μνημόνια διαρκείας στα οποία ομνύουν όλοι τους, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και τα διάφορα εξαπτέρυγα, που κάθονται στον προθάλαμο για να γίνουν «τσόντες» στην όποια επόμενη κυβέρνηση.
Οι «όρκοι πίστης» στο νέο «δημοσιονομικό σύμφωνο» και οι δεσμεύσεις για υπερπλεονάσματα από το τέλος της χρονιάς σημαίνουν ότι ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει, με πάνω από 50 δισ. φόρους τον χρόνο, να πληρώνει πάνω από το 95% των άμεσων και έμμεσων φόρων για να απολαμβάνουν αφορολόγητο πετρέλαιο οι εφοπλιστές, «αναβαλλόμενους» φόρους οι τραπεζίτες, φοροασυλία οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Ακόμα και αυτά τα μέτρα που το κράτος διαφήμιζε ως «στήριξη» των νοικοκυριών, βγαλμένα από την άλλη τσέπη του λαού, θα αφορούν στο εξής ακόμα λιγότερους κι απ' όσους τα έπαιρναν μέχρι σήμερα. Την ίδια ώρα, ο πληθωρισμός στα τρόφιμα «τρέχει» με 14%, καταπίνοντας δύο μισθούς τον χρόνο, οι δόσεις του σπιτιού και τα νοίκια βρίσκονται 30% πάνω σε σχέση με πέρυσι, η «ρήτρα αναπροσαρμογής» και τα νέα χαράτσια στο ρεύμα επιστρέφουν και οι τιμές στα καύσιμα απογειώνονται παραπέρα.
Το «δισκοπότηρο» του Ταμείου Ανάκαμψης, που για τη «δίκαιη» μοιρασιά του στους ομίλους ανταγωνίζονται ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, δεν ανοίγει μόνο τους κρουνούς για φτηνό χρήμα στο κεφάλαιο, που θα πληρώσει ο λαός, αλλά σηματοδοτεί και μια ατελείωτη λίστα δεσμεύσεων, που θα συνεχίζουν να υλοποιούνται με την όποια επόμενη κυβέρνηση, για να βρίσκουν «εύφορο έδαφος» οι επενδυτές.
Αυτή περιλαμβάνει μέτρα για φτηνότερη εργατική δύναμη, όπως η παραπέρα διάλυση του εργάσιμου χρόνου, η γενίκευση της «ευελιξίας» και του «φαύλου κύκλου» από την ανεργία στη δουλειά χωρίς δικαιώματα, η παραπέρα «απελευθέρωση», δηλαδή μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση μιας σειράς αγαθών, όπως το νερό.
Με όλα αυτά γραμμένα στο «κοινό πρόγραμμα» ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, δεν είναι να απορεί κανείς που τα κοράκια των διεθνών «οίκων αξιολόγησης» διαπιστώνουν πως «σε κάθε περίπτωση (...) θα υπάρξει ευρεία συνέχιση των πολιτικών και των μεταρρυθμίσεων και όχι κάποια οπισθοδρόμηση, όποια και αν είναι η σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης».
Να γιατί αυτό που κρίνεται στις 21 του Μάη δεν είναι ποια σύνθεση θα έχει η επόμενη κυβέρνηση, που «σε κάθε περίπτωση» και «μ' όποια σύνθεση» θα αναλάβει να εφαρμόσει το αντιλαϊκό πρόγραμμα. Αυτό που κρίνεται για τον λαό, είναι πόσο δυνατός θα είναι ο ίδιος με ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ, για να δώσει από καλύτερη θέση τη μάχη για τα δικαιώματα και τις ανάγκες του απέναντι σε κυβέρνηση και κεφάλαιο, δυναμώνοντας τη σύγκρουση μαζί τους, για να ανοίξει δρόμος προοπτικής.
Θανάσης Κολιζέρας, υποψήφιος βουλευτής Αργολίδας του ΚΚΕ
Ο κοινός στόχος της «επενδυτικής βαθμίδας», για να έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και το κράτος πρόσβαση σε φτηνό δανεισμό, φέρνει νέα επίθεση με αντεργατικά μέτρα και αντιδραστικές αλλαγές στο κράτος, παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας και βέβαια «έφοδο» σε 700.000 σπίτια δανειοληπτών, με εκβιασμούς, πλειστηριασμούς και... ευκολίες πληρωμής που εξασφαλίζουν τις τράπεζες.
Αυτά γράφουν τα μνημόνια διαρκείας στα οποία ομνύουν όλοι τους, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και τα διάφορα εξαπτέρυγα, που κάθονται στον προθάλαμο για να γίνουν «τσόντες» στην όποια επόμενη κυβέρνηση.
Οι «όρκοι πίστης» στο νέο «δημοσιονομικό σύμφωνο» και οι δεσμεύσεις για υπερπλεονάσματα από το τέλος της χρονιάς σημαίνουν ότι ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει, με πάνω από 50 δισ. φόρους τον χρόνο, να πληρώνει πάνω από το 95% των άμεσων και έμμεσων φόρων για να απολαμβάνουν αφορολόγητο πετρέλαιο οι εφοπλιστές, «αναβαλλόμενους» φόρους οι τραπεζίτες, φοροασυλία οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Ακόμα και αυτά τα μέτρα που το κράτος διαφήμιζε ως «στήριξη» των νοικοκυριών, βγαλμένα από την άλλη τσέπη του λαού, θα αφορούν στο εξής ακόμα λιγότερους κι απ' όσους τα έπαιρναν μέχρι σήμερα. Την ίδια ώρα, ο πληθωρισμός στα τρόφιμα «τρέχει» με 14%, καταπίνοντας δύο μισθούς τον χρόνο, οι δόσεις του σπιτιού και τα νοίκια βρίσκονται 30% πάνω σε σχέση με πέρυσι, η «ρήτρα αναπροσαρμογής» και τα νέα χαράτσια στο ρεύμα επιστρέφουν και οι τιμές στα καύσιμα απογειώνονται παραπέρα.
Το «δισκοπότηρο» του Ταμείου Ανάκαμψης, που για τη «δίκαιη» μοιρασιά του στους ομίλους ανταγωνίζονται ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, δεν ανοίγει μόνο τους κρουνούς για φτηνό χρήμα στο κεφάλαιο, που θα πληρώσει ο λαός, αλλά σηματοδοτεί και μια ατελείωτη λίστα δεσμεύσεων, που θα συνεχίζουν να υλοποιούνται με την όποια επόμενη κυβέρνηση, για να βρίσκουν «εύφορο έδαφος» οι επενδυτές.
Αυτή περιλαμβάνει μέτρα για φτηνότερη εργατική δύναμη, όπως η παραπέρα διάλυση του εργάσιμου χρόνου, η γενίκευση της «ευελιξίας» και του «φαύλου κύκλου» από την ανεργία στη δουλειά χωρίς δικαιώματα, η παραπέρα «απελευθέρωση», δηλαδή μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση μιας σειράς αγαθών, όπως το νερό.
Με όλα αυτά γραμμένα στο «κοινό πρόγραμμα» ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, δεν είναι να απορεί κανείς που τα κοράκια των διεθνών «οίκων αξιολόγησης» διαπιστώνουν πως «σε κάθε περίπτωση (...) θα υπάρξει ευρεία συνέχιση των πολιτικών και των μεταρρυθμίσεων και όχι κάποια οπισθοδρόμηση, όποια και αν είναι η σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης».
Να γιατί αυτό που κρίνεται στις 21 του Μάη δεν είναι ποια σύνθεση θα έχει η επόμενη κυβέρνηση, που «σε κάθε περίπτωση» και «μ' όποια σύνθεση» θα αναλάβει να εφαρμόσει το αντιλαϊκό πρόγραμμα. Αυτό που κρίνεται για τον λαό, είναι πόσο δυνατός θα είναι ο ίδιος με ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ, για να δώσει από καλύτερη θέση τη μάχη για τα δικαιώματα και τις ανάγκες του απέναντι σε κυβέρνηση και κεφάλαιο, δυναμώνοντας τη σύγκρουση μαζί τους, για να ανοίξει δρόμος προοπτικής.
Θανάσης Κολιζέρας, υποψήφιος βουλευτής Αργολίδας του ΚΚΕ
