Παράνομος προδότης έγινα μέσα σε λίγες μέρες από του Ωσαννά κραυγαστής και μαθητής σου…
Εγώ ο αιχμάλωτος, απόλυσα τον Βαρραβά και καταδίκασα εσένα τον Ελευθερωτή μου!
Απύλωτο το στόμα μου, σε φτύνει και σε βλαστημά και Εσύ Κύριε δεν αποστρέφεις το πρόσωπό σου!
Σε ράπισα με τα χέρια και σε αντίκρισα φθονερά με τα μάτια που εσύ Εσταυρωμένε μου Φωτοδότη έπλασες!
Σε πότισα χολή βγαλμένη από πηγάδι συντετριμμένο, εγώ ο αχάριστος που χόρτασα με το θρέμμα σου το ουράνιο και γεύτηκα από το αστείρευτο Ζωντανό νερό σου.
Κέντησα την πλευρά σου με λόγχη εγώ ο αμνήμων φονευτής, που την Ερυθρά διέσχισα με της ράβδου σου τον Σταυρό!
Τόσες ατιμίες, τόσα αγκάθια, τόσα φραγγέλια…εγώ βαστώ και Εσύ ακόμα υπομένεις…
Δεν έγινα νέος όπως με ευλόγησες…
Έμεινα παλιός, τυφλοπάνι φορώντας πάνω στης ψυχής μου τα όμματα…
Δεν είμαι Κύριε ο Άγιος Ληστής, μηδέ ο Πέτρος Σου!
Καμώνομαι μόνο, κάθε Μεγάλη Πέμπτη, μόλις ακούω τα δώδεκα καρφιά στα άρθρα σου τα άχραντα!
Δοξάζω τη μακροθυμία Σου Κύριε για όσο βαστά ο χτύπος τους…
Και έπειτα συνεχίζω να σεργιανώ στον λογικό Σου Παράδεισο, τριήμερους αιώνες σπαταλώντας…
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από κείμενο του 2022 με τίτλο: "Κάθε Μεγάλη Πέμπτη..."
