«Τιμούμε και φέτος τους εκτελεσθέντες από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής τον Μάιο του 1944, μια από τις πιο μελανές, τις πιο απάνθρωπες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας.
Ογδόντα οκτώ μάρτυρες, από παιδιά έξι χρονών μέχρι υπερήλικες έχασαν τη ζωή τους άδικα και αναίτια, υπογραμμίζοντας σε όλους μας έκτοτε με τον πλέον εμφατικό τρόπο την αξία, αλλά και το τίμημα της ελευθερίας.
Ιδιαίτερα σε συγκυρίες όπως η τρέχουσα, με την πατρίδα μας να βρίσκεται ανάμεσα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, επέτειοι όπως αυτή υπογραμμίζουν ότι πέρα και πάνω από τις επιμέρους διαφορές μας, οφείλουμε να ενώνουμε δυνάμεις μπροστά στα μεγάλα και τα σημαντικά, οφείλουμε με ειλικρίνεια, αλληλοσεβασμό και πατριωτικό αίσθημα να συνθέτουμε ένα κοινό και συγκεκριμένο όραμα για την Ελλάδα του αύριο και να το υπηρετούμε καθένας και καθεμιά από τη θέση του και με τις δυνάμεις του με δέσμευση και ευσυνειδησία.
Στην κατεύθυνση αυτή, οι Λίμνες, που ύστερα από τη δική μας κοινή προσπάθεια εντάχθηκαν στον κατάλογο των μαρτυρικών χωριών και πόλεων είναι ταυτόχρονα γνώμονας συλλογικής δράσης και ευθύνης, αλλά και αφορμή σκέψης και αναστοχασμού για την αξία της ελευθερίας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας, για το χρέος της υπεράσπισης της πατρίδας έναντι κάθε επιβουλέα, για τη διαφύλαξη όλων εκείνων που κερδήθηκαν με θυσίες και αίμα, και που συχνά σήμερα τα θεωρούμε – λανθασμένα – ως αυτονόητα.
Στην κατεύθυνση αυτή, οι Λίμνες, που ύστερα από τη δική μας κοινή προσπάθεια εντάχθηκαν στον κατάλογο των μαρτυρικών χωριών και πόλεων είναι ταυτόχρονα γνώμονας συλλογικής δράσης και ευθύνης, αλλά και αφορμή σκέψης και αναστοχασμού για την αξία της ελευθερίας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας, για το χρέος της υπεράσπισης της πατρίδας έναντι κάθε επιβουλέα, για τη διαφύλαξη όλων εκείνων που κερδήθηκαν με θυσίες και αίμα, και που συχνά σήμερα τα θεωρούμε – λανθασμένα – ως αυτονόητα.
Ας είναι αιώνια η μνήμη των πατριωτών που με το αίμα τους πότισαν το δένδρο της ελευθερίας του Γένους μας».