Κι αν κάτι επιβεβαιώνεται μεταξύ των δύο εκλογών, είναι ότι την ψήφο του στο ΚΚΕ ο εργαζόμενος, ο βιοπαλαιστής, ο νέος και η νέα τη βρίσκουν εκεί ακριβώς που την έδωσαν και ότι δεν την ψάχνουν δεξιά και αριστερά: Σε «αντιπολίτευση», που το συζητάει να γίνει ...συμπολίτευση, αν τα κουκιά της αυτοδυναμίας δεν βγουν τελικά στη ΝΔ, όπως κάνουν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
`Η σε κόμματα που υπόσχονται «δυναμική αντιπολίτευση» στη ΝΔ, ενώ ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα αναλάβει το «υπουργείο αντιπολίτευσης» στην επόμενη κυβέρνηση, όπως κάνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Με το δίλημμα «σταθερότητα ή περιπέτειες», η ΝΔ θέλει να κυβερνήσει με διευρυμένη πλειοψηφία για να συνεχίσει ακόμα πιο επιθετικά την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Αυτήν που εφάρμοσε έως τώρα, με ουσιαστική συναίνεση από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, αφού και οι τρεις μοιράζονται τις ίδιες δεσμεύσεις: Στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ.
Ένα λοιπόν το κρατούμενο ότι η ΝΔ, ανεξάρτητα από την εκλογική της δύναμη, θα είναι ακόμα χειρότερη κυβέρνηση, θα επιταχύνει τους ρυθμούς της αντιλαϊκής επίθεσης, επειδή αυτό επιβάλλουν οι ανάγκες του κεφαλαίου.
Και ότι απέναντι σ' αυτήν την πολιτική, αντιπολίτευση από τη σκοπιά των συμφερόντων του λαού δεν μπορούν και δεν θέλουν να κάνουν ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ.
Γιατί την ίδια πολιτική εφάρμοσαν ως κυβερνήσεις, ψηφίζοντας μνημόνια και εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους.
Γιατί την ίδια πολιτική στήριξαν ως «αντιπολίτευση», βάζοντας πλάτη σε όλες τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου στην οικονομία, στην ανάπτυξη, στην εξωτερική πολιτική.
Γιατί την ίδια πολιτική διεκδικούσαν να εφαρμόσουν κι ως νέα κυβέρνηση, όπως δείχνει το κοινό τους πρόγραμμα με τη ΝΔ.
Ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί αποτελούν τη σταθερά του κεφαλαίου, απέναντι στα δικαιώματα και τις ανάγκες των πολλών, επειδή υπηρετούν τα συμφέροντα και τα κέρδη των λίγων, των επιχειρηματικών ομίλων, είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση.
Το ίδιο ισχύει και για μια σειρά άλλα κόμματα και αποκόμματα, που διεκδικούν την ψήφο του λαού ως δήθεν «αντισυστημικά». Ως «ικανότερα» τάχα από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να αντιπολιτευτούν την πολιτική της ΝΔ και να της ...τραβήξουν τα λουριά αν είναι αυτοδύναμη.
Ο λαός δεν πρέπει να ξεγελαστεί! Έχει μεγάλη πείρα από τον ρόλο που έπαιξαν και στο παρελθόν τέτοιες δυνάμεις, είτε δεξιές, είτε κεντροδεξιές, είτε σοσιαλδημοκρατικές.
Είναι κόμματα - «αμορτισέρ», για να απορροφά το αστικό πολιτικό σύστημα τους κραδασμούς από τη λαϊκή δυσαρέσκεια
Είναι κόμματα «μιας χρήσης», αναγκαία συμπληρώματα σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις, ή συναινετικές «αντιπολιτεύσεις».
Είναι κόμματα δεμένα από εκατό μεριές με συμφέροντα ξένα και ενάντια στον λαό. Πολύ γρήγορα η όποια προσδοκία απ' αυτές τις πολιτικές δυνάμεις θα μετατραπεί σε απογοήτευση.
Άλλωστε, δεν συστήνονται τώρα στον λαό. Οι ηγεσίες των περισσότερων έχουν πρωταγωνιστήσει παλιότερα σε κυβερνήσεις που ξέσκισαν τον λαό, προετοίμασαν μνημόνια και έσπειραν αυταπάτες. Τώρα προσπαθούν να αναβαπτιστούν στην κάλπη, για να σκορπίσει η λαϊκή ψήφος σε δυνάμεις που δεν είναι απλά ανώδυνες για το σύστημα, αλλά και χρήσιμες σε αυτό.
Το ελπιδοφόρο βήμα λοιπόν που έγινε στις 21 Μάη με την ενίσχυση του ΚΚΕ, το μήνυμα που έκανε χιλιάδες να χαμογελάσουν, να αναθαρρήσουν, ακόμα κι αν δεν ψήφισαν το ΚΚΕ, πρέπει τώρα να συνεχιστεί. Να είναι το ΚΚΕ ακόμα πιο δυνατό και μαζί ακόμα πιο δυνατός ο λαός.
Γιατί το μόνο που θα μετρήσει πραγματικά την επόμενη μέρα, απέναντι στις σταθερές του κεφαλαίου, απέναντι δηλαδή σε μια αντιλαϊκή κυβέρνηση και μια «αντιπολίτευση» στα μέτρα των επιχειρηματικών ομίλων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, θα είναι η ενίσχυση της μόνης σταθεράς για τον λαό: Του ΚΚΕ!
