Αλήθεια, όμως, σε ποιους «αγώνες» αναφέρεται; Σε ποιες «νίκες» και ποιες «ήττες»; Γιατί δεν υπάρχει εργατικός - λαϊκός αγώνας την τελευταία 4ετία που να μη συνάντησε την ανοιχτή υπονόμευση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει ζωτική διεκδίκηση του λαού που να μη συνάντησε «τείχος», τόσο από την κυβέρνηση της ΝΔ στο όνομα των «αντοχών της οικονομίας», όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ, στο όνομα της «κοινωνικής συνοχής»: Πότε με τα «μορατόριουμ» της πανδημίας και τα «θα λογαριαστούμε μετά», πότε με συστάσεις ότι «οι απεργίες θα αποτύχουν, οπότε ψηφίστε ΣΥΡΙΖΑ» για τον νόμο Χατζηδάκη και πότε με τις δυνάμεις του στο εργατικό κίνημα, που έτρεχαν πρώτες πρώτες να «συμμορφωθούν» με τις υποδείξεις κυβέρνησης και εργοδοσίας.
Με τους αγώνες των εργαζομένων και του λαού, λοιπόν, καμία σχέση δεν είχε ούτε έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν πάλι εννοεί τον «αγώνα» για να εγκλωβίσει λαϊκές δυνάμεις στη λογική της συναίνεσης και του «μικρότερου κακού», τότε μάλιστα. Εκεί μετράει «νίκες και ήττες» στον διαγκωνισμό με τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, για το ποιος κρίνεται πιο ικανός να προωθήσει το κοινό αντιλαϊκό τους πρόγραμμα.
Μόνο το ΚΚΕ στέκεται με συνέπεια δίπλα στον λαό και τα προβλήματά του, χωρίς να διαχωρίζει τους εργαζόμενους, τους βιοπαλαιστές αγρότες και επαγγελματίες, τη νεολαία σε «μπλε», «πράσινους», «ροζ» κ.τ.λ.
Γι’ αυτό είναι το μοναδικό κόμμα που μπορεί να εκφράσει τα πραγματικά τους συμφέροντα απέναντι στη ΝΔ και σε οποιαδήποτε αντιλαϊκή κυβέρνηση, να αποτελέσει δηλαδή τη μόνη γνήσια εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση.
Γι’ αυτό ακόμα πιο ισχυρό το ΚΚΕ! Η ελπιδοφόρα άνοδος της Κυριακής να συνεχιστεί στις επόμενες εκλογές! Για να είναι ακόμα πιο δυνατός ο λαός την επόμενη μέρα!
