Ο λαός όμως έχει δει τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση!
Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον λαό δεν αλλάζει προς το καλύτερο, χειρότερος γίνεται, καλύτερος δεν γίνεται. Γιατί, όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, συμφωνούν σε όλα τα «μεγάλα», όπως λέει και ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας και νυν υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, κύριος Αποστολάκης, όπως και η εκπρόσωπος Τύπου, κυρία Τσαπανίδου. Τα ίδια άλλωστε ομολογεί και ο κύριος Αντώναρος, που προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ.
Είπαν στο λαό πως σε λίγες μέρες θα έχει την ευκαιρία να αφήσει πίσω του τον εργασιακό μεσαίωνα που επανεισήγαγε η ΝΔ, και θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει το «πρόγραμμά του». Για το «τι εστί» αυτό το πρόγραμμα δεν υπάρχουν και πολλές αμφιβολίες, με τον Ευάγγελο Αντώναρο να ξεκαθαρίζει πως «μοιάζει πολύ με το πρόγραμμα που είχε ο Κώστας Καραμανλής και η ΝΔ».
Τόσο η κυβερνητική του θητεία όσο και το πρόγραμμά του είναι δεσμευμένα στα συμφέροντα των κερδών των ομίλων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Με αυτό το κριτήριο, άλλωστε, ψήφισε μνημόνια και τα εφάρμοσε, όχι γιατί κάποιος τον υποχρέωσε, και αυτό το κριτήριο φαίνεται σε όλη την πολιτική του.
Γι' αυτό η κυβέρνησή του προχώρησε με θέρμη σε μια σειρά αντιλαϊκές επιλογές που δεν αποτελούσαν δέσμευση των μνημονίων. Έτσι προετοίμασε για παράδειγμα την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία, που βασιζόμενη σε αυτήν η Νέα Δημοκρατία έχει μετατρέψει όλη τη χώρα σε ένα ορμητήριο πολεμικής εμπλοκής. Ψήφισε την Κοινή Δήλωση ΕΕ - Τουρκίας, που τα τραγικά αποτελέσματά της έχουν φανεί για τα καλά με τον εγκλωβισμό και την εργαλειοποίηση των προσφύγων. Ψήφισε τη ΝΑΤΟικής κοπής Συμφωνία των Πρεσπών και γενικά αποτέλεσε το καλό παιδί των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, αυξάνοντας και τις κρατικές δαπάνες για τα ΝΑΤΟικά σχέδια.
Αγόρασε τις αύρες της αστυνομίας, που χρησιμεύουν για το χτύπημα των λαϊκών διαδηλώσεων, χτύπησε με τα ΜΑΤ συνταξιούχους και εκπαιδευτικούς που κινητοποιούνταν. Απάντησε επίσης με καταστολή σε φοιτητές, προστατεύοντας το άγαλμα του μακελάρη Τρούμαν. Καθόρισε ως «ιδιώνυμο» αδίκημα τις κινητοποιήσεις που παρεμποδίζουν τους πλειστηριασμούς λαϊκής κατοικίας, για να μην πέσουν στα «κοράκια» των τραπεζών και των funds. Συνέβαλε και από κυβερνητική θέση στη συγκάλυψη των υποκλοπών στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, που ξεκίνησαν το 2016, κ.ά.
Αλλά και όσον αφορά τους τομείς όπου ισχυρίζεται ότι «αναγκάστηκε», τελικά υπερέβαλε εαυτόν, ξεπερνώντας ακόμα και τους στόχους των ματωμένων πλεονασμάτων, αφήνοντας το μαξιλάρι των 37 δισ. για να κοιμούνται ήσυχοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι και αυτός να υπερηφανεύεται. Την ίδια στιγμή βέβαια διατήρησε το ύψος της φορολογίας στους ομίλους που αντιστοιχεί μόλις στο 5% της συνολικής, ανανέωσε και επέκτεινε φοροαπαλλαγές, την εθελοντική φορολογία - κοροϊδία των εφοπλιστών κ.ά.
Αλήθεια, αφού αναγκάστηκε, τότε γιατί υπερηφανεύεται για τα ματωμένα πλεονάσματα - ρεκόρ που άφησε ως κληρονομιά στην επόμενη κυβέρνηση;
Εξίσου αποκαλυπτική είναι και η στάση του ως αντιπολίτευση, που μάλιστα δεν δεσμευόταν από κανένα μνημόνιο, όπως λέει για την περίοδο της διακυβέρνησής του. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να υπερψηφίσει το 50% των νομοσχεδίων της Νέας Δημοκρατίας. Να εμφανιστεί ως κήρυκας της «κοινωνικής συνοχής», του «θα λογαριαστούμε μετά», του «δεν είναι ώρα για εντάσεις», καλώντας τον λαό να κάτσει στα αυγά του την περίοδο της πανδημίας, στις κινητοποιήσεις των φοιτητών κ.λπ.
Βεβαίως δεν κατάφερε να βάλει το κίνημα στον πάγο, κάτω από τη δράση των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Πού δεσμευόταν όταν ανέλαβε εργολαβικά να ξεπλύνει τη Νέα Δημοκρατία, που - όπως ισχυριζόταν - ο Μητσοτάκης την ξεστράτισε από τις φιλελεύθερες αρχές και αξίες της! Πού δεσμευόταν όταν απέρριπτε, μαζί με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα του συστήματος, ασυζητητί τις προτάσεις και τροπολογίες του ΚΚΕ για πάρουν ανάσα οι λαϊκές οικογένειες;
Τις ίδιες ακριβώς δεσμεύσεις έχει και τώρα. Οι στόχοι του κεφαλαίου περνάνε μέσα από το Ταμείο Ανάκαμψης και τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα που έχει, τα σύμφωνα δημοσιονομικής σταθερότητας που αναγκάζουν και τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να ομολογεί ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση θα λειτουργήσει σε συνθήκες δημοσιονομικής εξισορρόπησης. Που παρουσιάζει τα προεκλογικά ψίχουλα ως κοσμογονία, αλλά και ζυγισμένα, υπολογισμένα, κοστολογημένα ανάλογα με τις αντοχές της οικονομίας... Αλλά και όλα αυτά φροντίζοντας να κρατάει και «πισινή»... Είτε με την αναπαραγωγή του γνωστού επιχειρήματος, που όσο πλησιάζουμε στις εκλογές θα ακούγεται πιο συχνά, περί «καμένης γης»..
Δηλαδή με αντιλαϊκούς στόχους και νέα πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία θα φορτωθεί ο λαός.
Το ΚΚΕ από την άλλη αναλαμβάνει τη μεγάλη ευθύνη όχι μόνο να είναι μπροστά στους αγώνες για να αποκρούονται νέα αντιλαϊκά μέτρα, να αποσπώνται κατακτήσεις, να ακούγεται η αλήθεια κόντρα στη λάσπη και τον βούρκο της κυρίαρχης προπαγάνδας. Αλλά κυρίως για να συνειδητοποιήσει ο λαός τη μεγάλη δύναμη που έχει, για να καθορίσει τις εξελίξεις προς όφελός του.
Με πρωταγωνιστή τον λαό και ΚΚΕ πολύ πιο ισχυρό μπορούμε να πάρουμε ανάσες ανακούφισης, να παρεμποδίσουμε - καθυστερήσουμε - ανατρέψουμε παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα, να έχουμε νέες κατακτήσεις, να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές και ανατροπές, μέσα από τη σύγκρουση με το σύστημα της σημερινής άρχουσας τάξης και το κράτος της, με τον λαό στο τιμόνι της εξουσίας.
Αυτόν τον δρόμο προσπαθούμε να ανοίξουμε μέσα από όλες τις μάχες που δίνουμε σήμερα και αύριο.
Άρθρο της Εμμανουήλ Αγγελικής, μέλος της ΕΠ Πελοποννήσου του ΚΚΕ και μέλος της ΤΕ Αργολίδας του ΚΚΕ.
2/5/2023
