Το τεράστιο ζήτημα που έχει προκύψει με την αγωγιμότητα του νερού του Αναβάλου, δεν έπεσε σαν «κεραυνός εν αιθρία». Επιπλέον δεν πρέπει να εξαιρεθεί από τη συζήτηση ότι πολλές περιοχές του νομού της Αργολίδας που αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα λειψυδρίας, δεν έχουν δει ούτε σταγόνα από το νερό, παρά τις υποσχέσεις βουλευτών και υποψηφίων των κομμάτων που κυβέρνησαν και κυβερνούν, Περιφερειακών και Δημοτικών αρχών, δεκαετίες τώρα.
Το γεγονός ότι δεν γίνονται τα απαραίτητα έργα υποδομής και συντήρησης, η μη πραγματοποίηση των απαραίτητων έργων και εργασιών, τόσο για την ποιότητα του νερού όσο και την υδροδότηση όλου του νομού, αφού το νερό του Αναβάλου φτάνει και περισσεύει, τη στιγμή μάλιστα που οι αγρότες χαρατσώνονται με στρεμματική απόδοση για να υλοποιούνται τα απαραίτητα έργα υποδομής και συντήρησης, είναι αποτέλεσμα μιας γενικότερης ασκούμενης αγροτικής πολιτικής των κυβερνήσεων διαχρονικά, ενταγμένη στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ (ΚΑΠ), που έχει διακηρυγμένο στόχο “την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και επιχειρηματικότητας και στον αγροτικό τομέα, μέσα από την οικονομική μεγέθυνση“.
Μιας πολιτικής δηλαδή που έχει στόχο να εξυπηρετηθεί πιο γρήγορα η παραπέρα ανάπτυξη και κερδοφορία των μεγάλων καπιταλιστικών αγροτικών επιχειρήσεων, συγκεντρώνοντας γη, παραγωγή και εμπορία των αγροτικών προϊόντων, μέσα από την καταστροφή και συρρίκνωση των μικρών και μεσαίων εκμεταλλεύσεων.
Σε αυτή τη κατεύθυνση, η συρρίκνωση του εισοδήματος των φτωχότερων τμημάτων της αγροτιάς, που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, παρά τη σκληρή εργασία τους, το ξεκλήρισμα τους, αλλά και η δυσκολία αναπαραγωγής ενός τμήματος μεσαίων αγροτών, που δε συνοδεύεται απαραίτητα από άμεση απαλλοτρίωση τους, αποτελούν μη αντιστρέψιμα δεδομένα. Άλλωστε, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, κριτήριο για την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής δεν είναι η επιβίωση του αγρότη, ούτε η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών για φθηνά, ποιοτικά τρόφιμα και πρώτες ύλες, αλλά το κέρδος των καρτέλ εμπόρων – βιομηχάνων και τραπεζών που καθορίζουν το τι και πόσο θα παραχθεί.
Στη διαμόρφωση της συγκεκριμένης κατάστασης έχουν συνεισφέρει όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια. Μαζί ΝΔ–ΣΥΡΙΖΑ–ΠΑΣΟΚ και τα κόμματα συμπληρώματά τους, προτάσσουν τον μονόδρομο της ΚΑΠ, που εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο για τα συμφέροντα του βιοπαλαιστή αγρότη, ενώ με την τρέχουσα αναθεώρησή της (2023-2027) βάζει νέα εμπόδια στην επιβίωσή του.
Το ΚΚΕ απέναντι στις προτάσεις όλων των άλλων κομμάτων έχει την εξής ξεκάθαρη θέση: Δεν μπορεί και το μονοπώλιο να εξασφαλίζει τα κέρδη του και ο βιοπαλαιστής αγρότης, ο εργάτης, τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα να ζουν καλά. Ή το ένα θα συμβαίνει ή το άλλο. Όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο κοροϊδεύουν τον κόσμο. Και το έχει αποδείξει η ίδια ζωή, ότι δηλαδή τα κέρδη είναι ασυμβίβαστα με τις ανάγκες των πολλών.
Και επειδή το ΚΚΕ δεν «ζυγίζει» τις ανάγκες των αγροτών και όλου του λαού με τη ζυγαριά των «αντοχών» της καπιταλιστικής κερδοφορίας, επειδή λέει ότι για να σωθούν οι αγρότες και ο λαός πρέπει να πληρώσουν οι «λίγοι», μπορεί και στηρίζει όλα τα δίκαια αιτήματά τους για να δημιουργηθούν έργα υποδομής και προστασίας της παραγωγής, χωρίς επιβαρύνσεις και τέλη για τον αγρότη, για να μειωθεί το κόστος παραγωγής, για εγγυημένες τιμές στα προϊόντα τους που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να τους εξασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης, για να αλλάξει ο κανονισμός του ΕΛΓΑ ώστε να αποζημιώνει στο 100% την παραγωγή, το φυτικό/ζωικό κεφάλαιο από όλους τους φυσικούς κινδύνους και όλες τις νόσους, για άμεση καταβολή των αποζημιώσεων.
Αυτό λοιπόν που θα κάνει πραγματικά τη διαφορά στις 25 Ιούνη, είναι πόσο δυνατό θα βγει το ΚΚΕ. Το μόνο κόμμα που με σταθερότητα και μαχητικότητα μπορεί να κάνει πραγματική αντιπολίτευση, από τη σκοπιά των συμφερόντων των βιοπαλαιστών αγροτών και του λαού, στην κυβέρνηση της ΝΔ και τη στρατηγική που αυτή θα εφαρμόσει, με τη συναίνεση και στήριξη στα βασικά από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα υπόλοιπα κόμματα, όπως η Ελληνική Λύση ή άλλους διάττοντες αστέρες της μιας αντιλαϊκής χρήσης.
Σε αντίθεση με όλους αυτούς, ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ και λοιπούς καλοθελητές, που την επόμενη μέρα των εκλογών θα συνεχίσουν να ψηφίζουν αντιλαϊκούς νόμους, στο πλαίσιο των δεσμεύσεων του υπερμνημονίου του Ταμείου Ανάκαμψης για τη χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων, τη δημοσιονομική ισορροπία και τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, το ΚΚΕ θα δίνει με συνέπεια τη μάχη για να οργανωθούν οι νέοι αγώνες, για να αποσπάσουν ανάσες ανακούφισης οι βιοπαλαιστές αγρότες και να μπει φρένο στα νέα και χειρότερα που έρχονται.
Υπάρχει μεγάλη πείρα που δείχνει ότι σε αυτόν τον αγωνιστικό δρόμο οι αγρότες της πατρίδας μας είχαν αποτελέσματα, όπως με την απόσπαση του αφορολόγητου ορίου, το πάγωμα του τέλους επιτηδεύματος, τις αποζημιώσεις για καταστροφές της παραγωγής, την έστω και μερική επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στο αγροτικό πετρέλαιο κλπ. Κι όλα αυτά κόντρα στις προσπάθειες υπονόμευσης του περιεχομένου, της οργάνωσης και της μαζικότητας των κινητοποιήσεών τους από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που έχουν δεσμεύσεις από το σύστημα, την ΕΕ και την ΚΑΠ.
Εκεί ακριβώς εστιάζει η πρόταση του ΚΚΕ για 100% μαχητική, λαϊκή αντιπολίτευση την επόμενη ημέρα, φωτίζοντας παράλληλα με την πολιτική του πρόταση τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, με διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της αγροτικής παραγωγής, που θα εγγυάται στον αγρότη σταθερό και ικανοποιητικό εισόδημα, καλύτερη ζωή στην οικογένειά του, επαρκή και ασφαλή τρόφιμα στον λαό.
Θανάσης Κολιζέρας, μέλος του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, υποψήφιος βουλευτής Αργολίδας.
