Επιβεβαιώνεται επίσης ότι δεν υπάρχει «προοδευτική» ή «δίκαιη» φορολογία για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, ο καβγάς τους γίνεται για το πόσα κι από ποια τσέπη θα συνεχίσει να χάνει ο λαός για να κερδίζει το κεφάλαιο, ανεξάρτητα από την αναλογία έμμεσων - άμεσων φόρων.
Για παράδειγμα, είτε με φορολογικό μείγμα «αλά ΝΔ» είτε με «αλά ΣΥΡΙΖΑ» ή ΠΑΣΟΚ, ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει το 95% των άμεσων και έμμεσων φόρων, ενώ το κεφάλαιο μόλις το 5%. Αυτό γινόταν μέχρι τώρα κι αυτό θα συνεχίσει να γίνεται.
Πόσο μάλλον που τα επόμενα χρόνια θα προστεθούν και νέοι έμμεσοι φόροι για το «πρασίνισμα» της οικονομίας, που όλοι μαζί ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο. Είναι φόροι που στη συντριπτική τους πλειοψηφία βαραίνουν τη λαϊκή κατανάλωση.
Κοινός τόπος στα προγράμματα όλων είναι επίσης ότι το κεφάλαιο θα συνεχίσει να απολαμβάνει φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις, ως βασικό προαπαιτούμενο για την ανταγωνιστικότητά του.
Όλοι αντιμετωπίζουν την παραπέρα μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου ως «κίνητρο» για επενδύσεις και, αντίστροφα, την αύξηση των φόρων ως «κίνδυνο» να μεταναστεύσουν κεφάλαια και επιχειρήσεις σε χώρες με μικρότερους φορολογικούς συντελεστές.
Έτσι, κανείς δεν αμφισβητεί τις 50 και πλέον φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, που είναι μάλιστα και συνταγματικά κατοχυρωμένες! Ούτε την «εθελοντική» φορολόγηση των ναυτιλιακών ομίλων, που ψήφισε η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, διατήρησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με μειωμένο πλαφόν και ανανέωσε η επόμενη της ΝΔ.
Όπως κανείς δεν αμφισβητεί και τον «αναβαλλόμενο φόρο» των τραπεζών, που για τα επόμενα 20 χρόνια τουλάχιστον θα συνεχίσουν να συμψηφίζουν τις ζημιές από το «κούρεμα» των ομολόγων με μελλοντικά κέρδη.
Στην πραγματικότητα, δεν θα πληρώνουν καθόλου φόρους, τη στιγμή που η κερδοφορία τους έφτασε το 2022 στα 3,625 δισ. ευρώ!
Πού αλλού συγκλίνουν; Ότι και τα ελάχιστα που παρουσιάζουν ως «ανακούφιση» τάχα για το λαϊκό εισόδημα, προϋποθέτουν μόνιμες πηγές χρηματοδότησης, με ισοδύναμα φορολογικά ή άλλα μέτρα, που το κράτος θα παίρνει από την άλλη τσέπη του λαού.
Αυτό γράφεται «χαρτί και καλαμάρι» στο νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, που προβλέπει και την επαναφορά των πρωτογενών πλεονασμάτων. Δηλαδή, έναν νέο γύρο φοροαφαίμαξης του λαού για να εξυπηρετείται το κρατικό χρέος, που αυξάνεται εξαιτίας των πακέτων στήριξης του κεφαλαίου! Φαύλος κύκλος, που σφίγγει τη φορο-θηλιά στον λαιμό του λαού.
Με την πολιτική τους διαμορφώνουν προϋποθέσεις για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη των επιχειρήσεων τη χρονιά που «τρέχει», μετά το ρεκόρ των 300 δισ. ευρώ που κατέγραψαν οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο το 2022.
Ήδη τα πρώτα στοιχεία μιλάνε για νέα εκτόξευση της κερδοφορίας το 2023, στην οποία συμβάλλει καθοριστικά και η φοροασυλία που απολαμβάνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Δεν ξεχνάμε άλλωστε ότι οι φοροαπαλλαγές είναι από τα βασικά «κίνητρα» που προσφέρουν οι επενδυτικοί νόμοι, δίπλα στις κρατικές επιδοτήσεις και τα πάμφθηνα τραπεζικά δάνεια.
Είναι κοροϊδία και πρόκληση επομένως να τσακώνονται προεκλογικά για το ποιος αύξησε και ποιος μείωσε τους φόρους, ή ποιος διαθέτει το πιο «δίκαιο» φορολογικό σύστημα, όταν στο τέλος της μέρας οι χαμένοι και οι κερδισμένοι παραμένουν ίδιοι: Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, από τη μια, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, από την άλλη.
Μόνο οι προτάσεις του ΚΚΕ για αύξηση του αφορολόγητου και μεγάλη μείωση των φόρων στις λαϊκές οικογένειες, κατάργηση των ληστρικών έμμεσων φόρων και των ειδικών φόρων στα καύσιμα μπορούν να δώσουν ανάσα στο λαϊκό εισόδημα.
Για να γίνει αυτό πρέπει να πληρώσει το κεφάλαιο. Όχι μόνο με αύξηση της φορολογίας του, για την οποία όλοι κάνουν την πάπια, αλλά και με κατάργηση των προκλητικών φοροαπαλλαγών και των άλλων προνομίων που απολαμβάνουν οι όμιλοι, ξεκοκαλίζοντας κρατικό χρήμα κλεμμένο από την τσέπη του λαού.
Αγγελική Χατζηαναστασίου - Υποψήφια βουλευτής του ΚΚΕ στο Νομό Αργολίδας
