Ένα έργο γραμμένο τη δεκαετία του '80, αποτυπώνει το κλίμα της εποχής με μία δόση ποιητικής υπερβολής. Το τελευταίο θεατρικό έργο του συγγραφέα, καθώς το ολοκλήρωσε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο νοσοκομείο τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Πόσα έχουν αλλάξει από τη δεκαετία του 80 μέχρι σήμερα;
Περιγραφή παράστασης:
Τι ωθεί ένα φυσιολογικό αγόρι μέχρι και τα 24 του, ξαφνικά να σκοτώσει τον πατέρα του; Είναι κάποια διαστροφή; Είναι άρρωστος; Θέλει να τραβήξει την προσοχή; Μήπως επηρεάστηκε από κάποιον άλλον; Μήπως το να σκοτώνεις τον πατέρα σου είναι καινούργιο trend; Μα ο Ρομπέρτο είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος όπως όλοι οι άλλοι, είναι γραμμένος στο πανεπιστήμιο, δεν είναι κανένας αλήτης ! Μήπως τελικά είναι ένας ΗΡΩΑΣ ; Και τι ρόλο παίζει η γνωριμία του με την παιδούλα σε αυτό; Πόσο κανονικοποιημένη είναι η βία τέλος πάντων;
Επιχειρώντας μία υπερρεαλιστική σωματική δραματουργική προσέγγιση: αποδομώντας στερεοτυπικές θεωρήσεις του σώματος μέσω της μη ρεαλιστικής αντίστοιξης λόγου και εικόνας. Μέρος της πτυχιακής εργασίας των φοιτητών του ΤΘΣ: Φραντσέσκας Σπίρη, Κωνσταντίνου Δουζένη.
Υπεύθυνοι καθηγητές: Ιωάννα Τζαρτζάνη, Γιάννης Λεοντάρης
Ερμηνεύουν:
Βασιλική Κωνσταντάκη
Νίκη Δαμασκηνού
Νικόλ Νότσικα
Διώνη Ζέρβα
Λευτέρης Παπαδόπουλος
Άννυ Ουσταμπασίδου
Νικόλας Κατσαρέλης
Φραντσέσκα Σπίρη
Ακούγεται η φωνή της Θαλασσινής Μπιτσάνσκι Γκουλιαμάκη
Σκηνοθεσία – Χορογραφία: Κωνσταντίνος Δουζένης, Φραντσέσκα Σπίρη
Φωτογράφιση: Μάριο Μαρίνο
Τεχνική υποστήριξη: Αντωνία Άβντο
Φωτισμός: Κατερίνα Καναβού, Βικτώρια Κατσαμάγκα
Μακιγιάζ: Σιλουανός Σεδίμος
Περιγραφή παράστασης:
Τι ωθεί ένα φυσιολογικό αγόρι μέχρι και τα 24 του, ξαφνικά να σκοτώσει τον πατέρα του; Είναι κάποια διαστροφή; Είναι άρρωστος; Θέλει να τραβήξει την προσοχή; Μήπως επηρεάστηκε από κάποιον άλλον; Μήπως το να σκοτώνεις τον πατέρα σου είναι καινούργιο trend; Μα ο Ρομπέρτο είναι ένας φυσιολογικός άνθρωπος όπως όλοι οι άλλοι, είναι γραμμένος στο πανεπιστήμιο, δεν είναι κανένας αλήτης ! Μήπως τελικά είναι ένας ΗΡΩΑΣ ; Και τι ρόλο παίζει η γνωριμία του με την παιδούλα σε αυτό; Πόσο κανονικοποιημένη είναι η βία τέλος πάντων;
Επιχειρώντας μία υπερρεαλιστική σωματική δραματουργική προσέγγιση: αποδομώντας στερεοτυπικές θεωρήσεις του σώματος μέσω της μη ρεαλιστικής αντίστοιξης λόγου και εικόνας. Μέρος της πτυχιακής εργασίας των φοιτητών του ΤΘΣ: Φραντσέσκας Σπίρη, Κωνσταντίνου Δουζένη.
Υπεύθυνοι καθηγητές: Ιωάννα Τζαρτζάνη, Γιάννης Λεοντάρης
Ερμηνεύουν:
Βασιλική Κωνσταντάκη
Νίκη Δαμασκηνού
Νικόλ Νότσικα
Διώνη Ζέρβα
Λευτέρης Παπαδόπουλος
Άννυ Ουσταμπασίδου
Νικόλας Κατσαρέλης
Φραντσέσκα Σπίρη
Ακούγεται η φωνή της Θαλασσινής Μπιτσάνσκι Γκουλιαμάκη
Σκηνοθεσία – Χορογραφία: Κωνσταντίνος Δουζένης, Φραντσέσκα Σπίρη
Φωτογράφιση: Μάριο Μαρίνο
Τεχνική υποστήριξη: Αντωνία Άβντο
Φωτισμός: Κατερίνα Καναβού, Βικτώρια Κατσαμάγκα
Μακιγιάζ: Σιλουανός Σεδίμος
ΑΠΑΓΟΡΕΎΕΤΑΙ Η ΕΊΣΟΔΟΣ ΣΕ ΆΤΟΜΑ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 18 ΕΤΩΝ.